به گزارش سایت دیده بان ایران؛  روزنامه کیهان تحت مدیریت حسین شریعتمداری  نوشت:گاه مصلحت اقتضا می‌کند که حاکم اسلامی برای حفظ وحدت و اتمام حجت و روشنگری به رغم میلش دست به اقدامی بزند که در شرایط مطلوب هرگز چنین نمی‌کرد. چنان‌که حضرت امام خمینی(ره) به رغم این‌که بنی صدر را برای ریاست جمهوری ایران مناسب نمی‌دانست. برای حفظ مصلحت جامعه اسلامی به انتخاب او رضایت داد.

تحمل برخی از بدعت‌های خلفا

سنت‌های نادرستی که توسط خلفای پیش از امیرمؤمنان(ع) به خصوص دو خلیفة‌‌‍ نخست پایه‌ریزی گردید، بعد از مرگ‌شان به یکی از معضلات حکومت آن حضرت مبّدل شد؛ به‌طوری که مقابله با آنها موجب جدایی یاران آن ‌‌‌بزرگوار از ایشان می‌شد. این مطلب چیزی نیست که تنها با تحلیل زندگانی امیر‌مؤمنان(ع) قابل اثبات باشد، بلکه خود بدان تصریح فرموده است.

سلیم‌بن‌قیس هلالی گوید یک بار حضرت در جمع اهل‌بیت(ع) و یاران خاص و شیعیانش فرمود: «قبل از من خلفا اعمالی را انجام داده ‌اند که در آن با رسول‌خدا(ص) مخالفت ورزیدند و در این مخالفت تعمّد داشته ‌اند و عهدشان را با آن حضرت شکستند و سنّت آن (حضرت) را تغییر داده‌ اند؛ حال اگر من مردم را وادار به ترک آن اعمال کرده و آن سنت‌ها را به سنن پیشین و آنچه در دوران رسول‌خدا(ص) مرسوم بوده باز‌گردانم، سربازانم از من جدا می‌شوند؛ به طوری که تنها من و یا عدّة ‌اندکی از شیعیانم که به برتری من عارفند و پیشوایی مرا با استفاده از قرآن و سنّت رسول‌خدا(ع) پذیرفته ‌اند، باقی می ‌مانند.»

سپس امیر‌مؤمنان حدود 30 مورد از سنّت‌های نو‌ظهور مخالف سنّت پیامبر(ص) را برشمرد و فرمود: «قسم به خدا به مردم دستور داده بودم در ماه رمضان جز برای (نمازهای) واجب نماز جماعت برپا نکنند و به آنها اعلام کردم اجتماع برای نمازهای نافله بدعت است؛ ولی برخی از سپاهیانم، از کسانی که همراه من می‌جنگیده ‌اند فریاد زدند: ای اهل اسلام سنّت عمر تغییر داده شده، ما را از نماز مستحبی در ماه رمضان نهی می‌کند (سپس حضرت می‌فرماید: وضع به گونه ‌ای آشفته شد) که من ترسیدم در ناحیه ‌ای از اطراف لشکرم شورش شود.
(آنگاه از مردم و امت خود شکوه کرده می‌فرماید) از تفرقه این امت و تبعیت‌شان از امامان گمراه‌کننده و دعوت‌کنندگان به سوی آتش چه نکشیده ‌ام.»
همان‌گونه که حضرت تصریح فرموده برای حفظ وحدت و جلوگیری از شورش در جامعه اسلامی می‌بایست برخی از انحرافات را تحمل کند، با صبر و بردباری و دندان روی جگر گذاشتن و دعوت کردن نیروهای حزب‌اللهی و ولایت مدار به صبر و تحمل، جامعه اسلامی را از بحران‌ها و فتنه‌ها عبور می‌داد، البته این در جایی است که حفظ مصالح اسلام و حکومت اسلامی در گرو صبر و بردباری در برابر انحرافات باشد و گرنه اگر صبر موجب از بین رفتن اسلام و حکومت اسلامی‌شود در آن صورت مبارزه و قیام ولو به قیمت ایجاد تفرقه در جامعه ضرورت دارد.