نوذر شفیعی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره این‌که چرا امروز همزمان با به گوش رسیدن خبر توافق در مذاکرات وین جریان‌های سیاسی وابسته به طیف اصولگرا عنوان می‌کنند « عدم توافق بهتر از توافق بد است» و این مورد باید در دستور کار مذاکره کنندگان قرار گیرد آن هم در شرایطی که اقتصاد ایران بیش از هر زمانی دیگر نیازمند لغو و کاهش تحریم‌ها است، گفت: این صداهای گوناگون در ایران را می‌شود از ۲ منظر نگریست؛ یکی دیدگاه‌های افراد، احزاب و جریان‌های مختلف درباره یک موضوع است که به طور طبیعی در یک بستر دموکراتیک مطرح می‌شود و در سوی دیگر این انتظار وجود دارد یک مرکز واحدی که نماینده دیدگاه کلی کشور اعم از تمامی احزاب و جریان‌ها است را داشته باشیم که درباره موضوعات مهم تصمیم گیری کند از این منظر شورای عالی امنیت ملی رکن اصلی این دستگاه به شمار می‌رود . 

این نماینده پیشین مجلس شورای با بیان این‌که در حقیقت ۲ جریان و نگاه به مذاکرات برجامی و هسته‌ای در کشور وجود دارد؛ یک بحث احزاب، افراد و جریانات سیاسی و یک بحث نهادهای حاکمیتی با مرکزیت شورای عالی امنیت ملی است، ادامه داد: قاعدتاً باید یک دیدگاه واحدی بر سیاست‌گذاری کشور در موضوعات مهم ایجاد شود و در این مسیر مشروعیت و مقبولیت نهادهای اصلی تصمیم‌گیری را قبول کنیم، زیرا در غیراینصورت طیف‌های مختلف سیاسی بر کمتر موضوعی به توافق خواهند رسید. دلیل این امر این است که موضع گیری طیف‌ها و جریان‌ها اغلب سیاسی است تا فنی؛ یعنی بیشتر به فکر منافع فردی، گروهی و جناحی خودشان هستند تا مسائل کلان. 

وی با اشاره به این‌که باید بر مراکز اصلی قدرت کشور یک خردگرایی ناب حکمفرما باشد تا بتواند کشور را از تلاطم‌های سیاسی در جهان نابه سامان قرن ۲۱ نجات دهد، عنوان کرد: برجام یک شیوه منطقی برای حل مسائل است، یعنی در واقع مذاکره یک شیوه منطقی برای حل مسائل است و در هیچ مذاکره‌ای هم یک کشور صدرصد برنده و کشور دیگر صدرصد بازنده نیست، به عبارت دیگر در مذاکره ما سیاه و سفید نداریم بلکه فقط خاکستری داریم یعنی همیشه طیف خاکستری وجود دارد. 

این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس نهم خاطرنشان کرد: حال ممکن است درباره مقدار دستاوردها اختلاف نظر بروز کند، زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد ما باید یک سوال اصلی بپرسیم که آیا مسیری که ادامه می‌دهیم اساساً درست است یا خیر؟ اگر مسیر درست بود، می‌شود بسیاری از کاستی‌ها که در یک مذاکره به دست می‌آید را در مراحل بعد جبران کرد.

وی تاکید کرد: معتقدم هیچک از گروه‌های سیاسی در ایران نمی‌گوید مذاکره بد است، بلکه این‌ها نسبت به دستارودهای مذاکره اختلاف‌نظر دارند و همان‌طور که گفتم برخی از این اختلاف‌نظرها سیاسی است، حال هنگامی که چنین  بحثی به وجود می‌آید باید از هیاهو و جنجال‌های سیاسی پرهیز کنیم تا تیم ما مذاکره کنند فرقی هم نمی‌کند اصولگرا یا اصلاح طلب است زیرا هنگامی که صحبت از مذاکره می‌شود جمهوری اسلامی ایران باید این فرصت را داشته باشد برنامه‌هایش را به پیش ببرد.

شفیعی تصریح کرد: ایجاد جنجال‌های سیاسی و موضع‌گیری‌های موافق و مخالف زمانی می‌تواند مفید باشد که به عنوان پشتوانه‌ای برای چانه‌زنی در مذاکرات  استفاده شود که بعید می‌دانم در کشور ما این پروژه وجود داشته باشد.

وی در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر این‌که  تیغ رادیکال‌ها باتوجه به این‌که دولت و مجلس از طیف اصولگراها هستند و به نوعی قدرت یکدست شده است تا کجا می‌تواند پیش برود، گفت: به نظر می آید در خود دولت اصولگراها هم طیف‌های مختلفی وجود دارد، مشکل اساسی که کشور به طور جدی با آن مواجه است نبود احزاب است زیرا هنگامی که حزب وجود نداشته باشد ترکیب دولتی که قدرت را به دست می‌گیرد یک ترکیب پراکنده‌ای است که اساسا این ترکیب پراکنده دارای دیدگاه‌های مختلفی نسبت به مسائل هستند.

این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس نهم یادآور شد: آقای رئیسی که ریاست دولت را بر عهده دارند یک حزب سیاسی نداشت که بتواند از قبل دولت در سایه داشته باشند و تحولات اجرایی کشور را رصد و درباه آن اظهار نظر سیاسی کند از همین رو هنگامی که قدرت را در دست گرفت با یک خلائی از نیرو مواجه شد و یک مرتبه سایر نیروهایی که شاید اسماً با ایشان در یک طیف قرار دارند ولی دیدگاه‌های خاص خودشان را دارند آمدند آن خلاء را پر کردند در نتیجه در حال حاضر درست است که می‌گویم دولت و مجلس یکدست است ولی عملاً این گونه نیست و در درون همین دولت و مجلس طیف های مختلفی وجود دارد که با یکدیگر در تعارض هستند.

وی تاکید کرد: آن چیزی که در حال حاضر مهم است این است که نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران نباید اجازه دهد مسائل حیاتی کشور تحت تاثیر درگیری‌های گروهی و جناحی قرار گیرد.