بهرام رادان در ابتدای این نشست گفت: عوامل زیادی در ساخت «علفزار» شرکت کردند اما امروز ما تنها توانستیم تعداد محدودی از آن‌ها را اینجا ببینیم.

کاظم دانشی هم بیان کرد: از همه بچه‌های «علفزار» تشکر می‌کنم. سال گذشته در این ایام دو عزیز را از دست دادیم؛ آقای میناوند و آقای انصاریان. اگر بودند امروز در این سالن حضور داشتند و درخشش دوست‌شان پژمان جمشیدی را می‌دیدند، روحشان قرین رحمت.

رادان درباره علاقه‌اش به ادامه کار تهیه‌کنندگی در سینما گفت: بخشی از تحصیل من مربوط به رشته مدیریت است، به کار تهیه‌کنندگی علاقه‌مندم. من سال ۹۱ کارت تهیه‌کنندگی گرفتم. با توجه به وضعیت سینمای ایران بازگشت سرمایه خیلی مطمئن نیست، به ویژه برای من که از بخشی خصوصی هستم اما امیدوارم بتوانیم در این عرصه کار کنیم.

رادان در پاسخ به سوالی درباره احتمال توقیف فیلم عنوان کرد: با قوه قضاییه تعامل خوبی داشتیم سازمان سینمایی خالصانه و برادرانه با ما بود جامعه به ساخت فیلم‌های این چنینی نیاز دارد. این شجاعت و سعه‌صدر همه مسئولانی که باعث شد فیلم را روی پرده ببینید، قابل تحسین است، اعتقاد دارم ساخته شدن فیلم‌های این چنینی در پیشگیری از وقوع جرم مهم است.

دانشی هم گفت: حضور این فیلم در جشنواره شجاعتی از سوی جشنواره و شورای پروانه نمایش می‌خواست که از آن‌ها تشکر می‌کنم نهادهایی که بیرون از سازمان سینمایی فشار می‌آورند، زیاد هستند اما این موضوعات به تعامل نیاز دارد برای فیلم ما وقت گذاشته و باعث شد امروز فیلم را ببینیم. امیدوارم فتح بابی باشد تا فیلم‌های این چنینی را ببینیم. ما از یک پرونده نعل به نعل فیلم نساختیم، تحقیقات زیادی کرده بودم. ترکیبی از چند پرونده است، ما سعی کردیم اشتراکات را پیدا کنیم و فیلم بسازیم.

کارگردان «علفزار» پیرامون فیلمنامه خود عنوان کرد: لحظاتی نیاز بود که مخاطب کمی فکر کند و نفس بکشد تا به جریان بعدی ورود کنیم.

سارا بهرامی هم درباره ایفای نقش یک قربانی تجاوز عنوان کرد: هیچوقت فکر نمی‌کردم این نقش را بازی کنم گاهی تخیل برخی نقش‌ها را دارم اما این نقش بیشتر شبیه یک هدیه به من بود. ما این شانس را داشتیم که در جلسات بازپرسی باشیم اما به ما خیلی اجازه نمی‌دادند خانم‌هایی هم که مورد تجاوز قرار گرفته بودند تمایل به صحبت نداشتند. نقش سارا برای من خیلی ارزشمند بود بازی کردن این نقش بیشتر به دلایل شخصی خودم بود و ربطی به ماجرای تجاوز نداشت.

صدف استهبدی دیگر بازیگر این اثر هم عنوان کرد: نقش بی‌نظیری بود، فکر می‌کنم نقش به قدری جذاب بود که هر کسی می‌خواند وسوسه می‌شد آن را بازی کند. با توجه به اینکه با کاظم دانشی چند تجربه همکاری در فیلم‌های کوتاه داشتم وقتی با هم درباره فیلمنامه صحبت کردیم او گفت تو مد نظر من هستی اما حضورت قطعی نیست، شروع به لاغر کردن کن، من حدود هشت ماه ده کلیومتر دویدم، بعد از هشت ماه آقای رادان را دیدم و به این نتیجه رسیدیم این نقش را بازی کنم، برای من تجربه بی‌نظیری بود.

