به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، امروز ۱۹ آذر برابر با ۱۰ دسامبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.
بیشتر بخوانید:
رویداد ها:
۶۱۲ سال قبل از میلاد - تصرف نینوا و سقوط امپراطوری آشور توسط ماد ها
شهر نینوه (نینوا، مجاور موصل امروز) پایتخت امپراتوری آشور دهم و به قولی ۱۴ دسامبر سال ۶۱۲ پیش از میلاد به تصرف نیروهای مشترک دولتهای ماد (ایران) و بابل (بین النهرین جنوبی) در آمد و آن امپراتوری که در تاریخ، شهرت ستمگری یافته است برای همیشه از میان رفت. نیروهای فاتح نینوا این شهر را باخاک یکسان کردند که دیگر آباد نشد.
انگیزه ویران کردن نینوا، ظلم طولانی آشوریان به مادهای ایرانی و بابلیان بود. دهها سال بود که آشوریان بر سر مادها می تاختند و آنان را جهت کار اجباری به اسارت می بردند و ثروت آشور و اقتدار آن از همین برده گیری بود و مردان آشور تنها یک وظیفه داشتند و آن جنگ کردن بود. روحانیون مسیحی با تفسیر انجیل، ویرانی نینوا را اراده خداوند در براندازی ظالمان نوشته اند.
همین حملات آشوریان و ستمگری آنان سبب شد که مادها دولتی که سراسر شمال غربی ایران را دربرمی گرفت به پایتختی همدان تشکیل دهند و با دولت بابل که آن هم گرفتار حملات آشوریان بود متحد شوند و کار آن را بسازند. آشوریها (آسوری ها) از نژاد عرب بوده اند. پس از اضمحلال امپراتوری آشور، دولت همدان هزاران ایرانی را با خانواده هایشان به منطقه آشورنشین انتقال داد تا آشوریان در اقلیت قرارگیرند و باردیگر نتوانند دولت تشکیل دهند و کردهای عراق، سوریه و ترکیه امروز اعقاب همان ایرانیان منتقله هستند. دولت ماد عمری طولانی نداشت و کوروش بزرگ که از مادر ماد و از پدر پارسی بود با متحد ساختن سه طایفه ایرانی (ماد، پارت و پارس) که مورخان غرب آنان را آرین های جنوبی می خوانند، ایران را به وجود آورد. در تاریخ عمومی که در مدارس سراسر جهان تدریس می شود، از کوروش (سیروس = سایرس) به عنوان پدر ایران یاد شده است.
مادها یکی از سه طایفه یک قبیله آریایی هستند که تقریبا همزمان به فلات ایران مهاجرت کرده بودند و در منطقه ای وسیع از ری و قفقاز جنوبی تا ایلام (سراسر شمالغربی ایران) به مرکزیت همدان سکنی گزیده بودند و این سه طایفه خویشاوند در قرن ششم پیش از میلاد کشور واحد ایران را به وجود آوردند که مناطق و مرزهای آن به صورت سنگنبشته از عهد باستان باقی مانده و مورخان سند مالکیت ایران و تنها کشور جهان که چنین سندی دارد خوانده اند. همزمان، پارتها در خراسان و شرق دریای مازندران و پارسها در جنوب و شرق ایران (از محور ری به پایین تا رود سند و نصف النهار کشمیر) اسکان یافته بودند و مادها به دلیل همسایگی، گرفتار هجوم های پی درپی آشوریان بودند. در آن زمان بزرگترین شهر مادها هکمتانه (همدان) بود که یونانیان اکباتانا نوشته اند.
۱۹۷۹ - بازداشت عباس امیرانتظام و اعدام سیمون فرزامی
انتشار مطلب مربوط به ارتباط عباس امیرانتظام با «سی. آی. اِ. » در شماره ۱۶۰۳۱ روزنامه اطلاعات و نیز طرح منطقه ای اداره شدن ایران که اجرا نشد. در دوران نظام پیشین، تنها آموزش و پرورش ایران منطقه ای بود یعنی که دولت بودجه و برنامه به شهرها می داد و اجرا با شورای انتخابی آموزش و پرورش هر شهر بود (همانند بورد آموزش و پرورش شهرها در آمریکا)
افشاگری گروهی که سفارت آمریکا در تهران را تصرف و خودرا دانشجویان پیرو خط امام اعلام کرده و بر اسناد سفارت دست یافته بودند از دسامبر ۱۹۷۹ آغاز شد که منجر به فرار، اخراج، بازداشت و اعدام افراد گردید.
در نخستین افشاگری که از تلویزیون پخش شد اعلام شده بود که عباس امیرانتظام (معاون پیشین مهدی بازرگان نخست وزیر دولت موقت انقلاب و سخنگوی این دولت و بعدا سفیر ایران در سوئد) با دولت آمریکا و سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سی. آی. ا.) ویژه خارج از آمریکا و خارجیان رابطه داشت و نقش رابط دولت موقت با واشنگتن را ایفاء می کرد و در سوئد نیز در مورد وضعیت پس از انقلاب و افراد، اطلاعات به واشنگتن می داد. در این افشاگری آمده بود که اسناد مربوط، به دادستان انقلاب داده شده و بعدا کتاب خواهد شد و علت تاخیر در افشاء، این بوده است که امیرانتظام به تهران بازگردد [تا بشود اورا دستگیر کرد]. امیرانتظام دو روز پس از بازگشت به تهران بازداشت شد.
