به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت اسپیس، طبق بیانیه دانشگاه لیدن در هلند، این کهکشان که به نام آلسیونئوس نامگذاری شده است، در فاصله‌ای حدود ۳ میلیارد سال نوری از زمین به‌صورت شانسی کشف شد.

کهکشان‌های رادیویی سیاهچاله‌های پرجرم را در هسته خود جای می‌دهند. هنگامی که ماده به درون سیاهچاله می‌افتد، انرژی را به شکل دو جت رادیویی از طرف مقابل از مرکز کهکشان آزاد می‌کند که به عنوان هسته فعال کهکشانی نیز شناخته می‌شود.

محققان با استفاده از داده‌های شبکه تلسکوپ‌های رادیویی آرایه فرکانس پایین (LOFAR) واقع در سراسر اروپا، دو توده پلاسمایی عظیم ساطع شده از یک سیاهچاله به ظاهر معمولی ابرپرجرم در مرکز کهکشان را شناسایی کردند. بر اساس این بیانیه، این دو جریان جت با حداقل ۱۶ میلیون سال نوری طول، بیش از صد برابر راه شیری قطر دارد که نشان‌دهنده بزرگترین ساختار شناخته شده با منشأ کهکشانی است.

اخترشناسانی که از تلسکوپ‌های رادیویی استفاده می‌کردند پیش‌تر قادر به تشخیص آلسیونئوس نبودند. محققان تصاویر موجود از کهکشان را دوباره پردازش کردند و الگوهای ظریف و جدیدی را آشکار کردند که تیم را از ساختار عظیم کهکشانی آگاه کرد.

بیشتر بخوانید:

• کشف راز شعله‌ور شدن سیاه‌چاله‌ها

در حالی که جت‌های رادیویی در بسیاری از کهکشان‌ها، از جمله کهکشان راه شیری، شناسایی شده‌اند، محققان مطمئن نیستند که چگونه آلسیونئوس به این اندازه بزرگ شده است. در ابتدا، آنها فکر کردند که می‌تواند به دلیل یک سیاهچاله معمولا بزرگ، مقدار گزاف غبار ستاره‌ای یا جریان‌های جت فوق‌العاده قدرتمند باشد. با این حال، طبق این بیانیه، این ویژگی‌ها در مقایسه با دیگر کهکشان‌های رادیویی نسبتاً عادی به نظر می‌رسند.