به گزارش ایسنا،  تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویر یک کهکشان بیضی شکل شکل به نام" مسیه ۶۰"( Messier ۶۰)( کهکشان بزرگ و پراکنده قابل مشاهده در مرکز تصویر) به همراه کهکشان مارپیچی مایل به رنگ آبی به نام" ان جی سی ۴۶۴۷"( بالا سمت راست تصویر) را ثبت کرده است.

در مرکز کهکشان مسیه ۶۰، سیاهچاله عظیمی قرار دارد که ۴.۵ میلیارد برابر بزرگتر از خورشید ما است و این مسئله آنرا به یکی از پرجرم ترین سیاهچاله هایی که تا کنون یافت شده، تبدیل نموده است.

کهکشان مسیه ۶۰ که در صورت فلکی دوشیزه و در فاصله ۵۴ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، قطری برابر با ۱۲۰ هزار سال نوری دارد. قدر ظاهری آن ۹.۸ است و منطقه مرکزی آنرا میتوان از طریق یک تلسکوپ کوچک در ماه مه به راحتی مشاهده کرد.

ان جی سی ۴۶۴۷ را میتوان با تلسکوپ های عظیم بیشتری مشاهده کرد. این کهکشان تقریباً دو سوم مسیه ۶۰ است یا میتوان خاطرنشان کرد به اندازه کهکشان راه شیری است ولی جرم آن بسیار کمتر است.

این دو کهکشان در کنار هم یک جفت کهکشانی موسوم به Arp ۱۱۶ را تشکیل داده اند. میزان تعامل این دو کهکشان با یکدیگر تاکنون برای ستاره شناسان معما بوده است. هیچ مدرکی دال بر تشکیل ستاره جدید وجود ندارد که این امر می تواند نشان دهنده این باشد که این دو کهکشان واقعا با هم تعامل دارند.

" هابل" در سه دهه مشاهدات فضا، نگاه ما را به جهان تغییر داده است. این تلسکوپ یکی از مهم ترین ماموریت های کیهانی ناسا تاکنون بوده که به مدت ۳۲ سال در حال فعالیت است و ناسا امیدوار است سال های بیشتری نیز فعالیت کند. این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی، کهکشان های دور و ماده تاریک را مورد مطالعه قرار داد.

۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ناسا تلسکوپ قدرتمند دیگری موسوم به" جیمز وب" را بعنوان جانشین" هابل" پرتاب کرد. به رغم تعداد انگشت شماری مشکل در طول این سال ها ، ابزارهای علمی" هابل" همچنان قوی هستند." هابل" همچنان در حال رصد کیهان است و ناسا امیدوار است تا چند سال دیگر، احتمالا تا دهه ۲۰۳۰ نیز بتواند از آن استفاده کند." هابل" میتواند نورهای محدوده طول موج حدود ۲۰۰ نانومتر( nm) تا ۲.۴ میکرون را ببیند، در حالی که برد" وب" از حدود ۶۰۰ نانومتر تا ۲۸ میکرون است. گفتنی است" وب" گرچه برای کاوش در طیف نور مادون قرمز طراحی شده، ولی همچنان قادر خواهد بود قسمت قرمز/نارنجی طیف نور مرئی را نیز مشاهده کند.