به گزارش راهبرد معاصر جوزپ بورل در یادداشتی که روز شنبه در تارنمای اتحادیه اروپا منتشر شد نوشته است: هفت سال پیش، پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد، آلمان، ایران و نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجی و سیاست امنیتی، یک توافق دیپلماتیک مهم منعقد کردند. برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نتیجه بیش از یک دهه دیپلماسی فشرده در مورد برنامه هسته‌ای ایران بود و مورد تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفت. این توافق مستلزم اراده سیاسی قابل توجهی بود که در سال ۲۰۱۵ به‌ویژه در ماه‌های پایانی مذاکرات منعقد شود.

وی به نقش اتحادیه اروپا برای تحقق توافق سال ۹۴ اشاره کرد و یادآور شد:‌ تعامل دیپلماتیک اروپا به سال ۲۰۰۳ باز می گردد، زمانی که وزرای خارجه فرانسه، آلمان و بریتانیا برای اولین بار به تهران سفر کردند تا در مورد نگرانی های هسته ای با ایران گفتگو کنند. نماینده سابق اتحادیه اروپا در سیاست خارجی، خاویر سولانا در سال ۲۰۰۴ به آنها پیوست و در سال ۲۰۰۶، او موفق شد همه اعضای شورای امنیت را به حمایت از این تلاش وادار کند.

این مقام اتحادیه اروپا اضافه کرد: هدف ما همیشه این بوده است که توافقی را متعقد کنیم که به نفع همه باشد. یعنی به نفع اروپا، به نفع ایران و به نفع جامعه جهانی که همه ما به آن دست یافتیم. ما برجام را در جولای ۲۰۱۵ منعقد، آن را اجرا و حفظ کردیم.

وی با بیان اینکه «این توافق محدودیت‌های شدیدی را برای فعالیت‌های هسته‌ای ایران و گسترده‌ترین رژیم نظارت و بازرسی که تاکنون توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) اجرا شده است، تضمین کرد» افزود: اجرایی شدن برجام منجر به کاهش ۹۸ درصدی ذخایر اورانیوم غنی شده ایران و حذف هزاران سانتریفیوژ شد. علاوه بر این، اعمال موقت پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سایر مقررات شفافیت برجام به آژانس اجازه می‌دهد تا هر سایت (اتمی) را که می‌خواهد، در ایران بازرسی کند.

بورل اضافه کرد که در مقابل، برجام دورنمای مزایای اقتصادی ناشی از لغو تحریم های آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل علیه ایران را فراهم کرد./ایرنا