صاحب‌خبر - مصطفی عبدالهی- امسال دوباره دانش آموزان ایرانی در المپیادهای جهانی گل کاشتند. بچه‌های ما در المپیاد نجوم و اخترفیزیک که در کوتایسی گرجستان برگزار شد، با 9 مدال طلا و یک نقره، بین 250 دانش‌آموز 45 کشور، مقام اول جهان را کسب کردند و حضور ما در المپیاد کامپیوتر در اندونزی هم، با دو مدال طلا، یک مدال نقره و یک دیپلم افتخار همراه شد تا در رقابت 375 دانش‌آموز از 90 کشور، رتبه نهم را کسب کنیم. البته این، همه افتخارات امسال ما نبود و قبل از آن هم در تیرماه، تیم ملی المپیاد زیست‌شناسی با چهار مدال طلا رتبه نخست را بین 65 کشور کسب کرد، بچه‌های المپیاد ریاضی دانش‌آموزی با کسب سه مدال طلا و سه مدال نقره بین 104 کشور جهان هشتم شدند و در المپیادهای جهانی فیزیک و شیمی هم 9 مدال کسب کردیم. وعده های امیدبخش رئیس جمهور این موفقیت ها سبب شد تا رئیس جمهور نیز همین چهار روز قبل با جمعی از مدال‌آوران المپیادهای کشوری و جهانی دیداری داشته باشد و از امید کشور به آن‌ها بگوید: «شما مدال‌آوران عرصه‌های کشوری و جهانی نباید با ناملایمت‌ها صحنه را خالی کنید، قرار است به دست شما، از مشکلات و مسائل جامعه گره‌گشایی شود». البته آیت‌ا... رئیسی به وظایف مسئولان برای حمایت از این نخبگان هم اشاره کرد: فراهم کردن زمینه‌های شکوفایی و بستر رشد نخبگان، ایجاد زمینه جذب و اشتغال و البته بسط عدالت آموزشی در کشور. سخنگوی دولت هم از تفاهم وزارت علوم و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای بورسیه هیئت علمی شدن رتبه های برتر کنکور و المپیادی‌ها خبر داد تا لااقل فعلا روی کاغذ، حمایت از آن‌ها جدی باشد. ما هم امروز با چهار نفر از طلایی‌های المپیادهای نجوم و کامپیوتر، که در همین روزهای اخیر کام همه‌مان را شیرین کرده‌اند گفت‌وگو کرده ایم تا ببینیم حرف دل آن‌ها چیست. سیدیوسف میریوسفی، مدال طلای المپیاد نجوم: می‌خواهم استارتاپ خودم را بزنم «سیدیوسف میریوسفی»، دارنده مدال طلای المپیاد نجوم و اختر فیزیک، در علامه حلی تهران درس خوانده. پدرش بازنشسته کشتیرانی است و مادرش خانه‌دار. سیدیوسف پسر بزرگ خانواده است و یک خواهر کوچک‌تر از خودش هم دارد. مهندسی کامپیوتر دانشگاه شریف را انتخاب کرده و می گوید: «دوست دارم بعد از دانشگاه، خودم بتوانم یک استارتاپ راه بیندازم». دغدغه بزرگ سربازی و انگیزه مهاجرت او یک دغدغه بزرگ برای ادامه زندگی‌اش دارد و می‌گوید: دو سال رفتن به سربازی، به قولی تلف شدن عمر بچه های المپیادی است، در حالی که در این مدت می توانند کارهای بزرگی انجام دهند.دغدغه سربازی حتی روی انگیزه مهاجرتش هم تاثیر گذاشته و می گوید: اگر به سربازی نرویم، از خیلی امکانات محروم می شویم و از آن طرف هم می دانیم که این دو سال به نوعی تلف می شود، به همین خاطر بعضی از بچه های المپیادی به خاطر مشکل سربازی انگیزه مهاجرت پیدا می کنند. ارتباطات علمی با جهان می خواهیم او به یک نیاز و درخواست بچه های المپیادی هم اشاره و اظهار می کند: ممکن است حمایت هایی مانند عضویت در هیئت علمی دانشگاه، خوب و مفید باشد اما بیشتر از آن، امکان تحقیق و مطالعه است که ما به آن نیاز داریم و باید با محققان و نخبگان سایر کشورها در ارتباط باشیم. حضور در کلاس حتی روزهای تعطیل و این هم یک خاطره از تلاش های یوسف: بیشتر خاطرات ما مربوط به درس خواندن هایمان است، یادم هست در سال دهم، هر روز تا ساعت 6 بعدازظهر مدرسه بودیم و در کلاس های آماده سازی المپیاد حضور داشتیم، حتی برخی روزهای تعطیل هم ما در کلاس بودیم. محمد مهدی عابدیان، دیگر طلایی المپیاد نجوم یک پیشنهاد برای ماندگاری و بازگشت نخبگان «محمدمهدی عابدیان» دیگر طلایی المپیاد نجوم و اختر فیزیک، پسر وسطی خانواده‌ای پنج نفره است که پدرش