تیم ملی آلمان، این روزها به سیبل همه انتقادها روبه‌رو شده است. تیمی که از سوی همه هواداران فوتبال با واکنش‌هایی بسیار منفی روبه‌رو شده است.  به جز مردم، کارشناسان فوتبال نیز به شدت از آلمان انتقاد کرده‌اند. آرسن ونگر به عنوان یکی از منتقدان آلمان، به این موضوع اشاره داشته که تمرکز بازیکنان این تیم بیشتر از فوتبال، روی مسائل سیاسی بوده و این تیم به همین خاطر از تورنمنت کنار رفته است. اشاره ونگر به عکس تیمی اولین بازی آلمانی‌ها با اشاره به دهان‌های بسته است.

لوتار ماتئوس که در قطر هم حضور داشته به شدت به تیم ملی و روسای فدراسیون آلمان تاخته است. او به اعتراض فدراسیون آلمان به شرایط میزبانی کنایه زده و مدعی شده که همین روسای فدراسیون در مراسم افتتاحیه در حال لبخند زدن در کنار اینفانتینو بوده‌اند و آن زمان هیچ اعتراضی نداشته‌اند!

برخوردها با تیم ملی آلمان این روزها برخوردهای بسیار تندی بوده است. به نظر می‌رسد این تیم باید با همه وجود به سراغ بازیابی خودش برود و از این کابوس فاصله بگیرد. آلمان در سال 2014 بهترین تیم دنیای فوتبال بود و روی سکوی اول جام جهانی قرار گرفت. در دو دوره بعدی اما این تیم حتی نتوانسته از گروهش صعود کند. دو حذف متوالی از دور گروهی جام جهانی، مساله‌ای نیست که آلمانی‌ها به سادگی با آن کنار بیایند.

بعضی‌ها هانسی فلیک را در این مورد سرزنش می‌‌کنند. چراکه تیم او در ماه‌های اخیر در فرم خوبی قرار نداشته و ماجرا فراتر از جام جهانی است. بعضی‌ها اما حامی فلیک هستند و باور دارند که این مربی می‌تواند به مرور زمان تیمش را متحول کند. با این حال در مورد انتقاد از بازیکن‌ها تقریبا هیچ شکی وجود ندارد. بازیکنانی که در این جام ضعیف‌تر از حد انتظار ظاهر شده‌اند.

تونی کروس به شدت از این بازیکنان انتقاد کرده و مدعی شده که بازیکنان تیم ملی آلمان در این جام جهانی، شور و اشتیاق کافی را از خودشان نشان نداده‌اند. بازیکنانی که به نسبت توانایی‌های‌شان، عملکرد خوبی در این جام نداشته‌اند و اصلا انتظارها را برآورده نکرده‌اند. شاید هیچ‌کس انتظار نداشت این نسل از فوتبال آلمان قهرمان دنیا شود اما هیچ‌کس هم انتظار نداشت تیم ملی آلمان در همان دور گروهی از جام حذف شود و حتی نتواند در یک‌هشتم نهایی بازی کند.

آلمان البته چهار امتیاز در این جام به دست آورد و شاید هم کمی قربانی بدشانسی شد اما باختن به تیمی مثل ژاپن، تلخ و عذاب‌آور بود.

همین نتیجه به تنهایی کافی به نظر می‌رسید تا تیم ملی آلمان، چهره واقعی‌اش را نشان بدهد. چهره‌ای که اصلا شبیه گذشته‌های این کشور نبود و نسبتی با تاریخ غنی فوتبال در آلمان نداشت. این نتیجه چیزی نیست که به زودی از ذهن هواداران فوتبال پاک شود. این نتیجه چیزی نیست که به زودی بتواند نقش خودش را از بین ببرد.

این یک اتفاق تلخ و فراموشی‌ناپذیر است. وقتی که فوتبال آلمان به یک زنگ تفریح در دنیای فوتبال تبدیل شده و انگار راهی برای عبور از این بحران در ذهن ندارد.