ارکستر ایتالیای کوچک، در چهارمین روز این جشنواره، به تالار وحدت آمد و یک اجرای نفس گیر و اثرگذار را از خود به نمایش گذاشت. از همان ترکیب گروه، می شد حدس زد که با اجرایی متفاوت و خلاقانه مواجه خواهیم شد. وجود دو درامز و دو نوازنده درام، خلاف جریان حاکم در گروه های موسیقی است. همین طور هم بود؛ اجرای متفاوت، قوی، اندیشمندانه و قصه گو، حاصل کار ارکستر ایتالیای کوچک به سرپرستی جیووانی گوئیدی بود. 

موسیقی به اندازه همه وسعت کهکشان، گستره دارد. آنقدر تنوع در این هنر وجود دارد که هر انسان حریص در خلاقیت را در خود می بلعد. بر همین اساس، اجرای این گروه ایتالیایی را نیز می توان گوشه ای از این هستی بیکران موسیقی دانست و در لحظه هایی، نوازنده ها، مخاطبان را با خود به ناکجاآبادی قابل لمس ببرند و بازگردانند بر روی صندلی های تالار وحدت. 

ایتالیای کوچک، با شروعی وهم آلود همراه است. نت های سرگشته پیانو و پاساژها و مدگردی های آن، به همراه بهره مندی خلاقانه دو درامر از سیمبال های درامز (سنج)، تصویرهایی از  وهم و سرگشتگی را توامان به مخاطب ارائه می کند. 

در ادامه، حضور درامرها، افزایش می یابد و بر دیگر نوازنده ها، سیطره می یابند. آنگاه تصویری شگفت انگیز و هولناک از رنج انسان ها در زندگی و کار، نمایان می شود. ریتم های ترکیبی در دو درامز و تلفیق این دو که به جای همراهی، یکدیگر را کامل می کنند، این تصویرهای اعجاب انگیز در ذهن مخاطب شکل می گیرد. 

پیانو، ساز غالب و هدایت کننده این کنسرت بود. گوئیدی با تبحر خیره کننده و آزادوارش، پا را از موتیف های معمول موسیقی جاز فراتر می گذارد و بین حال ها و احساس های متفاوت از شرق گرفته تا غرب عالم، سفر می کند و نواهایی تازه اما آشنا خلق می کند. «ایتالیای کوچک» مبنای کارش را بر بداهه نوازی تحت یک مفهوم از پیش تعریف شده قرار داده است. به همین خاطر است که همه هیاهو و آشفتگی های اجرا، قابل قبول و دلنشین هستند. گوئیدی در ادامه، نغمه هایی از موسیقی ایرانی که منحصرا در دستگاه آواز اصفهان است را با پیانو می نوازد و تبحرش را شناخت موسیقی ملل به رخ می کشاند. 

اجرای این گروه که در چهار بخش تعریف شده است که جملگی بر مبنای سبک موسیقی نویز، فری جز (جز آزاد) و راک، شکل گرفته اند تا تصویرسازی مراحل سیر و سلوک به درستی انجام گیرد. 

شادمانی، همهمه، آشوب، آرامش، سرگشتگی، شتاب، آسایش، حرکت سکون، خرامیدن، رسیدن، آغاز دوباره، جدال، عشق، ترانه خوانی، جنون و غم جدایی، تصویرهایی هستند که در ادامه اجرا، به مخاطب ارائه می شود. 

در بروشور اجرا، صحبت از حضور شش نوازنده در ارکستر ایتالیای کوچک به چشم می خورد اما پنج نوازنده در صحنه تالار وحدت حاضر شدند. با توجه به اطلاعات بروشور، احتمالا نوازنده گیتار آکوستیک غایب بزرگ این اجرای دیدنی است که توضیحی از سوی گروه یا برگزار کنندگان جشنواره به مخاطبان داده نشد. 

موسیقی اجرا شده توسط ارکستر ایتالیای کوچک، موسیقی اندیشه است. مخاطب در همه لحاظ اجرا، شش دانگ بر اجرا متمرکز بود و در طول یک ساعت اجرای گروه، به سختی پلک می زد. حضور این گروه، در جشنواره سی و هفتم فجر، یک اتفاق خوشایند و به یادماندنی خواهد بود که می تواند الگوی مناسبی برای گروه هایی باشد که در داخل کشور به دنبال خلاقیت و اندیشه سازی است. 

موسیقی زبانی جهانی است که هیچ حصاری را پیرامون خود، هیچگاه نمی پذیرد. موسیقی زبان کائنات است با انسان. اینها را اجرای ارکستر ایتالیای کوچک در جشنواره فجر به ما یادآوری کرد.