شهرآرانیوز - کرونا درسال ۲۰۲۰ تقریبا تمام سالن‌های سینما و جشنواره‌های سینمایی دنیا را تعطیل کرد، اما با تسریع واکسیناسیون و لغو محدودیت‌ها سال ۲۰۲۱ به سالی پُرفیلم برای فیلم‌بین‌ها تبدیل شد؛ تنوع ژانری، سلیقه‌های زیادی را راضی کرد و فیلم‌سازان، سینما‌ها و شبکه‌های استریم به مخاطبان آثار بیشتری تقدیم کردند. با فیلم‌های بزرگ و موردانتظاری مانند «تل‌ماسه» و فیلم‌های موردعلاقه کن مانند «آنت»، «بدترین فرد جهان»، «تیتان» و «ماشین مرا بران» و برگ‌برنده‌های نتفلیکس مانند «قدرت سگ»، سال ۲۰۲۱ بعد از سال رکود و شکست ۲۰۲۰ به ویترینی رنگارنگ تبدیل شد. اگر «تیتان» در کن نخل طلا گرفت و در بیشتر فهرست‌های بهترین فیلم‌های امسال «قدرت سگ» را در صدر می‌بینید، باید بگوییم که مثل سال گذشته که خیلی‌ها «سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها» را بهترین فیلم سال می‌دانستند، امسال هم فیلم‌سازان زن بیشتر به چشم آمده‌اند. درست است که با فیلم‌های پرفروش باکس‌آفیس («زمانی برای مردن نیست»، «تل‌ماسه»، «شانگ چی و افسانه ده حلقه»، و «ونوم») رونق به سینما‌های جهان برگشت اما ناامیدی‌های زیادی هم وجود داشت؛ مثل «جاودانگان»، «آخرین دوئل»، و «داستان وست ساید». برای ما که در ایران زندگی می‌کنیم شاید اکران‌های جهانی معنایی نداشته باشد، ولی نکته جالب در بحث بیشتر منتقدان و سینمادوستان دنیا این بود که کدام فیلم بعد از تعطیلی‌های کرونا آن‌ها را به سینما بازگردانده است؛ و آیا این بازگشت برایشان خوش‌یمن بوده با بدیمن. نمی‌توان فهرست کاملی از بهترین‌ها یا برترین‌های سال ارائه داد که همه را راضی کند، اما آنچه در ادامه می‌آید گلچینی است از فیلم‌هایی که در بیشتر فهرست‌های ۲۰۲۱ (ورایتی، گاردین، سایت اند ساوند، انجمن منتقدان و ...) آمده است و بیشتر از باقی فیلم‌ها پیشنهاد شده‌اند.
توضیح:
۱- این فهرست شامل فیلم‌هایی است که امسال به صورت مجازی در شبکه‌های استریم یا به صورت حضوری در سینما‌های آمریکا یا دیگر نقاط دنیا اکران شده‌اند.
۲ - فیلم‌ها ترتیب مشخصی ندارد و فهرستشان به مرور کامل می‌شود.
۳- این مطلب را ذخیره کنید و اگر فیلمی دیده‌اید که فکر می‌کنید جزو برترین های سال ۲۰۲۱ بوده در قسمت نظرات بنویسید.
خوک | Pig
درست است که نیکلاس کیج تمایل دارد در نقش دیوانه‌های خراب‌کار و انتقام‌جو بازی کند، اما «خوک» فیلمی دیگر برای سیراب‌کردن این میل او نیست. اولین کارگردانی مایکل سارنوسکی درباره یک گیاه‌شناس است که تنها در جنگل‌های اورگان زندگی می‌کند و برای نجات‌دادن خوک دوست‌داشتنی‌اش که افرادی آن را دزدیده‌اند، با گذشته‌اش روبه‌رو می‌شود. این درام آرام و پراحساس (که با چند عنصر هیجان‌انگیز و چند صحنه خشن وحشتناک همراه شده است) چیز تازه‌ای در صف طولانی فیلم‌های اخیر نیکلاس کیج است که در آن می‌خواهد تا مرز افراط‌های فیزیکی و احساسی پیش رود. این فیلم یک اثر فلسفی صبور، لطیف و متفکرانه درباره انزوا و تنهایی است. منتقد دیلی تلگراف درباره فیلم و بازی بازیگر اصلی‌اش گفته است: «کسی که به نیکلاس کیج ایمان داشته باشد، بعد از تمام کارنامه کاری و فراز و فرودهای دیوانه‌وار او با دیدن خوک پاداش فوق‌العاده‌ای نصیبش می‌شود.»
