به گزارش گروه اخبار داخلی دفاعپرس، «مهدی پیشبین» فعال رسانهای در یادداشتی نوشت: بار دیگر تهران میزبان نشست ۳جانبه ایران، روسیه و ترکیه شده است؛ پوتین و اردوغان به تهران سفر کرده اند. در مورد این سفر حرفهای زیادی زده میشود. یکی آن را بزرگترین اتفاق قرن میداند و دیگری بی ارزش میخواند.
متاسفانه مثل همیشه در مورد این سفر مهم دعواهای سیاسی و جناحی داخلی پررنگ بوده و کمتر به واقعیت ماجرا توجه میشود. قدرت؛ تنها و تنها عاملی که باعث میشود یک کشور در عرصه بین الملل به منافع خود دست یابد. عوامل مختلف و زیادی در افزایش یا کاهش قدرت نقش ایفا میکنند. اما در اینجا مسئلهای که برای ما مهم است، ژئوپلتیک یا همان جغرافیای سیاسی است.
«دانیل یرگین» مدیر شورای روابط خارجی و انجمن انرژی آمریکا، مسئله انرژی را از مهمترین مولفههای قدرت برای کشورها میداند. به ویژه آنکه نیاز تمام کشورها روزبه روز به انرژی بیشتر شده و از طرفی دیگر منابع انرژی روزبه روز کمتر میشود.
یرگین در کتاب خود که از نظر وال استریت ژورنال برترین کتاب سال شده است، معتقد است که با وجود کشف منابع سرشار از نفت و گاز در ایالات متحده، بازهم آمریکا به منابع خاور میانه وابستگی شدید دارد و در دنیای امروز با توجه به گسترش روز افزون چین به عنوان بزرگترین مصرف کننده انرژی، کشورهایی که بتوانند فرمان انرژی جهان را در دست بگیرند، برنده هستند.
نیاز به گفتن ندارد که در میان تجارتهای جهانی، بیشترین سطح مبادلات در حوزه مبادلات انرژی است. بازهم نیاز به گفتن نیست که ایران ما منبع سرشار نفت و گاز بوده و روسیه نیز در حوزه گاز طبیعی در رتبه نخست جهان قرار دارد و ترکیه نیز با توجه به موقعیتی که دارد، از مراکز مهم انتقال انرژی در جهان است.
سناتورهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ معتقد بودند که تحریمهای اقتصادی ایران به ویژه تحریمهای نفتی، زمانی خودبه خود دچار فروپاشی میشوند که ایران با توجه به منابع سرشار، به عنوان یکی از بازیگران اصلی انرژی جهانی نقش آفرینی کند.
در این میان ایران در یک همکاری و همبستگی منطقهای با کشورهای آسیایی علاوه بر اینکه میتواند از شر تحریمها خلاص شود، میتواند تعیین کننده نرخ مبادلات تجاری انرژی باشد. به زبان ساده؛ ایران میتوان بگوید مبادلات انرژی با ارزی غیر از دلار انجام شود. همه میدانند که تحریمها تنها در صورتی اثرگذار است که دلار به عنوان ارز تجاری مورد استفاده قرار گیرد و زمانی که بتوان از انحصار این ارز آمریکایی خارج شد، دیگر تحریمها معنایی ندارد.
ایران همیشه به دنبال رهایی از تحریم بوده و بارها راه مذاکره امتحان شد و نتیجه نداد. بد نیست یک بارهم راه تغییرات اقتصادی بین المللی براساس منطقه گرایی را تجربه کنیم. مانند تجربه موفق اتحادیه اروپا...
انتهای پیام/ 241
∎
نظر شما