گروه بین الملل:"در سال ۲۰۲۱ جو بایدن واقعا محصول ناگواری از خطاهای سیاست خارجی استراتژیک چهار رئیس ماقبل خود را درو کرد. اما واشنگتن باید قبل از حرکت بعدی خود، به خوبی راجع به آن فکر کند."
دیوید هرست در مطلبی برای میدل ایست آی نوشت: «کارشناسی در مذاکرات هسته‌ای وین درباره سقوط افغانستان به دست طالبان می‌گفت: آمریکا بحران سوئز خود را تجربه کرد اما هنوز مانده تا آن را ببیند. مساله فقط سقوط کابل نیست.در سال ۲۰۲۱ جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا واقعا محصول ناگواری از خطاهای سیاست خارجی استراتژیک چهار رئیس ماقبل خود را درو کرد. از آنجایی که بایدن زمانی معاون یکی از همین روسای جمهور بود –باراک اوباما- خودش هم نتوانست آن را به خوبی ببیند. بذر هر کدام از این درگیری‌های جهانی مهم –افغانستان، اوکراین، تایوان و ایران- مدت‌ها پیش کاشته شد.آنچه امسال آشکار شد، چیزی جز سه دهه حکومتداری جهانی سمبل‌شده آمریکا نبود.هر رئیس‌جمهوری در آمریکا بعد از فروپاشی شوروی بر این عقیده استوار بود که چیزی در اختیار دارد که می‌تواند بدون به اشتراک گذاشتن آن، از آن استفاده کند. این چیزی نبود که در شورای امنیت سازمان ملل به اشتراک گذاشته شود. او فرمانده کل قوای بزرگترین، مجهزترین و محرک‌ترین نیروهای مسلح در جهان بود، نیرویی که می‌تواند حملاتی با دقت ویرانگر انجام دهد.رئیس‌جمهور آمریکا ۷۵۰ پایگاه نظامی در ۸۰ کشور را کنترل می‌کند. او همچنین بزرگترین بودجه و بزرگترین ارز ذخیره جهان را داشت و بنابراین می‌تواند اکنون قوانینی تعیین کند. با آن عقیده دو فرضیه مطرح می‌شود که نقص مرگبار آنها اثبات شده است؛ اینکه انحصار آمریکا در استفاده از نیروها تا همیشه ادامه خواهد یافت –این با مداخله روسیه در سوریه پایان یافت—و اینکه آمریکا می‌تواند به اجرای نظم جهانی "مبتنی بر قانون" ادامه دهد.
بایدن عملا این دو فرضیه را با اذعان به اینکه قدرت‌های بزرگ مجبور خواهند شد تا رقابت‌هایشان را "مدیریت" کنند تا از وقوع یک درگیری جلوگیری کنند که هیچکس در آن پیروز نخواهد بود، دفن کرد. واشنگتن بهتر است به نقشه جهان نگاه کند و قبل از اینکه حرکت بعدی خود را انجام دهد فکر کند. یک دوره طولانی تأمل لازم است. تا اینجای کار آمریکا در این قرن وارد هر درگیری‌ای که شده، اشتباه بوده است.احتمال یک درگیری جهانی با ارتش‌های واقعی و تسلیحات واقعی هرگز بالاتر از این نبوده و هیچگاه سیم محرک استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی به این سختی کشیده نشده بود. همچنین هیچگاه تمامی قدرت‌های نظامی جهان آنقدر مسلح، توانمند و مایل برای شروع مداخلات خودشان نبوده‌اند. بایدن باید این را در نظر داشته باشد.»
∎
دیوید هرست در مطلبی برای میدل ایست آی نوشت: «کارشناسی در مذاکرات هسته‌ای وین درباره سقوط افغانستان به دست طالبان می‌گفت: آمریکا بحران سوئز خود را تجربه کرد اما هنوز مانده تا آن را ببیند. مساله فقط سقوط کابل نیست.در سال ۲۰۲۱ جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا واقعا محصول ناگواری از خطاهای سیاست خارجی استراتژیک چهار رئیس ماقبل خود را درو کرد. از آنجایی که بایدن زمانی معاون یکی از همین روسای جمهور بود –باراک اوباما- خودش هم نتوانست آن را به خوبی ببیند. بذر هر کدام از این درگیری‌های جهانی مهم –افغانستان، اوکراین، تایوان و ایران- مدت‌ها پیش کاشته شد.آنچه امسال آشکار شد، چیزی جز سه دهه حکومتداری جهانی سمبل‌شده آمریکا نبود.هر رئیس‌جمهوری در آمریکا بعد از فروپاشی شوروی بر این عقیده استوار بود که چیزی در اختیار دارد که می‌تواند بدون به اشتراک گذاشتن آن، از آن استفاده کند. این چیزی نبود که در شورای امنیت سازمان ملل به اشتراک گذاشته شود. او فرمانده کل قوای بزرگترین، مجهزترین و محرک‌ترین نیروهای مسلح در جهان بود، نیرویی که می‌تواند حملاتی با دقت ویرانگر انجام دهد.رئیس‌جمهور آمریکا ۷۵۰ پایگاه نظامی در ۸۰ کشور را کنترل می‌کند. او همچنین بزرگترین بودجه و بزرگترین ارز ذخیره جهان را داشت و بنابراین می‌تواند اکنون قوانینی تعیین کند. با آن عقیده دو فرضیه مطرح می‌شود که نقص مرگبار آنها اثبات شده است؛ اینکه انحصار آمریکا در استفاده از نیروها تا همیشه ادامه خواهد یافت –این با مداخله روسیه در سوریه پایان یافت—و اینکه آمریکا می‌تواند به اجرای نظم جهانی "مبتنی بر قانون" ادامه دهد.
بایدن عملا این دو فرضیه را با اذعان به اینکه قدرت‌های بزرگ مجبور خواهند شد تا رقابت‌هایشان را "مدیریت" کنند تا از وقوع یک درگیری جلوگیری کنند که هیچکس در آن پیروز نخواهد بود، دفن کرد. واشنگتن بهتر است به نقشه جهان نگاه کند و قبل از اینکه حرکت بعدی خود را انجام دهد فکر کند. یک دوره طولانی تأمل لازم است. تا اینجای کار آمریکا در این قرن وارد هر درگیری‌ای که شده، اشتباه بوده است.احتمال یک درگیری جهانی با ارتش‌های واقعی و تسلیحات واقعی هرگز بالاتر از این نبوده و هیچگاه سیم محرک استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی به این سختی کشیده نشده بود. همچنین هیچگاه تمامی قدرت‌های نظامی جهان آنقدر مسلح، توانمند و مایل برای شروع مداخلات خودشان نبوده‌اند. بایدن باید این را در نظر داشته باشد.»