مناطق دورافتاده در تونس - به ویژه جایی که کشاورزی و دامپروری فراوان است - در حال حاضر از کمبود آب رنج می برند ، بنابراین بحران در کشوری که با فروپاشی اقتصادی و بحران سیاسی وضعیتش بدتر شده است، تشدید می شود .

این در حالی است که تونس - مانند بسیاری از کشورهای جهان - با چالش هایی در واردات گندم به دلیل جنگ روسیه و اوکراین مواجه است. تونس در حال حاضر به شدت به واردات وابسته است - حدود 80 درصد گندم آن وارد می شود که تقریباً نیمی از آن 80 درصد از اوکراین وارد می شود.

«هیچ چیزی در کشور وجود ندارد که ما را خوشحال کند. ما حتی از آب که اساس زندگی است نیز محروم شده ایم. فتحی به المانیتور گفت: در حالی که حیوانات ما نیاز مبرمی به هر قطره آب دارند، مقامات بیکار نشسته اند و هیچ اقدام جدی برای پایان دادن به رنج ما انجام نمی دهند.

ما اعتماد به وعده های مقامات را از دست داده ایم. این به هیچ وجه یک بحران اخیر نیست، به ویژه برای ما ساکنان مناطق روستایی که به دلیل نبود شغل دیگر قابل سکونت نیستند. بحران آب به قبل از انقلاب 2011 برمی گردد، اما دولت های متوالی پس از انقلاب نتوانسته اند آن را حل کنند.

تعداد زیادی چاه در مناطقی که از بحران آب رنج می‌برند وجود دارد ، اما آب چاه در غیاب مکانیسم نظارتی یا ابزاری برای ایمن‌سازی آنها در برابر آلودگی‌ها،  برای شرب مناسب نیست.

معز، 43 ساله به المانیتور گفت: «ما قبلاً برای تأمین آب به چاه‌ها متکی بودیم، اما امروز اینها تحت هیچ کنترلی نیستند.»

"مشکل در این واقعیت نهفته است که افرادی وجود دارند که اجساد حیوانات یا زباله های خانگی را به چاه ها می اندازند که آنها را حتی برای حیوانات ناسالم می کند. این درد و رنج ما را تشدید می‌کند.»

دولت تونس قبلاً بر « انجمن‌های آب » تکیه می‌کرد که نهادهای غیرمتمرکز و مسئول تأمین آب برای مناطق تشنه بودند. اما این انجمن ها به دلیل ورشکستگی و فساد دچار بحران های متعددی شده اند و در نتیجه آب رسانی به چندین منطقه تونس به ویژه در شمال را مختل کرده اند.

سه میلیون تونسی در معرض خطر تشنگی هستند. ما بیش از 1400 انجمن داریم که برای آبرسانی به مناطقی که آب ندارند، تلاش می‌کردند، اما حداقل 30 درصد از این انجمن‌ها فعالیت خود را متوقف کرده‌اند.

مرزوقی افزود: «همه به دلیل بدهی‌هایی است که این انجمن‌ها هنوز تسویه نکرده‌اند و همین امر باعث شد شرکت برق و گاز (دولتی) برق این انجمن‌ها را قطع کند. بنابراین فعال شدن مجدد نقش این انجمن ها مستلزم همکاری با نهادهای متعدد از جمله شرکت برق است.

وزیر کشاورزی، منابع آب و شیلات، به المانیتور گفت که بسیاری از شهرهای تونس در سال‌های آینده خالی از سکنه خواهند شد، زیرا ساکنان آن‌ها نمی‌توانند در جایی که حتی ضروری‌ترین نیازها را دارند زنده بمانند. زندگی، یعنی آب، که وجود ندارد.

«تونس یکی از کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا است که از کمبود آب رنج می برد. سهم سرانه آب سالانه از 450 میلی‌متر مکعب تجاوز نمی‌کند، زیرا در این کشورها، از جمله اردن و مراکش، آب کمیاب است.