به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری آنا، کارشناسان در تازه‌ترین بررسی‌های خود به ارتباط میان خروپف و بیماری گلوکوم پی بردند‌. گلوکوم یا آب سیاه به بیماری‌ای گفته می‌شود که طی آن عصب بینایی در اثر عواملی مانند افزایش فشار داخل چشمی (یا به اختصار فشار چشم) آسیب می‌بیند. از آنجا که عصب بینایی مسئولیت انتقال اطلاعات بینایی به مغز را برعهده دارد، آسیب آن (به تدریج) موجب نقص میدان بینایی و در صورتی که بیماری درمان نشده و پیشرفت کند در نهایت می‌تواند به نابینایی کامل منجر شود.

براساس داده‌های منتشر شده، افرادی که در طول روز چرت می‌زنند تا یک پنجم بیشتر در معرض ابتلا به بیمادی گلوکوم هستند و آنهایی که خروپف می‌کنند 10 درصد بیشتر احتمال دارد که در سنین بالاتر به این عارضه مبتلا شوند. در حالی که افراد بی‌خواب و کسانی که الگوی خواب کوتاه یا طولانی دارند، 13 درصد بیشتر از افراد دارای الگوی خواب سالم به آن مبتلا می‌شوند.

اگر گلوکوم به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.

کارشناسان بر این باورند که افزایش خطر می‌تواند ناشی از تغییرات فشار چشم باشد که هم هنگام دراز کشیدن و هم زمانی که هورمون‌های خواب از بین می‌روند، ایجاد می‌شود.

این تحقیق داده‌های بیش از ۴۰۰ هزار نفر در انگلیس و در رده سنی ۴۰ تا ۶۹ سال را به مدت ۱۵ سال در مورد عادات خواب آنها و اینکه آیا آنها به گلوکوم مبتلا شده‌اند یا خیر مورد بررسی قرار داد.

طبق داده‌های به دست آمده، آنهایی که بین ۷ تا ۹ ساعت در روز می‌خوابیدند، به عنوان فرد سالم در نظر گرفته می‌شدند و کسانی که از این چرخه بیرون بودند، به‌عنوان کم یا بیش از حد سالم طبقه‌بندی شدند و درنهایت حدود ۸۶۹۰ مورد گلوکوم شناسایی شد و در میان مردانی که مسن‌تر بودند، یک بار سیگار کشیده بودند یا فشار خون بالا یا دیابت داشتند، شایع‌تر بود.

خواب کوتاه یا طولانی با ۸ درصد افزایش خطر، بی‌خوابی با ۱۲ درصد افزایش خطر و خروپف با ۴ درصد افزایش خطر ابتلا به این عارضه همراه بود؛ طبق یافته‌های BMJ Open خواب آلودگی مکرر در طول روز با ۲۰ درصد افزایش خطر ابتلا به گلوکوم همراه است.
به گفته محققان، افرادی که در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستند، باید تحت "مداخلات خواب" قرار گیرند و افرادی که مشکلات خواب ضعیف را گزارش می‌کنند باید تحت غربالگری چشم قرار گیرند.

نویسندگان این پژوهش یادآور شدند، «خروپف، خواب‌آلودگی در طول روز، بی‌خوابی در مدت کوتاه/طولانی، به صورت جداگانه یا مشترک، همگی با خطر ابتلا به گلوکوم مرتبط بودند.

این یافته‌ها بر نیاز به پیگیری و درمان مسائل اختلال خواب برای افراد در معرض خطر بالای ابتلا به گلوکوم و همچنین غربالگری بالقوه چشم پزشکی در میان این افراد و مبتلایان به مشکلات مزمن خواب برای پیشگیری از گلوکوم و نابینایی تاکید می‌کند.

محققان گفتند که گلوکوم می تواند بر الگوهای خواب تأثیر بگذارد، اما توضیحات بیولوژیکی بالقوه قابل قبولی نیز وجود دارد.

به گفته آنها فشار داخلی چشم، عامل کلیدی در ایجاد گلوکوم است؛همچنین افسردگی و اضطراب که اغلب با بی‌خوابی همراه هستند، ممکن است فشار داخلی چشم را افزایش دهند که احتمالاً به دلیل تولید نامنظم کورتیزول است.

انتهای پیام/