فرارو- اگر بودجۀ خیلی کمی داشته باشید و بخواهید یک فیلم ترسناک بسازید، بهترین زیرشاخه‌ای که در این ژانر می‌توانید انتخاب کنید، آن نوع فیلم‌هایی هستند که داستانشان بر اساس «ویدئو‌های پیدا شده» (found footage) شکل می‌گیرد. دلیلش هم روشن است؛ فیلم‌های مربوط به ویدئو‌های پیدا شده قرار نیست فیلمبرداری حرفه‌ای یا دوربین‌های باکیفیتی داشته باشند، چون اصلا فرض بر این است که این فیلم‌ها با دوربین‌های خانگی و توسط فیلمبرداران آماتور ضبط شده‌اند. البته اینطور نیست که همۀ فیلم‌های این ژانر کم هزینه بوده باشند، اما فیلم‌های کم‌هزینۀ خوب بین آن‌ها کم نیست.

 

به گزارش فرارو؛ فیلم «مادون قرمز» یکی از همین فیلم‌های ترسناک کم‌هزینه‌ای است که با وجود مضمون قدیمی و ساختار ساده‌اش، به خاطر کارگردانی هوشمندانه و بازی‌های خوبی که دارد، توانسته حال و هوایی گیرا و نسبتا متفاوت را ایجاد کند. این فیلم خاص و فوق‌العاده‌ای نیست، اما قطعا بهتر از آن چیزی است که ممکن است انتظار داشته باشیم.

شخصیت اصلی این فیلم یک شکارچی روح به اسم وس است که به عنوان مجری برنامۀ تلویزیونی «مادون قرمز» فعالیت می‌کند. ما در ابتدای فیلم او را در حال خارج کردن یک روح شریر از بدن یک زن جوان می‌بینیم. خواهر وس هم استعداد‌هایی شبیه به برادرش دارد، اما او ترجیح می‌دهد فقط به آدم‌هایی کمک کند که فکر می‌کنند خانه‌شان توسط نیرو‌های اهریمنی تسخیر شده است. رابطۀ این خواهر و برادر به خاطر اتفاقی که سال‌ها قبل در جریان یک جن‌گیری رخ داده، مدت‌هاست که چندان صمیمانه نیست.

 

اما وقتی از طرف برنامۀ مادون‌قرمز فرصت جستجو در یک مدرسۀ متروکه و ظاهرا تسخیر شده پیدا می‌شود، آن‌ها دوباره در کنار هم قرار می‌گیرند. از قرار معلوم این مدرسه واقعا هم تسخیر شده است و برای خودش شخصیتی دارد که روی رابطۀ این خواهر و برادر هم بی‌تاثیر نیست.

 

ویژگی خاص «مادون قرمز» این است که خودش را به قاعده‌های مرسوم ژانر «ویدئو‌های پیداشده» محدود نمی‌کند و خیلی بیشتر از فیلم‌های مشابهش روی شخصیت‌پردازی و روابط بین شخصیت‌های داستان تمرکز می‌کند. در واقع جستجو‌های فیلم محدود به مکان‌های جن‌زده نیست بلکه هم‌زمان ارتباط تیرۀ بین وس و خواهرش نیز به موضوعی برای کنجکاوی بیننده تبدیل می‌شود. انگار فیلم در یک لایۀ دوم، «تسخیرشدگی» را به چیزی عمیق‌تر و درونی‌تر تبدیل می‌کند؛ چیزی فراتر از صرف حلول جن در یک بدن یا مکان.

بازی‌های فیلم هم فراتر از انتظار هستند؛ دو شخصیت اصلی فیلم به نحو باورپذیر و همدلی‌برانگیزی ماجرا را به پیش می‌برند و باعث می‌شوند که مخاطب واقعا دربارۀ اتفاقاتی که برای آن‌ها می‌افتد اهمیت قائل باشد. آن‌ها مثل شخصیت‌های معمول فیلم‌های ترسناک نیستند که از اول فقط منتظر باشیم که بالاخره کی قرار است به دست اهریمن فیلم کشته شوند. این فیلم هم به اندازۀ کافی ترسناک است، هم لایه‌هایی از شوخی در خودش دارد و هم نسبت به فیلم‌های مشابهش بامعنی و عمیق است.