به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ بعد از شهرکرد، کرمانشاه و ارومیه، حالا نوبت همدان است؛ این زنجیره قطع آب در ایران در روزهای اخیر است. تاکنون دلایل متفاوتی برای قطعی آب در این شهرها ارائه شده است؛ از گل‌آلود شدن چشمه کوهرنگ در شهرکرد تا مصرف بی‌رویه آب در ارومیه. اما ریشه این بی‌آبی کجاست؟ آیا خشکسالی در ایران روی دیگری از خود نشان می‌دهد؟

تشدید خشکسالی در ایران در هشت سال آینده

ایران در حال حاضر در خشکسالی سر می‌کند، سال آبی گذشته نیز با خشکسالی تمام شد. ضمن اینکه آنطور که رئیس مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی می‌گوید، سال آبی پیش رو هم کشور با خشکسالی دست و پنجه نرم کند. اگرچه تحقیقات دانشگاه فردوسی مشهد هشدار بزرگ‌تری درباره خطر خشکسالی داد. (خراسان)

بر اساس این تحقیقات، تا پایان دهه میلادی ایران با خشکسالی شدید مواجه می‌شود. تحقیقاتی که نشان می‌دهد خشکسالی در ایران ۸۵ درصد افزایش می‌یابد. به عبارتی ایران در هشت سال آینده با خشکسالی بسیار گسترده‌تر از آنچه می‌بینیم، مواجه می‌شود.

این تنها هشداری نیست که محققان و کارشناسان نسبت به خشکسالی در ایران داده‌اند. آن هم در زمانی که کره زمین با شرایط اقلیمی هشدارآمیز و گرمایش جهانی مواجه است.

سرانه مصرف آب در ایران بیشتر از مصرف جهانی

پیش از این علی بیت‌اللهی، رئیس مرکز تحقیقات زلزله‌شناسی گفت: متوسط بارندگی در ایران یک سوم متوسط بارندگی جهانی است. در همین حال اما سرانه مصرف آب در ایران نیز وضعیت مناسبی ندارد. بر اساس گزارش اتاق ایران، سرانه مصرف آب در کشور ۲۵۰ لیتر نفر در روز است. این در حالی است که سرانه مصرف آب در جهان ۱۵۰ لیتر نفر در روز است.

آنطور که این گزارش نشان می‌دهد، ایران تا سال ۱۴۱۵ با خشکسالی جدی مواجه است. در حالی که منابع آب تجدیدپذیر ایران نیز روند کاهشی دارد. پیش‌تر منابع آب تجدیدپذیر در ایران حدود ۱۳۰ میلیارد متر مکعب بود اما حالا به ۱۰۰ میلیارد رسیده است.

بر اساس گزارش تجارت نیوز این در حالی است که ایران تنها ۳/. % منابع آب تجدیدپذیر جهان را دارد؛ اگرچه یک درصد جمعیت جهان را دارد. همه آمارهای بالا وضعیت نامناسبی از منابع آبی در ایران می‌دهد.

پیش از این نیز کاوه مدنی، رئیس انستیتوی آب، محیط زیست و بهداشت دانشگاه سازمان ملل از ورشکستگی آبی در ایران گفت: «کشور ما دچار ورشکستگی آبی است. چه ببارد، چه نبارد، ما آب کم می‌آوریم. چرا؟ چون خرجمان (مصرف آب) بیشتر از دخلمان (میزان آب تجدیدپذیر) است. وقتی کم می‌آوریم از پس‌اتدازمان (آب زیرزمینی) می‌خوریم.»