مادران موازی | Parallel Mothers
پدرو آلمودوار
منصفانه بگوییم «مادران موازی» یکی از آن فیلم‌های رادیکال و هنجارشکن پدرو آلمودوار نیست. البته این می‌تواند برای برخی خوب باشد. فیلم افتتاحیه جشنواره فیلم ونیز امسال، لحظه‌های لذت‌بخش زیادی دارد، یکی از آن‌ها این است که طرفداران آلمودوار را به محیط آرامش‌بخش آشنای او باز می‌گرداند. یک‌بار دیگر می‌توانیم آپارتمان‌های شیک و کافه‌های پیاده‌رو مادرید آفتابی را ببینیم، می‌توانیم مبلمان و لباس‌های شیک فیلم را تحسین کنیم که اتفاقاً رنگ‌های قرمز، آبی، سبز و زرد پر جنب و جوشی دارند. با پیچیده‌شدن داستان، موسیقی ارکستری آلبرتو ایگلسیاس را بشنویم؛ و البته پنه‌لوپه کروز پریشان را بینیم که نقش‌آفرینی فوق‌العاده‌ای دارد. فیلم جدید آلمادوار روایت دو زن به نام «جنیس» و «آنا» ست که در یکی از اتاق‌های بیمارستان، برای زایمان بستری هستند. جنیس که زنی بالغ است، از بارداری خود پشیمان نیست، اما «آنا» که جوان و خام است، به شدت می‌ترسد. «جنیس» تلاش می‌کند «آنا» را تشویق کند و به او روحیه بدهد. به این ترتیب با ارتباط چند ساعته آن‌ها، پیوندی عمیق میان این دو شکل می‌دهد. منتقد «تایمز» فیلم را این‌گونه توصیف کرده است: «از نمای آغازین تا دقایق پایانی، این نمایش عالی و فوق‌العاده پنه لوپه کروز است، البته با درس‌هایی از تاریخ اسپانیا.»
نشانه‌های شناسایی | Identifying Features
فرناندا والادز
اولین فیلم بلند فرناندا والادز مفهومی به ظاهر اشک‌آور دارد- مفهومی که با مسائل اداری پیچیده، مشکلات زبانی دردناک، و احساس خطر پیرامون هر مشکلی احاطه شده است - و آن را به تعمقی هنرمندانه و محکم درباره زندگی تبدیل می‌کند. فیلمنامه والادز (که با تدوینگرش آسترید روندرو نوشته است) به‌راحتی می‌تواند الهام‌بخش داستانی آشنا از زندگی‌های متلاشی‌شده در گرداب مشکلات مهاجرت و خشونت کارتل‌های مکزیکی باشد. اما «نشانه‌های شناسایی» از ترفند‌های معمول اجتناب می‌کند. نتیجه یک درام قوی است که ریشه در کاوش‌های مسائل مرزی و سوالات بی‌پاسخ دارد و به همان اندازه که گیج‌کننده است رضایت‌بخش هم هست. فیلم درباره مادری است که سراسر مکزیک را در جستجوی پسرش سفر می‌کند؛ مقامات به او گفته‌اند پسرش هنگام تلاش برای عبور از مرز و ورود به ایالات متحده کشته شده است. منتقد نیویرک تایمز درباره فیلم نوشته است: «داستانی غم‌انگیز که با تصاویر هدفمند و چشمگیر به مخاطب روح و انرژی می‌بخشد.»
تیتان | Titane
ژولیا دوکورنو
ژولیا دوکورنو پس از فیلم کانیبالیسم (آدم‌خواری) «خام» با یک فیلم هولناک دیگر شیفتگی‌اش به افراط‌گرایی در بازی با گوشت انسان را ثابت می‌کند. هر آنچه می‌خواهید اسم این فیلم را بگذارید و هر برداشتی از آن بکنید، اما نمی‌توان انکار کرد که Titane محصول یک فانتزی‌پرداز دیوانه است که کاملا بر ذهن وحشی‌اش تسلط دارد. اثری درخشان از ترکیب آتش و فلز که خودش را میراث‌دار روان‌پریش فیلم‌های «تصادف» دیوید کراننبرگ و «تتسو: مرد آهنی» شینیا سوکاموتو معرفی می‌کند. «تیتان» که نخل طلای کن را هم برد، پیش از آنکه افسانه‌ای مدرن باشد درباره این است که چقدر مردم به کسی نیاز دارند که از آن‌ها مراقبت کند. منتقد لس آنجلس تایمز درباره فیلم گفته است: «تیتان مقاله‌ای است که در جویبار‌های خون و روغن درباره ناپایداری جنسیت و انعطاف‌پذیری میل نگاشته شده است.»
آنت | Annette
لئوس کاراکس
۹ سال از «هولی موتورز»، آخرین ساخته عجیب و متفاوت لئوس کاراکس می‌گذرد؛ فیلمی که در جشنواره کن جایزه بهترین فیلم بخش نوعی نگاه را گرفت. «آنت» فیلم جدید او داستان یک استندآپ کمدین موفق (آدام درایور) و همسرش، یک خواننده سوپرانوی مشهور (ماریون کوتیار)، را روایت می‌کند که زندگی پر زرق و برق آن‌ها با تولد دخترشان، «آنت»، چرخشی غیرمنتظره می‌گیرد. «آنت» یک فیلم موزیکال است، یک راک‌اپرای کاملا موزیکال که با آهنگ‌های مختلف روایت می‌شود. آدام درایور و ماریون کوتیار خودشان آهنگ‌ها را اجرا می‌کنند. پیر لسکیور، رئیس جشنواره کن، درباره این فیلم گفته بود: «هر یک از آثار لئوس کاراکس یک رویداد است و فیلم جدید او، «آنِت»، هدیه‌ای است به عاشقان سینما، موسیقی و فرهنگ که از سال گذشته مشتاق تماشای آن بودیم.» منتقد مجله «امپایر» هم فیلم را این‌گونه توصیف کرده است: «اصیل‌ترین فیلم سال ۲۰۲۱؛ اثری که شبیه هیچ فیلم دیگری نیست، یک والس طلسم‌کننده در طوفان.»
.
.
.
ادامه دارد
∎
نظر شما