آریا طاری

لید: خیلی‌ها تنها انگلیس و آمریکا را رقبای سرسخت تیم ملی در جام جهانی می‌دانند و باور دارند که شکست دادن ولز چندان کار سختی نخواهد بود. نگاهی به فرم تیم راب پیج و فهرست ستاره‌های ولز اما چیز دیگری را نشان می‌دهد. حقیقت آن است که ولزی‌ها یکی از دشوارترین قرعه‌های ممکن در سید چهارم بوده‌اند و نبرد تیم ملی با این حریف فیزیکی، پرتجربه و آماده، نبردی نفس‌گیر است. اژدهاهای بریتانیایی در هر دو تورنمنت ملی اخیر، موفق به صعود از دور گروهی شده‌اند. دلایل زیادی وجود دارد که ولز را به یک حریف قابل اعتنا برای تیم ملی تبدیل می‌کند.

بازگشت به صحنه، نیم قرن بعد

چرا صعود به جام جهانی تا این اندازه برای ولز و مردمش مهم بوده است؟ یافتن پاسخ این سوال اصلا سخت نیست. آخرین باری که ولزی‌ها توانسته بودند در جام جهانی به میدان بروند، پله فقط 17 سال داشت و مارادونا به دنیا نیامده بود. دو سال بعد از اولین و آخرین صعود ولز به جام جهانی، مارادونا متولد شد. دیگو بعدها قهرمانی جام جهانی را به دست آورد، به یکی از بزرگ‌ترین بازیکن‌های تاریخ تبدیل شد، مربیگری را تجربه کرد و بعد از یک زندگی دیوانه‌وار در 60 سالگی درگذشت و بعد از همه این اتفاق‌ها ولز دوباره به جام جهانی برگشت! بیشتر مردم این کشور، هرگز یکی از بازی‌های تیم ملی کشورشان در جام جهانی را زنده تماشا نکرده‌اند. این یک فرصت بزرگ برای ولز به شمار می‌رود و هیچ‌کس نمی‌خواهد چنین بختی را به سادگی از دست بدهد. معلوم نیست این تیم دوباره چه زمانی به جام جهانی برمی‌گردد. معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار این تیم است. در ولز اما همه می‌خواهند تا می‌توانند از بازگشت به جام جهانی بعد از چند دهه لذت ببرند. آنها 62 سال منتظر چنین لحظه‌ای بوده‌اند.

ولزی پرنده، مردی برای تمام فصول

دومین دلیل مهم برای سرسخت بودن تیمی مثل ولز، داشتن یک سوپراستار به اسم گرت بیل است. کسی که پاس گل صعود تیم ملی کشورش به جام جهانی را داد و دوباره در یک مسابقه ملی درخشان ظاهر شد. شاید بیل سرعت گذشته‌اش را نداشته باشد و دیگر یک بازیکن 90 دقیقه‌ای نباشد اما همچنان فوتبالیست درجه یک و تعیین‌کننده‌ای به نظر می‌رسد. مهم نیست که او بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ تیم ملی ولز باشد یا نه، مهم این است که هیچ بازیکنی نتوانسته دستاوردهای او در تیم ملی را داشته باشد. ولزی‌ها قبل از ظهور این ستاره، در حسرت حضور در یک تورنمنت ملی بودند اما حالا قرار است سومین تورنمنت ملی مهم این سال‌ها را پشت سر بگذارند. بیل در رده باشگاهی به همه چیز رسیده، زیباترین گل‌ها را زده و با رئال مادرید برنده همه جام‌های ممکن شده اما در رده ملی، هنوز چیز بیشتری می‌خواهد. شاید اگر ولز راهی جام جهانی نمی‌شد، او همین حالا تصمیم به ترک فوتبال و بازنشستگی می‌گرفت تا با تمرکز بیشتری به گلف بپردازد!

تیم رویایی یورو، در انتظار تکرار

همه آنهایی که خیال می‌کنند ولز یک تیم دست و پا بسته خواهد بود، باید به تماشای عملکرد این تیم در رقابت‌های یورو 2016 بنشینند. تیمی که در آن جام فراتر از حد انتظار ظاهر شد و توانست در جمع چهار تیم برتر تورنمنت قرار بگیرد. در یورو 2020 البته اوضاع به خوبی برای ولز پیش نرفت اما آنها باز هم قادر بودند که از دور گروهی صعود کنند. این تیم اولین مسابقه حذفی‌اش در آن جام را به دانمارک واگذار کرد. هدف‌گذاری آنها برای جام جهانی نیز، رد شدن از دور گروهی خواهد بود.

مردان سه رقمی

فاکتوری که در تیم ملی فعلی ولز به مراتب بیشتر از انگلیس و آمریکا احساس می‌شود، فاکتور تجربه است. در این تیم سه بازیکن با بیش از «صد بازی» ملی دیده می‌شوند. این فهرست علاوه بر گرت بیل، دو نام شناخته شده دیگر هم دارد. از ارون رمزی که سال‌ها در انگلیس و ایتالیا فوتبال بازی کرده تا هنسی که درون دروازه ولزی‌ها با 9 سیو در مسابقه آخر روبه‌روی اوکراین یکی از کلیدی‌ترین نفرات تیم در مسیر رسیدن به جام جهانی بوده است. بسیاری از نفرات ولز تجربه بازی در لیگ برتر انگلیس را دارند و این تیم با این نفرات، صاحب تجربه بین‌المللی قابل توجهی است.

این تیم شکست نمی‌خورد

نمی‌توان از ولز صحبت کرد و از فرم خوب پسران راب پیج در دیدارهای اخیر چیزی نگفت. بعد از شکست روبه‌روی دانمارک در یورو، این تیم نبردهای بسیاری را پشت سر گذاشته و فقط یک بار بازنده بوده است. آنها حتی در جدال رودررو با تیم پرستاره بلژیک هم شکست نخورده‌اند تا در فرم بسیار خوبی خودشان را برای جام جهانی آماده کنند.

از اسپیدو تا گیگز؛ اتحاد بعد از اخبار بد

فوتبال ولز این سال‌ها با خبرهای بد زیادی روبه‌رو شده است. از خودکشی ناباورانه گری اسپید تا فساد اخلاقی تمام‌نشدنی رایان گیگز. با این حال همه این ماجراها تنها هواداران فوتبال در این کشور را متحدتر کرده است. به نظر می‌رسد آنها به خوبی توانسته‌اند در کنار هم، تلخی‌ها را کنار بزنند و به هر قیمتی پشت هم بایستند.

همه آنهایی که خیال می‌کنند ولز یک تیم دست و پا بسته خواهد بود، باید به تماشای عملکرد این تیم در رقابت‌های یورو 2016 بنشینند. تیمی که در آن جام فراتر از حد انتظار ظاهر شد و توانست در جمع چهار تیم برتر تورنمنت قرار بگیرد