بامداد روز گذشته یلدا ابتهاج، دختر هوشنگ ابتهاج با نوشتن متنی کوتاه در صفحه شخصی‌اش از درگذشت این شاعر خوش قریحه به علت نارسایی کلیوی خبر داد.
امیرهوشنگ ابتهاج متخلص به «هـ. الف. سایه» که از تیرماه امسال به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان بستری و تحت درمان قرار گرفته‌بود، بامداد روز گذشته در سن ۹۵ سالگی چشم از جهان فروبست. خبر درگذشت این غزلسرای معاصر را که روایت وطن‌پرستی‌اش در تصنیف «ایران‌ای سرای امید» زبانه می‌کشد، دخترش اعلام کرد.
سایه اولین کتاب شعرش را با عنوان «نخستین نغمه‌ها» در اوان جوانی و سن ۱۹ سالگی منتشر می‌کند و بعد از آن به مرور آثار دیگری از جمله سراب، سیاه مشق، شبگیر، زمین، تا صبح شب یلدا، یادگار خون سرو، حافظ به سعی سایه (دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج)، تاسیان (اشعار ابتهاج در قالب نو) و بانگ نی را به عرصه چاپ و نشر سپرد.
ابتهاج به غیر از فعالیت‌های شعری در حوزه موسیقی نیز با گروه «شیدا» همکاری می‌کرد که ماحصل آن آثار متنوعی بود. همچنین او از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ شمسی سرپرست برنامه «گل‌ها» در رادیو ایران و پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود. تصنیف خاطره‌انگیز «تو‌ای پری کجایی» و تصنیف «ایران‌ای سرای امید» از اشعار سایه است که جزو پرتکرار‌ترین و خاطره‌انگیز‌ترین تصانیف اوست که با صدای ماندگار غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان جاودانه شده‌اند. او بعد از کشتار مردم در حادثه خونین ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ در میدان ژاله به همراه محمدرضا لطفی، محمدرضا شجریان و حسین علیزاده، در اعتراض به این کشتار بیرحمانه مردم توسط عمال ستمشاهی از رادیو استعفا می‌کند.
همه کسانی که سایه و اشعار و افکارش را می‌شناسند، به خوبی می‌دانند که زندگی او به دو بخش تقسیم می‌شود یکی روزگار خفقان پهلوی که اشعار اجتماعی و مردمی و همچنین عاشقانه‌های پر سوز و گداز او یادآور آن دوران است و دیگری روزگاری است که او با سرودن شعری نیمایی به استقبال امام خمینی و پیروزی انقلاب اسلامی می‌رود. در روز‌های ابتدایی پیروزی انقلاب و بازگشت امام خمینی (ره) به وطن، اشعار ابتهاج در خدمت انقلاب است. اشعاری که از او در رثای امام‌حسین علیه‌السلام و همچنین تمجید از مجاهدت‌های مردم فلسطین و لبنان در مبارزه با رژیم اشغالگر قدس به جا مانده گواهی بر رویکرد ضد استعماری و ظلم‌ستیزانه این شاعر است.
مرکز اسناد انقلاب اسلامی در مورد شعر مرحوم هوشنگ ابتهاج به مناسبت ورود امام نوشته‌است: «روز ۱۲بهمن ۱۳۵۷ همزمان با ورود امام خمینی به میهن، روزنامه کیهان در صفحه نخست خود شعری از هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) درج کرد که متن شعر آن بدین شرح است: «در بگشایید؛ شمع بیارید؛ عود بسوزید؛ پرده به یکسو زنید از رخ مهتاب؛ شاید این از غبار راه رسیده؛ آن سفری همنشین گمشده باشد» میلاد عرفانپور نیز با نقل خاطره‌ای از دیدار با این شاعر فقید می‌گوید: پس از چند دقیقه گپ و گفت، سایه گفت: «سال‌ها پیش یک شعری گفتم به اسم «اربعین» که تمومش نکردم.» با تعجب اصرار می‌کنم شعر را بخواند و می‌خواند: «یا حسین بن‌علی/خون گرم تو هنوز/ از زمین می‌جوشد/ هرکجا باغ گل سرخی هست/ آب از این چشمه خون می‌نوشد. / کربلایی است دلم»
محمود شالویی، دستیار وزیر ارشاد سایه را یکی از افتخارات شعر و ادب کشور دانسته و از آمادگی این وزارتخانه برای هرگونه همکاری در انتقال پیکر مرحوم هوشنگ ابتهاج (سایه) به ایران و تشییع این شاعر معاصر در وطن خبر داد. این در حالی است که رضا حمیدی، دبیر اسبق جشنواره شعر فجر و نیز دختر مرحوم ابتهاج از وصیت وی برای دفنش در زیر درخت ارغوان منزل شخصی‌اش که در سال ۱۳۸۷ با نام خانه ارغوان به ثبت سازمان میراث فرهنگی رسیده صحبت‌هایی را مطرح کرده‌اند.