امید نظری‌گوهر، خبرنگار: دیدار مقابل تیم ملی والیبال لهستان همواره در 9 سال حضور ایران در سطح نخست مسابقات والیبال دنیا از حیثیتی‌ترین و حساس‌ترین جدال‌های شاگردان خولیو ولاسکو، اسلوبودان کواچ، رائول لوزانو، ایگور کولاکوویچ، ولادیمیر آلکنو و بهروز عطایی بوده است و قطعا پیروزی‌هایی مثل برد شاگردان آلکنو مقابل شاگردان ویتال هینن در المپیک 2021 توکیو از خاطر علاقه‌مندان این رشته جذاب و ورزش‌دوستان فراموش نخواهد شد اما به نظر می‌رسد پیروزی سه‌شنبه‌شب در مجموعه ورزشی مملو از تماشاگر ارگو آرنا گدانسک با موفقیت‌های گذشته کمی متفاوت‌تر بوده است.

 نکته‌ای شیرین‌تر از پیروزی
تیم تحت هدایت بهروز عطایی در دیدار سه‌شنبه‌شب با ترکیب میلاد عبادی‌پور، امیرحسین اسفندیار، امیرحسین توخته، مهدی جلوه، امین اسماعیل‌نژاد، محمدطاهر وادی و محمدرضا حضرت‌پور به میدان رفت اما معادلات طبق انتظارات پیش نرفت و تاثیرگذارترین بازیکن ایران در چهارمین دوره لیگ ملت‌ها یعنی اسماعیل‌نژاد با آنالیزهای انجام‌شده ارمغان سابق را در ست نخست نداشت و برای اسیر نشدن در دام دفاع‌های بلندقامت لهستانی ناچار به روانه کردن آبشارهای کم‌دقت به‌سوی زمین شاگردان نیکولا گربیچ شد که همین موضوع را می‌توان رمز پیروزی سه‌شنبه مقابل نایب‌قهرمان دوره گذشته لیگ ملت‌ها دانست؛ توفیق نه‌چندان دلچسب پشت‌خط‌زن 25ساله، پاسور تیم ملی محمدطاهر وادی را ناچار به ایجاد تنوع حمله بیشتر و استفاده بهینه‌تر از عبادی‌پور، اسفندیار و توخته در حملات کرد، نکته‌ای که در شروع تورنمنت کمتر در دستورالعمل شاگردان عطایی قرار داشت و به‌مرور زمان در عملکرد ملی‌پوشان جدی‌تر گرفته شد و در دیدارهایی مثل رقابت برابر کانادا اهمیت این حربه را مشاهده کردیم. اما دستاوردهای موفق تیم رتبه دهم رتبه‌بندی فدراسیون جهانی والیبال برای پیروزی 3 بر 2 مقابل عقاب‌های قاره اروپا تنها مختص به تنوع حملات نبود و بازسازی روحی تیمی و فردی ملی‌پوشان بعد از شکست در ست نخست و چهارم یکی از کلیدی‌ترین اتفاقات خوشایند چندسال اخیر والیبال ایران بود؛ تغییری که در دیدار برابر برزیل پرافتخار جرقه‌هایی از آن در 2 ست نخست پدیدار شد اما در ست پایانی شاگردان رنان دال زاتو بدون مشکل ایرانی‌ها را شکست دادند. این معضل همواره در روزهای حضور بازیکنان تاثیرگذاری همچون سعید معروف، محمد موسوی، امیر غفور نمایان و مشهود بود که نمونه عینی آن در المپیک توکیو برابر کانادا و ژاپن برای شاگردان مرد روس رقم خورد؛ قطعا تغییر این اتفاق شوم توسط تیم جوان‌شده که با حضور امین اسماعیل‌نژاد، امیرحسین توخته و مهدی جلوه ظرفیت‌های فنی‌اش مختص به چند اسم بزرگ نیست، تغییری مطلوب است. بازیکنی مثل اسماعیل‌نژاد بعد از عملکرد مایوس‌کننده در ست نخست و کسب 2 امتیاز در ست دوم نیز تغییر محسوسی در عملکردش دیده نشد و ایران توانست با اتکا به امیرحسین اسفندیار ست دوم را با امتیاز 25 بر 23 پیروز شود اما با شروع ست سوم این قطر پاسور از بحران روحی و از زیر فشار هواداران خارج شد، نکته‌ای که فائق آمدن بر آن یکی از وجه‌های تمایز بازیکنان معمولی و ستاره‌های تعیین‌کننده است، اوج عملکرد این ستاره در لحظه‌ای هویدا شد که ایرانی‌ها بعد از مواجه شدن با سرویس‌های کم‌نقص توماش فورنال در کسب 3 امتیاز ناکام ماندند و طبق عادت همیشگی در این لحظات باید زمام بازی از دست‌شان خارج می‌شد و با نتیجه 3 بر 2 شکست می‌خوردند اما این بازیکن کم‌تجربه در میادین جهانی در ست پایانی رقابت با سرویس‌های کم‌نقص خود منجر به خنثی شدن بخش دریافت، توپ‌گیری و حملات لهستانی‌ها شد و در پایان مسابقه دستاوردش در 5 ست به ترتیب کسب 2،2، 4، 3 و 7 امتیاز بود.

