دکتر اکبری در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: اگر با شخص بیمار زندگی می‌کنید، فرد مبتلا را تشویق کنید تا خود را ایزوله کند و هرگونه ضایعه پوستی را با پوشش مناسب (نظیر گاز استریل) بپوشاند.

وی افزود: در هنگام تماس با بیماران آنها باید از ماسک طبی استفاده کنند، به خصوص اگر سرفه می‌کنند یا ضایعاتی در دهان خود دارند، افراد سالم نیز باید از ماسک استفاده کنند، تا حد امکان از تماس پوست با پوست خودداری کرده و برای تماس مستقیم با ضایعات دستکش یکبار مصرف بپوشید.

وی ادامه داد: در صورتی که خود شخص نمی‌تواند این کار را انجام دهد، هنگام تعویض لباس یا روتختی وی از ماسک استفاده کنید پس از تماس با فرد بیمار، دستان خود را با آب و صابون بشویید یا محلول حاوی الکل ضد عفونی کنید؛ لباس‌ها، روتختی‌ها، حوله‌ها و سایر وسایل یا سطوحی که فرد مبتلا لمس کرده یا ممکن است بثورات پوستی یا ترشحات تنفسی آنها با این وسایل تماس داشته باشد(مانند قاشق و چنگال و ظروف) را با آب گرم و مواد شوینده بشویید. سطوح آلوده را تمیز و ضدعفونی کنید و زباله‌های آلوده (مانند پانسمانها) را به طور مناسب در کیسه زباله و سطل زباله درب‌دار قرار دهید.

دکتر اکبری بیان کرد: آبله میمونی یک بیماری است که توسط ویروس آبله میمونی ایجاد می‌شود، این بیماری بین انسان و حیوان مشترک است، به این معنی که می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کند و همچنین از فردی به فرد دیگر منتقل شود .

وی با طرح این سوال که چرا به این بیماری "آبله میمونی" می گویند، اظهار کرد: علت انتخاب نام آبله میمونی برای این بیماری این است که اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میان میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری می‌شدند شناسایی شد. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۷۰ در انسان شناسایی گردید.

وی با اشاره به علائم این بیماری توضیح داد: علائم آبله میمونی معمولا شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است؛ بثورات پوستی معمولا در عرض یک تا سه روز پس از شروع تب آشکار می‌شوند و تاول‌ها ممکن است صاف یا کمی برجسته باشند، با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته و خشک شده و بریزند.

به گفته دکتر اکبری تعداد تاول‌ها در یک فرد می‌تواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد و بثورات روی صورت، کف دست‌ها و کف پا، دهان، اندام تناسلی و چشم بروز کند.

وی تاکید کرد: بهبودی علائم معمولا بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد و در اکثر موارد بدون درمان خود به خود از بین می‌روند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا افراد ممکن است از آبله میمونی بمیرند؟ گفت: در بیشتر موارد، علائم آبله میمونی به خودی خود در عرض چند هفته از بین می‌رود، اما در برخی افراد می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است در معرض خطر علائم جدی‌تر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند. در کشورهای بومی (آفریقای مرکزی و غربی) حدود ۳ تا ۶ درصد مرگ در مبتلایان گزارش شده است که اغلب در کودکان یا افرادی بوده است که دچار بیماری‌های زمینه‌ای دیگری بوده‌اند.

این مقام مسئول در ارتباط با عوارض موارد شدید آبله میمونی نیز بیان کرد: این علائم شامل عفونت‌های پوستی، عفونت ریه، التهاب مغزی و عفونت‌های چشمی است که می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.

وی با طرح این سوال که آبله میمونی چگونه به انسان منتقل می شود، نیز اظهار کرد: یکی از راه ها انتقال از انسان به انسان است که از طریق تماس نزدیک پوستی بین افراد، از جمله در حین رابطه جنسی، تماس دهان به دهان یا دهان به پوست یا از طریق قطرات و ترشحات تنفسی و احتمالاً آئروسل‌های کوتاه برد که نیاز به تماس نزدیک طولانی مدت دارند. منتقل می شود.

وی افزود: علاوه بر آن حین بارداری از طریق جفت از مادر به جنین یا حین زایمان و یا با تماس نزدیک پس از زایمان از مادر به نوزاد نیز این بیماری منتقل می شود.

وی ادامه داد: تماس با مواد یا اشیایی که در تماس با ترشحات عفونی بیماران آلوده به ویروس شده است نظیر لباس یا ملافه‌های آلوده، بانداژ و پانسمان آلوده و ظروف آلوده از دیگر راه های انتقال است.

به گفته معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی تماس مستقیم با خون، مایعات بدن، یا ضایعات پوستی یا مخاطی حیوانات آلوده، خوردن گوشت خام و یا کاملا پخته نشده و سایر محصولات حیوانی حیوانات آلوده، گاز گرفتن یا چنگ زدن و ایجاد خراش توسط حیوانات آلوده، استفاده از محصولات ساخته شده از حیوانات آلوده، لمس و یا حمل حیوانات آلوده یا مرده نیز موجب انتقال بیماری آبله میمونی به انسان شود.

انتهای پیام