چند سال بعد از ماجرای معروف «خیریت»، مهدی طارمی در مصاحبه‌ای تازه به داستان آن محرومیت دردناک برای پرسپولیس واکنش نشان داده است. شاید خیلی‌ها انتظار دارند که حداقل در لحن طارمی، نوعی پشیمانی در این ارتباط وجود داشته باشد اما ظاهرا این بازیکن اصلا از آن ماجراها ناراحت نیست و احساس پشیمانی نیز ندارد. طارمی بعد از همه این سال‌ها، دلیل محرومیت سنگین پرسپولیس را دروغ‌های باشگاه به فیفا می‌داند و مدعی است که خودش هیچ نقشی در این ماجرا نداشته است. در این صورت عجیب نیست که فیفا برای شخص خود او چهار ماه محرومیت در نظر گرفت؟ بد نیست که روند آن ماجرا را کمی با هم مرور کنیم. داستان از این قرار بود که مهدی طارمی به ساختمان باشگاه پرسپولیس رفت و برای فصل جدید با این تیم به توافق رسید. حتی مدیران باشگاه هم رسما خبر این توافق را اعلام کردند. صبح روز بعد اما این بازیکن در معیت رامین رضاییان راهی ترکیه شد و با ریزه اسپور ترکیه قرارداد بست. طارمی انتظار جو وحشتناک هوادارها در فضای مجازی علیه خودش و رامین را نداشت و تا حدودی از این موضوع شوکه شد. همزمان با این اتفاق، حسین هدایتی که آن سال‌ها نقش عابربانک را برای باشگاه بازی می‌کرد، دست به کار شد و با وعده‌های میلیاردی طارمی را برای بازگشت مجاب کرد. مهدی برخلاف رامین حتی صبر نکرد تا برای فسخ قرارداد با تیم ترکیه‌ای به توافق برسد. او بلافاصله راهی ایران شد و خیلی زود هم به ترکیب ثابت پرسپولیس رسید. جالب اینکه طارمی در مصاحبه تازه، مدعی شده که اصلا کلمه خیریت را در واکنش به آن محرومیت به کار نبرده و فقط جمله پندار خمارلو را تکرار کرده است. همه کسانی که آن ویدئو را دیده باشند اما خوب می‌دانند که خود او برای اولین بار از چنین عبارتی استفاده کرد و بعدها به «آقای خیریت» فوتبال ایران مشهور شد!

مهدی طارمی فوتبالیست بزرگی است اما چرا به اندازه توانایی‌های واقعی‌اش دوست داشته نمی‌شود؟ چرا خیلی از بازیکنان معمولی‌تر از او در فوتبال ایران محبوبیت بیشتری دارند؟ پاسخ این سوال‌ها را باید در رفتار مهدی پیدا کرد. چه زمانی که برابر النصر عربستان آن شادی گل جنجالی و عجیب را به نمایش می‌گذارد و تنشی در روابط بین دو کشور به وجود می‌آورد، چه زمانی که در یک موقعیت حساس پنالتی‌اش را چیپ می‌زند و به هواداران معترض سکوت نشان می‌دهد، چه زمانی که با رفتاری کودکانه از پرسپولیس می‌رود و تیم را به دام محرومیتی سنگین می‌اندازد و هرگز مسئولیت این رفتار غیرحرفه‌ای را نمی‌پذیرد و چه زمانی که علیه سرمربی تیم ملی موضع می‌گیرد و علنا روبه‌روی او می‌ایستد. طارمی انگار دوست دارد همیشه با زنجیری که به ساق‌های خودش بسته، فوتبال بازی کند. حتی همین حالا در پرتغال هم خیلی‌ها از اصرار همیشگی این بازیکن به پنالتی‌گرفتن عصبانی هستند و او را به تقلب متهم می‌کنند. حیف از بازیکنی با این استعداد که همه مسئولیت تصمیم‌های خودش را هم نمی‌پذیرد.