 معضلاتی که باید برای رسیدن به هدف دیده شود
با بررسی تاریخ ورزش متوجه خواهیم شد سفید پنداشتن تمام اتفاقات یک بازی و عدم توجه به نکات تیره یک رقابت تنها در کوتاه‌مدت منجر به مسرت بیکران در جشن پیروزی خواهد شد. قطعا امین اسماعیل‌نژاد باید بابت پیشرفت محسوسش در سرویس‌زن مورد تمجید قرار گیرد. این بازیکن تا پیش از دیدار برابر لهستان درمجموع 8 دیدار گذشته تنها 3 امتیاز از سرویس به دست آورده بود اما در ست پایانی برابر شاگردان گربیچ ارمغانش کسب 3 امتیاز مستقیم بود یا قطعا نمی‌توان عملکرد تاثیرگذار امیرحسین اسفندیار را در حملات دید و او را بابت تاثیر مستقیمش در لحظات هجوم تمجید نکرد. همچنین اگر به‌راحتی از شخصیت و تاثیر کاپیتان ایران یعنی میلاد عبادی‌پور مقابل لهستان بگذریم، با کم‌لطفی واقعیت‌های مشهود را بیان نکردیم اما تمام تیم‌های ورزشی حتی اگر قهرمان المپیک یا جام‌جهانی شوند، دارای یک‌سری نقاط‌ضعف هستند که عدم رفع آن باعث رقم‌خوردن اتفاقات ناخوشایند در رقابت‌های بعدی خواهد شد.
قطعا پرداختن به نقاط‌ضعف به‌هیچ‌وجه از ارزش‌های موفقیت ایران نمی‌کاهد اما طبق آمار شاگردان عطایی از حیث حمله، دفاع، سرویس و دریافت از حریف اروپایی خود ضعیف‌تر عمل کردند و نکته‌ای که باعث پیروزی تیم ملی والیبال ایران شد در وهله نخست شایستگی‌ها و ظرفیت‌های فنی ملی‌پوشان و در مرتبه دوم 19 خطای بیشتر لهستانی‌ها نسبت به ایران بود که تاثیری مستقیم در سرنوشت بازی داشت. همچنین بازیکنی مثل امیرحسین اسفندیار که در مسابقات زیر 21 سال 2019 بحرین موفق به کسب ارزشمندترین بازیکن تورنمنت بعد از درخشش فینال مقابل ایتالیا شد در رقابت برابر لهستان در حمله و دریافت دچار دوگانگی بود؛ این دریافت‌کننده قدرتی در حمله عملکردی زهردار و خطرناک به نمایش گذاشت اما در دریافت و توپ‌گیری به‌دلیل ضعفش گزینه ایده‌آل لهستانی‌ها بود و عقاب‌ها با توجه به شناخت‌شان از اسفندیار، سرویس‌هایشان را به‌سمت او روانه می‌کردند. همچنین نباید به‌راحتی از فاصله بیش از حد بین بازیکنان اصلی و ذخیره گذشت؛ در رقابت مقابل لهستان نیز همچون بازی برابر کانادا تنها 5 بازیکن تیم ملی والیبال ایران موفق به کسب امتیاز شدند که این آمار برای لهستان 9 بازیکن بود. قطعا بازسازی روحی و جسمی بازیکنان اصلی ایران بدون اتکا به بازیکنان نیمکت‌نشین اتفاقی خوشحال‌کننده است اما همیشه یک استراتژی جوابگو نیست و گاهی اوقات بازیکنان نیمکت‌نشین سرنوشت یک بازی را به‌طور کامل تعیین می‌کنند.