فرارو- «مترسک مسابقات آزاد» فیلمی کمدی است که یک داستان واقعی و در عین حال عجیب و باورنکردنی را روایت می‌کند. این فیلم دربارۀ موریس فلیتکرافت است؛ یک متصدی جرثقیل که در سن ۴۶ سالگی بعد از اینکه یک مسابقۀ گلف را در تلویزیون تماشا کرد به این ورزش علاقه‌مند شد و بدون اینکه در عمرش حتی یک بار چوب گلف را در دست گرفته باشد تصمیم گرفت در مسابقات آزاد بریتانیا در سال ۱۹۷۶ شرکت کند. او وارد مسابقات شد و امتیاز ۱۲۱ را به دست آورد که بدترین امتیاز تاریخ این مسابقات بود!

 

به گزارش فرارو؛ موریس با این کار خشم برگزارکنندگان مسابقات را برانگیخت؛ آن‌ها فکر می‌کردند که او با حضور خودش شأن و اعتبار مسابقات را خدشه‌دار کرده است. اما موریس دست‌بردار نبود؛ او بار‌ها و بار‌ها سعی کرد تا با جعل اسم و حتی تغییر قیافه دوباره وارد مسابقات شود. البته هر بار مسئولان مسابقه مچ او را می‌گرفتند، اما تا بیایند متوجه قضیه شوند موریس کلی برای خودش تفریح کرده بود!

فیلم «مترسک مسابقات آزاد» این داستان را به بهترین شکل ممکن روایت کرده است. این از آن دسته فیلم‌هایی است که واقعا حال آدم را خوب می‌کند؛ اثری فوق‌العاده شاد و باطروات و امیدبخش که بازی درخشان و بی‌نقص مارک رایلنس (بازیگر برندۀ اسکار) به آن روح و زندگی بخشیده است. رایلنس موفق شده موریس را به شخصیتی بی‌نهایت دوست‌داشتنی و همدلی‌برانگیز تبدیل کند که حتی با وجود اینکه «بدترین گلف‌باز دنیا» لقب گرفته، اما همچنان یک قهرمان است؛ قهرمان جدی نگرفتن دشواری‌های زندگی؛ قهرمان تسلیم نشدن و دست نکشیدن از علاقه‌ها.

 

طنز ظریف و خنده‌دار این فیلم در همۀ لحظات و جنبه‌های مختلف آن جاری است؛ از موقعیت‌ها و دیالوگ‌ها گرفته تا حرکات بدنی بازیگران. کرگ رابرتز کارگردان این فیلم تقریبا از هر چیز کوچکی بهترین استفاده را برای ایجاد موقعیت‌های طنز به عمل آورده است. مثلا وقتی به همسر موریس خبر می‌دهند که او بالاترین امتیاز مسابقات را به دست آورده او می‌پرسد «یعنی برنده شده؟» (در گلف هرچقدر امتیاز بالاتر باشد یعنی نتیجۀ بدتری به دست آمده است). تغییر قیافه‌ها و جعل عنوان‌های موریس برای شرکت در مسابقات هم از مواردی است که موقعیت‌های خیلی خنده‌داری ایجاد کرده است؛ مثل وقتی که او خودش را یک گلف‌باز فرانسوی جا می‌زند و با سبیل مصنوعی در میدان حاضر می‌شود.

اما عمیق‌ترین جنبۀ طنز فیلم مربوط به تضادی است که بین شخصیت موریس و مسئولان پر فیس و افادۀ مسابقات وجود دارد. برای آن‌ها گلف یک جور ورزش سطح بالا و خاص است که فقط حرفه‌ای‌ها و طبقات مرفه در آن شرکت می‌کنند؛ آن‌ها به هیچ قیمتی دلشان نمی‌خواهد که شرف مسابقاتشان لکه‌دار شود. اما موریس یک کارگر معمولی است که هیچ ربطی به گلف و آدم‌هایش ندارد؛ او فقط شور و شوق و علاقه دارد و فکر می‌کند اگر اسم این مسابقات «آزاد» است پس هر کسی باید بتواند در آن شرکت کند.