خبرآنلاين: حسين فرکي ؛ او بي شک قهرمان ليگ است. نه فقط براي اينکه جام را براي دومين سال متوالي بالاي سر برده ، او قهرمان همه ماست براي دل پاکي که دارد.

حسين فرکي براي دومين سال متوالي قهرمان ليگ برتر شد. فارغ از اتفاقاتي که در تبريز افتاد و حالا شايد نفتي ها و تراکتوري ها برنده ليگ را غير واقعي بدانند ، اما او پيروز است. پيروز براي يک عمر زندگي سالم در فوتبالي که خيلي از بزرگانش مي گويند پاک نيست. براي اينکه با تمام وجود و در اوج پاکي و سلامت با تيمش مي جنگد. او حسين فرکي دوست داشتني است که بعد از جام جهاني در ميان دعواي وزير ، مايلي کهن و قلعه نويي با کروش ، ناجوانمردانه ترين هجمه ها را ديد اما درهاي خانه اش را بست سعي کرد تلفنش روي پيعام گير باشد و دم نزد اما برگشت و خودش را ثابت کرد. آمد و با سپاهان از نو شروع کرد. درست مثل فولادي که قهرمانش کرد.

او همه بازي هاي مستقيمش را برد. تراکتورسازي را برد ، پرسپوليس ر ا برد و چند بازي آخرش را که اصلا خيلي راحت پشت سر گذاشت و قهرماني را هم انگار خدا يکباره نصيبش کرد. غرکي گزينه وزارت ورزش بود براي تيم ملي اما خودش وقتي شور و حال مردم براي کروش را ديد ، پا پس کشيد چون نمي خواست وارد اين بازي دو سر باخت شود. خودش مي گفت:« بايد آن يکي پايم را هم عمل مي کردم اما فقط از تهران در رفتم. به سپاهان رفتم تا اين بحث ديوانه کننده تيم ملي به پايان برسد و بتوانم آرامش داشته باشم. هم خودم هم خانواده ام. »

حسين آقاي دوست داشتني فوتبال ايران اما هنوز به دل دارد غم حرف هاي تلخ و مقايسه هاي غير منصفانه بين بنز و موتورگازي را. با اين وجود مي گويد:«اين دعوا ها هيچ کمکي به فوتبال ايران نمي کند. جنگ داخلي و خارجي چه عايدي براي فوتبال مان دارد؟ بياييد کمي منصف باشيم و بگوييم چه کاري براي پيشرفت فوتبال مان بهتر است.»
اين چهره دوست داشتني و متفاوت او را از ساير مربيان مدعي فوتبال ايران مشخص مي کند. او که دنبال سهم خواهي نيست و خدا نان دلش را با دومين قهرماني متوالي در سفره اش گذاشته. فوتبال ايران بايد تا هميشه به داشتن چميم حسين عزيزي افتخار کند.