هیچ کجای دنیا نتایج مسابقات دوستانه را جدی نمی‌گیرند، اما کم‌وکیف اتفاقات رخ داده در این بازی‌ها مهم هستند. اصلا مسابقه تدارکاتی به این دلیل برگزار می‌شود که تیم‌ها در جریان نقاط ضعف و قوت خود قرار بگیرند.

خبر غم‌انگیز برای پرسپولیس اما این است که ضعف خط دفاع این تیم در مسابقات رسمی هم مثل بازی‌های دوستانه توی ذوق می‌زند. پرسپولیس پس از حذف از جام حذفی و پیش از بازگشایی مسابقات لیگ برتر در یک بازی دوستانه به مصاف نفت مسجدسلیمان رفت و با مساوی ۲ - ۲ متوقف شد. سرخپوشان در آستانه شکست برابر این تیم بودند که سیامک نعمتی از روی نقطه پنالتی گل دوم را زد. این اما مهم نیست، مسئله اینجاست که چطور پرسپولیس از تیمی که برای بقا در لیگ برتر می‌جنگد به همین راحتی ۲ گل می‌خورد؟ در مسابقات رسمی، تنها پیروزی پرسپولیس در ۵ بازی آخر مقابل همین نفت مسجدسلیمان رقم خورده، اما قرمزها در آن بازی هم نتوانسته‌اند دروازه خود را بسته نگه دارند و یک گل خوردند.
آمار و ارقام تکان‌دهنده است؛ پرسپولیس در ۷ بازی رسمی آخرش تنها موفق به ثبت یک کلین‌شیت شده و شرایط در دیدارهای دوستانه هم نیازی به توضیح ندارد؛ دریافت ۲ گل از نفت مسجدسلیمان و خوردن ۳ گل از تیم ملی امید! یحیی

گل‌محمدی پرسپولیس را با بهترین و مقاوم‌ترین ساختار دفاعی ممکن تحویل گرفت، اما حالا از آن دژ مستحکم سایه‌ای بیشتر باقی نمانده است. همه ما می‌دانیم که سرخ‌ها عناصر انسانی مهمی مثل محمدحسین کنعانی‌زادگان و شجاع خلیل‌زاده را از دست داده‌اند، اما هیچ‌کدام از اینها عذر موجهی نیست برای اینکه سرخپوشان از معمولی‌ترین رقبای داخلی هم چند گل دریافت کنند. آیا واقعا برای کلین‌شیت مقابل آلومینیوم اراک نیازی به مدافع ملی‌پوش هست؟ چطور تیمی که در ۸ بازی آخرش فقط یک گل زده بود می‌تواند ۳ بار دروازه پرسپولیس را در ورزشگاه آزادی باز کند؟ به هر حال این مسئله در آستانه آغاز دوباره لیگ برتر و ۶ مصاف سرنوشت‌ساز پرسپولیس با رقبا، برای هواداران آزاردهنده است. آیا واقعا تیمی با این ساختار دفاعی می‌تواند کسری ۶ امتیازی‌اش را جبران کند و جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر ببرد؟