مائده طهماسبی از بازیگران فیلم ضمن ابراز خرسندی از ایفای نقش در این فیلم گفت: وقتی فیلمنامه را خواندم و با کارگردان صحبت کردم، برایم تکان‌دهنده بود و تصور اینکه یک مادر، ۴ بچه متجاوز محکوم به اعدام داشته باشد، تا مدتی نمی‌دانستم چه تصوری باید داشته باشم.

پژمان جمشیدی درباره اینکه آیا نقش‌آفرینی‌های امسالش پاسخی به حواشی سال گذشته جشنواره فجر است یا خیر گفت: آن قدر جوان نیستم که در مقام پاسخ‌گویی باشم. من یک زندگی معمولی دارم که آن را ادامه بدهم. جشنواره مثل جام جهانی برایم جذاب و لذتبخش است چه فیلم داشته باشم چه نداشته باشم.

دانشی در پاسخ به سوالی درباره چادری بودن مادر افراد متجاوز در فیلم توضیح داد: ما قصد بی‌احترامی به زنان چادری نداشتیم، خواهر و مادر خودم چادری هستند، اینکه پسرهای یک زن یک جرمی را مرتکب شوند، ربطی به آن مادر ندارد.

دانشی عنوان کرد: نود درصد پرونده‌های تجاوز به خاطر آبرو به شکایت نمی‌رسد. خانواده‌ها مقابل خانم‌های قربانی قرار می‌گیرند و اجازه نمی‌دهند روند قانونی طی شود. برخی قوانین دست و پا گیر هم وجود دارد ضمن اینکه کسی که قربانی شده هفته‌ها قربانی با خود کنار نمی‌آید و این باگ قانونی امکان رسیدگی به اینگونه پرونده‌ها را کمتر می‌کند.

رادان درباره ادامه همکاری با کارگردانان جوان در آینده توضیح داد: اینکه کارگردانی جوان یا مسن باشد زیاد مهم نیست مهم آن فیلمنامه و پروژه است.

مهدی زمین پرداز هم گفت: من با کاظم دانشی از قبل آشنا بودیم، از آن روزی که می‌خواست این فیلم را بسازد با هم درباره فیلم صحبت کردیم. در دل کار هم بهرام رادان خیلی به من کمک کرد، دوست داشتم کارم متفاوت‌تر باشد که خدا را شکر این اتفاق رخ داد.

رادان گفت: اواخر تابستان سال گذشته بود که دانشی پیش من آمد سناریویی آورد که با هم بحث کردیم، آن نسخه ۱۴ بار بازنویسی شد و نسخه ۱۴ را ساختیم، بچه‌ها در دورانی کار می‌کردند که دوره پرتنشی از لحاظ بیماری بود، هر لحظه منتظر بودیم مملکت تعطیل شود اما این همکاری تیمی ارزشمند بود، سعی کردیم فضای امنی را پیش بیاوریم. از وزارت بهداشت گله‌مندم چون بارها به آن‌ها لیست بچه‌ها را دادیم، بارها پیگیری کردیم تا جایی که دیگر جواب تلفن ما را ندادند. بعدها دوستان خودشان برای واکسن اقدام کردند.

دانشی درباره میزان تلخی داستان گفت: خصلت فیلم جنایی همین است، فیلم جنایی همین موضوعات را دارد و همه‌اش تلخ است، نمی‌شود فیلم جنایی نساخت، من شخصاً دوست دارم فیلم جنایی بسازم. سعی کردم لحظات انسانی را هم به نمایش بگذارم مثلاً حجم مادرانگی فیلم زیاد است.

متین حیدرنیا بیان کرد: حدود ۸ ماه درگیر این نقش بودم، برخی شب‌ها خواب اعدام را می‌دیدم، هر آنچه را که از من روی پرده می‌بینید حاصل زحمات عوامل است که به همه آنها خسته نباشید می‌گویم.

دانشی گفت: حدود ۸۵ روز لوکیشن دادگاه را ساختیم، از رادان ممنونم، اگر خودم بودم به خودم اعتماد نمی‌کردم، فکر کنم گول ظاهر مظلوم من را خورد.

رادان در پایان توضیح داد: این فیلم نشان می‌دهد که حقیقت بر مصلحت ارجح است، بازپرس این فیلم هم یک نمونه خوب در میان مسئولان ماست.