از صبح دیروز که خبر درگذشت استاد فاطمی‌نیا اعلام شد، پیام‌های فراوانی در شبکه‌های اجتماعی از سوی نخبگان و فعالان فرهنگی و اقشار گوناگون مردم در رثای این خطیب پرآوازه منتشر شد که همگی حکایت از محبوبیت فوق‌العاده و گسترده ایشان دارد.

به راستی راز این محبوبیت چیست؟ به نظر می‌رسد یک پاسخ ساده و روشن به این پرسش، «صمیمیت با مردم» است. صمیمیتی که ریشه در درک کرامت و ارزش ذاتی انسان‌ها و دغدغه سعادت و خوشبختی آنان دارد؛ نه سودجویی و منفعت‌خواهی و ریاست‌طلبی.

استاد فاطمی‌نیا به معنای واقعی، دغدغه تربیت نفوس و رشد معنوی و اخلاقی مردم را داشت و لحن صمیمی و عاطفی ایشان که زبانزد همه است، حکایت از این دل‌سوزی و دغدغه‌مندی داشت. آنچه را که برای اخلاق جامعه زیان‌بار می‌دانست، با صراحت گوشزد می‌کرد هر چند برای بسیاری از مردم به عادتی رایج تبدیل شده باشد و حتی از نظر آنان به خطا در شمار مناسک دینی درآمده باشد؛ همچنان که مردم را از سر بریدن حیوانات در پیش پای این و آن و در حضور کودکان باز داشت و تأکید می‌کرد که این گونه نمایش ذبح حیوان، هیچ گونه مدرک دینی ندارد.

نعمت‌های مادی و معنوی خدا به مردم و از جمله نعمت انقلاب اسلامی و رهبری آن را یادآوری می‌کرد و مردم را از کفران این نعمت بزرگ برحذر می‌داشت؛ هرچند کمبود‌ها و مشکلات را نیز انکار نمی‌کرد و به مردم بابت بسیاری از گلایه‌هایی که از برخی مسئولان دارند، حق می‌داد.

وقت و اعتماد مردم برایش حرمت داشت و منبرش را صرف آرای شخصی و سخنان ذوقی نمی‌کرد و همتش بر آن بود که آنچه را از متن آیات و روایات آموخته است، بر زبان جاری کند؛ هر چند بار‌ها گفته باشد. خود را بی‌نیاز از مطالعه و مراجعه به منابع نمی‌دانست و بسیاری از اوقات، سند مطالب خود را ذکر می‌کرد تا مخاطبانش بدانند محصول ساعت‌ها تحقیق و بررسی عالمانه را می‌شنوند.

کرسی‌های عمومی تفسیر قرآن و معارف حدیثی، منبر‌های فراوان در اجتماعات مساجد و هیئت‌های مذهبی، برنامه‌های متنوع در رسانه‌های عمومی و نشست و برخاست با اقشار گوناگون مردم به ویژه جوانان، چهره عالمی مردمی و صمیمی را نشان می‌داد که این تصویر، خودش بهترین تبلیغ دین و ارزش‌های دینی بود.

آری؛ عالمان دینی باید به گونه‌ای در دسترس مردم و مأنوس با آنان باشند که «هر بار دیدارشان، مردم را به یاد خدا بیندازد و سخنانشان همواره بصیرت‌افزا باشد و کردارشان همگان را به رقابت برای خیرات و باقیات الصالحات تشویق کند». (برگرفته از حدیثی از حضرت عیسی علیه‌السلام). جای چنین عالمانی خالی مباد!