به گزارش آریا، در جریان بازی عراق خیلی صاحب موقعیت های تاکتیکی نشد اما در یکی دو صحنه به طور جدی دروازه ایران را تهدید کرد. یکی از آنها در نیمه نخست بود که سانتر از جناح چپ تیم ملی موقعیت خوبی نصیب مهاجم عراق کرد که ضربه سر بازیکن حریف روی خط دروازه توسط امیر عابدزاده دفع شد. او روی شوت های از راه  دور بازیکنان عراقی هم مسلط نشان داد و با اعتماد به نفس خوبی توپ ها را مهار می کرد. 
بعد از علیرضا بیرانوند تیم ملی باز هم صاحب یک دروازه بان خوب شد. دروازه بانی که با اعتماد به نفس بالا بازی می کند. مهمترین مشخصه او شروع خوب در بازیسازی از منطقه یک سوم دفاعی است. بازی با پای امیر عابدزاده همه برای تیم ملی حسن است و هم برای تیم باشگاهی او. چرا که موجب می شود بازیکنان حریف جلو بکشند و این به تیم مهاجم برای ادامه حمله فضا می دهد. امیر عابدزاده در برخی از صحنه ها این قدر بازی را خوب شروع می کرد که اگر لباس دروازه بانی بر تن نداشت تصور می کردیم او یک مدافع میانی است یا یک هافبک دفاعی که شروع بازیسازی را در دست گرفته است. 
امیر عابدزاده دقیقا نشان هایی از پدر در وجود دارد؛ با اینکه اولین بار بود در یک بازی رسمی در استادیوم آزادی درون دروازه تیم ملی قرار می گرفت اصلا استرس نداشت و آرام و هوشیار و مطمئن درون دروازه تیم ملی نشان داد. به نظر می سد امیر با این نمایش تبدیل به مرد شماره یک تیم ملی شده است. دروازه بان شماره 22 تیم ملی با حضور در ترکیب تیم ملی در 2 بازی اخیر به نظر بلیت جام جهانی را از هم اکنون برای خود رزرو کرده است.
امیر عابدزاده به جز نمایش مطمئن در بازی با عراق زیباترین صحنه جشن صعود تیم ملی به جام جهانی را رقم زد. اغراق نیست اگر بگوییم امیر عابدزاده حرفه ای ترین بازیکن سال های اخیر تیم ملی بوده است، دروازه بانی که با وجود درخشش در فوتبال اروپا در سال های اخیر هرگز حاشیه ای برای تیم ملی بابت نیمکت نشینی درست نکرد تا موقع آن رسید که برای تیم ملی بازی کند.
امیر عابدزاده بدون استفاده از نام پدرش منتظر فرصت بود تا بالاخره در بازی با سوریه به او فرصت بازی کردن رسید و اسکوچیچ بعد از 2 اشتباه بیرانوند برابر لبنان ترجیح داد نفر جدیدی را در درون دروازه تیمش امتحان کند. امیر عابدزاده در 2 بازی برابر سوریه و عراق نمایش بی نقصی داشت و از همه مهمتر صحنه جالبی بود که بعد از صعود به جام جهانی خلق کرد، جایی که از مسوولان فدراسیون خواست احمدرضا عابدزاده برای شرکت در جشن صعود به زمین چمن بیاید، سمت پدرش رفت و بر دستان او بوسه زد. حالا به نظر می رسد امیرعابدزاده به دروازه بان اول ایران تبدیل شده است و با توجه به درخشش در بازی های باشگاهی از علیرضا بیرانوند شانس بیشتری برای قرارگرفتن در ترکیب تیم ملی دارد هرچند که تا شروع این بازی ها هزار و یک اتفاق ممکن است رخ بدهد.
خون آندونی پرس آلونسو ملقب به بولو سرمربی تیم فوتبال پونفرادینا با حضور در کنفرانس خبری پیش از بازی یکشنبه این تیم با تنریف در هفته بیست‌وپنجم لیگ دسته دوم فوتبال باشگاهی اسپانیا در تمجید از دروازه‌بان ایرانی خود گفت: خوشحالیم که عابدزاده شب گذشته برای تیم ملی ایران بازی کرد و واجد شرایط بازی در چنین رویداد مهمی (جام جهانی) شده است. شادی‌ امیر شادی ماست.
حضور احمدرضا عابدزاده در ورزشگاه آزادی و تماشای صعود تیم ملی به جام جهانی با دروازه بانی امیر عابدزاده از لحظات ماندگار بازی روز پنجشنبه (7 بهمن) ایران و عراق بود. او درخصوص داستان امیر و ادامه مسیر پسرش گفت: همین که امیر سالیان‌سال در تیم‌ملی فوتبال ایران دروازه‌بانی کند همین موضوع می‌تواند امیدوارکننده باشد. ما گلرهای خوب دیگری را هم در فوتبال ایران داریم اما همین که از بالا می‌بینم امیر بدون استرس و محکم درون دروازه می‌ایستد بسیار امیدوار می‌شوم و امیدوارم پسرم را با پیراهن تیم‌ملی درون دروازه این تیم در جام‌جهانی ببینم و اتفاقا دوست دارم بعد از این رقابت‌ها یک پیشرفت محسوس را درقبال امیر شاهد باشم و ان‌شاءالله جام‌جهانی سکوی پرتاب امیر باشد، چون من خیلی دوست دارم پسرم را در دروازه رئال‌مادرید ببینم؛ امیدوارم یک‌روز این اتفاق بیفتد.