کارمند و مادرش خانه‌دار است. او هم، رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه شریف را برای ادامه تحصیل انتخاب کرده است و می گوید: «انتخاب همه بچه های المپیادی رشته های ریاضی و فیزیک، همین دانشگاه است». تامل برانگیز این‌که، او هم مانند سیدیوسف مهم‌ترین دغدغه اش سربازی است: همه دوستانم نگران این موضوع هستند، چون یا باید به سربازی برویم، یا به اجبار مقاطع تحصیلی بالاتر را طی کنیم که معافیت تحصیلی داشته باشیم. در حالی که بعضی از بچه ها بعد از دوره کارشناسی دیگر علاقه ای به آموزش های آکادمیک ندارند و می خواهند از مسیر دیگری پیشرفت علمی داشته باشند. او یک پیشنهاد هم دارد: جلوی کسی که بخواهد مهاجرت کند را نمی شود گرفت اما خیلی ها هستند که دلشان می خواهد در ایران بمانند یا بعد از ادامه تحصیل به کشور بازگردند اما با مشکل سربازی مواجه اند، اگر این مشکل حل شود و حتی فقط 10 درصد این نخبگان به کشور خودمان خدمت کنند، اتفاقات بزرگی خواهد افتاد. نگرانی برای نخبگان در مدارس عادی او یک نگرانی ارزشمند هم برای دیگر دانش آموزان مستعد کشور دارد و می گوید: ما که در مدارس خاص و استعدادهای درخشان درس می خوانیم تحت حمایت کامل هستیم و مثلا در سال های دهم و یازدهم، فقط درس المپیاد می خوانیم و با بقیه درس ها هیچ کاری نداریم، اما خیلی از بچه ها در مدارس عادی و به خصوص شهرستان ها، با این‌که استعدادهای خوبی دارند اما به‌خاطر فشار دیگر درس ها، نمی توانند در المپیادها موفق شوند. دانش آموز مشهدی و طلایی تیم المپیاد نجوم: محکوم به شرکت در کنکور نبودیم «سهند اسماعیل زاده» که همشهری ما مشهدی‌هاست و در مدرسه شهید هاشمی نژاد تحصیل کرده، یک خواهر دانشجوی رشته دام‌پزشکی دارد، پدرش مهندس معدن است و مادرش هم مامای بازنشسته. او هم مانند محمدمهدی، سیدیوسف و دیگر بچه های تیم المپیاد، از مهرماه امسال دانشجوی کامپیوتر دانشگاه شریف خواهد شد. از نظر او مهم‌ترین مشکل سیستم آموزشی کشور، تک بعدی بودن و محکوم بودن بچه ها به شرکت در کنکور است در حالی که او و دیگر دوستانش که به دلیل کسب مدال طلای المپیاد و داشتن حق انتخاب رشته و دانشگاه، مسیر متفاوتی را تجربه کرده‌اند، موفقیت های متفاوتی هم داشته اند. فعلا تصمیمم مهاجرت است او صادقانه و صریح به سوالم درباره مهاجرت پاسخ می دهد و می گوید: احتمالا به مهاجرت فکر می کنم و مهم‌ترین دلیلش هم این است که فعلا نمی توانم آینده امیدوارکننده‌ای را متصور باشم و احساس می کنم در جای دیگر، شرایط بهتری خواهم داشت.خاطره سهند هم خیلی شنیدنی است: در چهار روز مسابقات جهانی که اجازه استفاده از تلفن همراه را نداشتیم، تنها سرگرمی ما و همه دانش آموزان 45 کشور حاضر در مسابقات، معاشرت با هم بود که از نظر من در این روزهای زندگی موبایلی و مجازی، تجربه خیلی جذابی بود. کوشا موسوی، مدال طلای المپیاد جهانی اندونزی شاید مهاجرت کنم «کوشا موسوی» که مدال طلای المپیاد کامپیوتر را کسب کرده هم فرزند یک مهندس معدن و مادری خانه‌دار است و یک خواهر بزرگ‌تر از خودش هم دارد. یک صندلی رشته کامپیوتر دانشگاه شریف هم در سال تحصیلی جدید به نام او سند خورده تا این دانشگاه میزبان یک طلایی دیگر المپیاد هم باشد. او هم درباره مشکل سیستم آموزش در کشور می گوید: ما در نقاط مختلف کشور عدالت آموزشی نداریم و همه می دانند که وضعیت مدارس عادی، خیلی با مدارس خاص فرق دارد. پارامترهایی برای ماندگاری نخبگان کوشا معتقد است ماندن نخبگان المپیادی در کشور، پارامترهای زیادی دارد؛ هم باید نیازهای علمی آن‌ها تامین شود، هم نیازهای رفاهی شان. او درباره تصمیم خودش می گوید: فعلا تحصیل در دانشگاه شریف را انتخاب کرده ام اما نمی دانم بعد از آن در کشور خواهم ماند یا مهاجرت می کنم.∎​