به گزارش سایت دیده بان ایران؛ فرستنده ای که به نام T-1151 Dog Doo شناخته می شود طی جنگ ویتنام به عنوان یک ابزار مقصدگرایی توسط نیروهای نظامی آمریکا استفاده می شد. این فرستنده از پوشش استتار شبیه به مدفوع سگ برخوردار بود.

زمانی که تحرکی در نزدیکی فرستنده T-1151 Dog Doo رخ می داد، هشداری توسط آن منتشر می شد که به نیروهای نظامی آمریکا امکان می داد بر فعالیت نیروهای ویتنامی نظارت داشته یا اگر نیروهای خودی نیازمند کمک  هستند، محل آنها مشخص شود.

فرستنده ای که به نام T-1151 Dog Doo شناخته می شود طی جنگ ویتنام به عنوان یک ابزار مقصدگرایی توسط نیروهای نظامی آمریکا استفاده می شد. این فرستنده از پوشش استتار شبیه به مدفوع سگ برخوردار بود.

زمانی که تحرکی در نزدیکی فرستنده T-1151 Dog Doo رخ می داد، هشداری توسط آن منتشر می شد که به نیروهای نظامی آمریکا امکان می داد بر فعالیت نیروهای ویتنامی نظارت داشته یا اگر نیروهای خودی نیازمند کمک  هستند، محل آنها مشخص شود

با طول تقریبا چهار اینچ (10 سانتیمتر)، این ابزار جاسوسی نامحسوس به اندازه کافی کوچک بود تا به راحتی حمل شود. فرستنده T-1151 Dog Doo می توانست پیام های رادیویی را ارسال یا دریافت کند که به طور معمول به شکل کد مورس این کار صورت می گرفت.

از آنجایی که فرستنده استتار شده T-1151 Dog Doo اغلب از دید افراد پنهان باقی می ماند، عمر عملیاتی آن تابعی از عمر باتری نیکل-کادمیم مورد استفاده در آن بود. هنگامی که یک فرستنده به عنوان یک دستگاه مقصدگرایی استفاده می شد، این مزیت اغلب ضروری بود.

با توجه به شکل ظاهری مدفوع مانند و عدم جلب توجه نیروهای دشمن، فرستنده T-1151 Dog Doo کارایی بالای خود به عنوان یک دستگاه مقصدگرایی را حتی زمانی که چند روز یا چند هفته پیش از یک ماموریت در محل مورد نظر قرار می گرفت، حفظ می کرد.