مهدی محمدی – اتفاقات عجیب در فوتبال ایران کم رخ نمی دهد و پایان لیگ چهاردهم نیز با یکی از همین اتفاقات نادر همراه شد. تراکتورسازی تیم شایسته این فصل لیگ برتر در بازی پایانی به سه امتیاز بازی با نفت تهران نیاز داشت و البته میهمان نیز در صورت پیروزی قهرمان می شد.
شاگردان اولیویرا سه بر یک پیش افتادند تا همه خود را آماده جشن قهرمانی کنند اما اخراج آندو تیموریان کار را سخت کرد. تیم منصوریان با گرفتن بازی توانست روی دو کرنر گلزنی کند و بازی به تساوی کشیده شود. همزمان با این تساوی سپاهان نیز دو گل به سایپا زد تا از شانس خوبی برای قهرمانی برخودار شود.
روند بازی در تبریز به گونه ای بود که همه منتظر گل چهارم یکی از تیم ها بودند چرا که مساوی به درد هیچکدام شان نمی خورد. تراکتور می توانست از امتیاز میزبانی استفاده کرده و با وجود یک یار کمتر در دقایق پایانی انتحاری بازی کند بلکه به گل برتری و البته قهرمانی برسد و این جلو کشیدن نیز از آن سو می توانست باعث به ثمر رسیدن گل چهارم نفت شود.
تراکتوری ها اما در اقدامی عجیب شروع به حفظ توپ کردند و بازیکنان نفت نیز نتوانستند فرصتی برای گلزنی خلق کنند. در حالی که همه منتظر حملات تراکتورسازی بودند، بازیکنان این تیم حتی وقت هم تلف می کردند، اما چرا؟
شاهدان عینی می گویند که در حالی که 7 دقیقه به پایان بازی مانده و تراکتوری ها فرصت خوبی برای به ثمر رساندن گل داشتند از کنار زمین به بازیکنان این تیم اعلام شد که نیازی به حمله نیست و با حفظ بازی و تساوی می توانند قهرمان شوند. حتی بلندگوی ورزشگاه نیز خبر تساوی سپاهان برابر سایپا را اعلام می کند تا ورزشگاه غرق در شادی شود و این در حالی بود که سپاهان با دو گل پیروز شد!
شاگردان اولیویرا بازی را کنترل کرده و پس از سوت پایان به جشن و شادمانی پرداختند. حتی گزارشگر رادیویی نیز از به سر رسیدن انتظارها و قهرمانی پرشورها خبر داد اما کمی بعد حقیقت روشن شد و جشن و پایکوبی جایش را به اعتراض و شکستن صندلی ها و .. داد.
حالا همه به دنبال مقصر می گردند. گروهی بر این باروند که دست هایی در کار بوده تا سپاهان قهرمان شود، گروهی دیگر بحث تلاش ها برای قهرمان نشدن تراکتورسازی به دلایلی خاص را مطرح می کنند خصوصا آنکه راه های ارتباطی نیز در دقایق پایانی قطع شده بود اما همچنان سوال ها بی جواب مانده است.
شکی در شایستگی تیم خوب سپاهان برای کسب عنوان قهرمانی نیست چراکه با حسین فرکی بازی های خوبی در فصل جاری به نمایش گذاشت اما به نظر می رسد اگر در دقایق پایانی اطلاع رسانی غلط صورت نمی گرفت، بازی حساس ورزشگاه یادگار امام با برتری یکی از دو تیم مدعی تراکتورسازی یا نفت پایان می یافت.
حملات تراکتورسازی در دقایق پایانی می توانست این تیم را به گل برساند و یا اینکه باعث گلزنی شاگردان منصوریان روی ضد حملات شود اما گویا قرار بر این بود که سر قهرمان در تبریز بریده شود؛ قربانی اول تراکتورسازی بود و قربانی دوم، نفت تهران.
