به گزارش خبرنگار ایلنا، همزمان با هفته پژوهش شاهد افتتاح نمایشگاه آثار هنری پژوهش محور هنرمندان گروه هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری بودیم. این نمایشگاه که حاصل یک دهه فعالیت هنرمندان گروه پژوهشی هنرهای سنتی است تا ۳۰ آذر در محل موزه دوران اسلامی برقرار است. 

در این نمایشگاه ۹۶ اثر از ۴۹ هنرمند گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری از کارگاه‌های معرق و منبت، گچبری، سازه‌های سنتی، سفال و سرامیک، باتیک، میناسازی، نگارگری و خوشنویسی، قلمزنی، میناسازی، نگارگری و خوشنویسی، قلمزنی، زری‌باقی و آثار لاکی و روغنی در معرض دید علاقمندان قرار دارد. 

طیبه عزت‌اللهی نژاد (مدیر گروه هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری) با اشاره به آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه، گفت: این آثار بر اساس پژوهش خلق شده‌اند. این آثار الهامی یا احیایی هستند و حاصل تلاش هنرمندان شاخص ایران در گروه هنرهای سنتی هستند. این گروه تقریبا یک قرن است که فعالیت خود را آغاز کرده و از سال ۱۳۰۹ تاکنون با هدف احیا و حفظ هنرهای ملی در قالب هنرهای سنتی در صدد پژوهش و خلق آثار هنری برآمده است. 

او با تاکید بر آنکه در خلق آثار این نمایشگاه، نوآوری و خلاقیت بر اساس سنت و تاریخ شکل گرفته، یادآورشد: سعی ما بر آن است که دوره‌های مختلف تاریخی اعم از سلجوقی، قاجار و… را مورد بررسی قرار دهیم. برای آینده هدفگذاری کرده‌ایم که آثاری را به نمایش بگذاریم که دوره‌های مشخص تاریخی را در بر بگیرند. به این معنا که پژوهش‌ها با رویکرد اختصاصی‌تر انجام خواهند شد و آثار با رویکرد دوره‌های خاص تاریخی خلق و احیا می‌شوند. 

به گفته عزت‌اللهی نژاد، هدف از انجام چنین پژوهش‌هایی در حوزه هنرهای سنتی و دوره‌های تاریخی مختلف آن است که با توجه به آنکه هنر غایت توانمندی یک جامعه است از این رو زمانی که آثار هنری دوره سلجوقی را مورد بررسی و تحقیق قرار می‌دهیم در اصل توانمندی آن دوره تاریخی را مورد بررسی قرار می‌دهیم و در عین آنکه به معرفی و احیای هنر آن دوره می‌پردازیم، بازتولید آن آثار در دوره معاصر به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان آثاری که چند صده پیش تولید شده را امروز با استفاده از تکنولوژی به روزرسانی کنیم. 

او ادامه داد: گاه این سوال مطرح می‌شود که آنچه که امروزه با استفاده از هنر دوره‌های تاریخی مختلف خلق می‌شود، کاربردی است یا صرفا هنر است، جای نقد دارد. هنر برآمده از یک جامعه، حاصل ساختار و زندگی در آن جامعه است و نمی‌توان گفت صرفا هنری است و تنها به فانتزی‌ها می‌پردازد. شاید نیاز باشد تا باز تعریفی از هنر که گفته می‌شود هنر صرفا هنر است اتفاق بیافتد. هنر نه تنها کاربرد و کارکرد دارد بلکه می‌تواند زبان متفاوتی از یک جامعه باشد. می‌تواند اجتماع را نشان دهد و به قولی، روح دوران باشد. 

مدیر گروه هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری درخصوص وجه مشترک آثار به نمایش درآمده در نمایشگاه آثار هنری پژوهش محور، گفت: وجه مشترک این آثار، دوره تاریخی آن‌هاست. نباید فراموش کرد که هر فرد در جامعه اجتماعی می‌شود و دارای حافظه تاریخی است. هنرمندان یک جامعه نیز از این امر مستثنی نیستند. هنرمندی که در یک جامعه ایرانی رشد کرده، حافظه تاریخی او متعلق به این مرز و بوم و این تاریخ است. حس‌های او نیز بر اساس فرهنگ ایرانی شکل گرفته و آنچه خلق می‌کند، حاصل همان حافظه، تجربه و بینش است و نمی‌توان تاثیر فرهنگ و تمدن و تفکر ایرانی را از این آثار جدا کرد. همانطور که وقتی آثار هنری ژاپنی را می‌بینیم سریع متوجه می‌شویم که توسط یک هنرمند ژاپنی خلق شده، این مهم درخصوص آثار ایرانی نیز صادق است و روح جامعه ایرانی در دوره‌های مختلف در این آثار دیده و احساس می‌شود.