اکنون برخی مسئولان ذیربط که وضعیت را برعلیه خود می بینند تلاش می کنند توپ را به زمین داور بیاندازند و فغانی را مقصر اتفاقات قلمداد کنند اما مگر می توان از سهم بیشتر آنهایی که جو تبریز را بهم ریختند گذشت؟
∎
شاگردان اولیویرا سه بر یک پیش افتادند تا همه خود را آماده جشن قهرمانی کنند اما اخراج آندو تیموریان کار را سخت کرد. تیم منصوریان با گرفتن بازی توانست روی دو کرنر گلزنی کند و بازی به تساوی کشیده شود. همزمان با این تساوی سپاهان نیز دو گل به سایپا زد تا از شانس خوبی برای قهرمانی برخودار شود.
روند بازی در تبریز به گونه ای بود که همه منتظر گل چهارم یکی از تیم ها بودند چرا که مساوی به درد هیچکدام شان نمی خورد. تراکتور می توانست از امتیاز میزبانی استفاده کرده و با وجود یک یار کمتر در دقایق پایانی انتحاری بازی کند بلکه به گل برتری و البته قهرمانی برسد و این جلو کشیدن نیز از آن سو می توانست باعث به ثمر رسیدن گل چهارم نفت شود.
تراکتوری ها اما در اقدامی عجیب شروع به حفظ توپ کردند و بازیکنان نفت نیز نتوانستند فرصتی برای گلزنی خلق کنند. در حالی که همه منتظر حملات تراکتورسازی بودند، بازیکنان این تیم حتی وقت هم تلف می کردند، اما چرا؟
شاهدان عینی می گویند که در حالی که 7 دقیقه به پایان بازی مانده و تراکتوری ها فرصت خوبی برای به ثمر رساندن گل داشتند از کنار زمین به بازیکنان این تیم اعلام شد که نیازی به حمله نیست و با حفظ بازی و تساوی می توانند قهرمان شوند. حتی بلندگوی ورزشگاه نیز خبر تساوی سپاهان برابر سایپا را اعلام می کند تا ورزشگاه غرق در شادی شود و این در حالی بود که سپاهان با دو گل پیروز شد!
شاگردان اولیویرا بازی را کنترل کرده و پس از سوت پایان به جشن و شادمانی پرداختند. حتی گزارشگر رادیویی نیز از به سر رسیدن انتظارها و قهرمانی پرشورها خبر داد اما کمی بعد حقیقت روشن شد و جشن و پایکوبی جایش را به اعتراض و شکستن صندلی ها و .. داد.
حالا همه به دنبال مقصر می گردند. گروهی بر این باروند که دست هایی در کار بوده تا سپاهان قهرمان شود، گروهی دیگر بحث تلاش ها برای قهرمان نشدن تراکتورسازی به دلایلی خاص را مطرح می کنند خصوصا آنکه راه های ارتباطی نیز در دقایق پایانی قطع شده بود اما همچنان سوال ها بی جواب مانده است.
شکی در شایستگی تیم خوب سپاهان برای کسب عنوان قهرمانی نیست چراکه با حسین فرکی بازی های خوبی در فصل جاری به نمایش گذاشت اما به نظر می رسد اگر در دقایق پایانی اطلاع رسانی غلط صورت نمی گرفت، بازی حساس ورزشگاه یادگار امام با برتری یکی از دو تیم مدعی تراکتورسازی یا نفت پایان می یافت.
حملات تراکتورسازی در دقایق پایانی می توانست این تیم را به گل برساند و یا اینکه باعث گلزنی شاگردان منصوریان روی ضد حملات شود اما گویا قرار بر این بود که سر قهرمان در تبریز بریده شود؛ قربانی اول تراکتورسازی بود و قربانی دوم، نفت تهران.
اکنون برخی مسئولان ذیربط که وضعیت را برعلیه خود می بینند تلاش می کنند توپ را به زمین داور بیاندازند و فغانی را مقصر اتفاقات قلمداد کنند اما مگر می توان از سهم بیشتر آنهایی که جو تبریز را بهم ریختند گذشت؟