افشاگری های بعدی که تقریبا به صورت روزانه درآمده بود، در میان مقامات و حتی کسانی که از کنسولگری های آمریکا در ایران ویزا گرفته بودند تولید ترس کرده بود. در یک افشاگری که روزنامه نگاران را بیمناک کرده و باعث اعتراض اسرائیلی ها و رسانه های آمریکا و اروپا (بویژه سویس، فرانسه و بلژیک) شده بود، دستگیری و اعدام دکتر سیمون فرزامی مترجم و مفسر بسیار قدیمی خبرگزاری پارس، یک زمان رئیس دفتر آژانس فرانس پرس در تهران و نیز سردبیر ژورنال دو تهران (روزنامه فرانسوی زبان موسسه اطلاعات) به اتهام داشتن رابطه با مقامات سفارت آمریکا بود که چندی بعد اعدام شد. وی ـ یک یهودی ۷۰ ساله ـ ناپسری ابوالحسن حکیمی (برادر ابراهیم حکیمی ـ حکیم الملک ـ نخست وزیر دهه ۱۳۲۰ ایران) از زن یهودی او بود که در سویس بزرگ شده بود. فرزامی که در دوران جنگ جهانی دوم در خبرگزاری پارس استخدام شده بود همچنین متهم شده بود که اخبار را طبق نظر خود ترجمه می کرد و نه مطابق اصل. دکتر فرزامی به مدت بیش از ۳۰ سال خبرهارا به یک منشی در خبرگزاری دیکته می کرد زیراکه دستش در نوشتن فارسی، روان نبود. اصل و ترجمه اخبار باهم در آرشیو خبرگزاری بایگانی می شود. از همین زمان بود که اخراج روزنامه نگاران ایران از کار آغاز شد و علی اصغر امیرانی ناشر مجله خواندنی ها و میراشرافی سرمایه دار و ناشر روزنامه [تعطیل شده] آتش اعدام شدند و .....
۴۴۵ - پاپ لئو (لئون) در شورای سران کلیساها در رم دستور مبارزه با آیین مانوی را داد که از ایران برخاسته و در اروپا رو به پیشرفت و گسترش بود.
۱۵۲۰ - مارتین لوتر بنیانگذار پروتستانیسم حکم پاپ را که خواسته بود حرفهای خود را پس بگیرد در آتش افکند و سوزاند.
۱۷۹۹ - فرانسه متر را به عنوان یکای رسمی طول قرار داد.
۱۸۱۷ - میسیسیپی به عنوان بیستمین ایالت ایالات متحده آمریکا شناخته شد.
۱۸۱۰ - ناپلئون مناطق آلمانی نشین هانوور، برمن، هامبورگ، لاون بورگ و لوبک را ضمیمه فرانسه کرد.
۱۸۶۸ - نخستین چراغ راهنمایی و رانندگی خارج از کاخ وست‌مینستر در لندن قرار داده شد.
۱۹۴۰ - (در جریان جنگ جهانی دوم): میان ایران و آلمان یک پیمان بازرگانی امضاء شد و درست در همین ماه در سال۱۹۵۰ (۱۳۲۹ هجری خورشیدی، ۵ سال بعد از جنگ جهانی دوم و شکست نظامی آلمان در این جنگ) قرارداد بازرگانی دیگری میان دو کشور به امضاء رسید. در طول تاریخ، ایرانیان و آلمانی ها که از یک نژاد هستند هیچگاه برضد هم اقدام نکرده اند. ایرانیان به خاطر همین احساسات دوستانه نسبت به آلمانی ها، در دو جنگ جهانی قرن بیستم آسیب فراوان دیدند و دو بار وطنشان اشغال نظامی شد.
۱۹۵۰ - بوشهر در زمان حکومت دکتر مصدق بندر آزاد اعلام شد.
۱۲۹۷ ش - دولت انگلیس طی نامه ای که برای وثوق الدوله فرستاد تمامیت و استقلال ایران را تضمین نمود و قول لغو قرارداد ۱۹۰۷ را داد.
۱۳۵۷ ش - تظاهرات بزرگ تاسوعای حسینی علیه رژیم پهلوی
همزمان با تاسوعای حسینی سال ۱۳۵۷ ش، مردم مسلمان و انقلابی ایران با حضور گسترده خود، مراسم عزاداری سالار شهیدان، حضرت اباعبداللَّه الحسین(ع) و دیگر شهدای کربلا را به تظاهراتی بزرگ و تاریخی بر ضد رژیم فاسد و استبدادی شاه، تبدیل کردند. در تهران، حدود چهارمیلیون نفر از مردان، زنان و کودکان، در راهپیمایی تاریخی این روز شرکت کرده و ضمن عزاداری، با سردادن شعارهایی بر ضد رژیم شاه، نفرت و انزجار خود را از این رژیم اعلام کردند. همزمان با تهران، این راهپیمایی در شهرستانها نیز صورت گرفت. این اقدام، پایههای حکومت پوشالی و وابسته رژیم شاه به بیگانگان را بیش از پیش متزلزل و سقوط آن را قطعی کرد.
۱۳۶۱ ش - انتخابات دوره اوّل مجلس خبرگان رهبری
انتخابات نخستین دوره مجلس خبرگان رهبری که بر اساس اصل ۱۰۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مهمترین وظیفه آن تعیین رهبر نظام اسلامی است در شرایطی صورت گرفت که کشور در حال نبردی نابرابر با حکومت عراق و دنیای استکبار بود. با این حال، این انتخابات با شرکت مردم شجاع و مقاوم ایران در ۱۹ آذر ۱۳۶۱ برگزار گردید و نزدیک به هجده میلیون نفر در این انتخابات شرکت نمودند. در این دوره ۷۵ نفر از نمایندگان مجلس خبرگان رهبری تعیین شدند. در نهایت اولین مجلس خبرگان رهبری که در واقع دومین مجلس خبرگان جامعه اسلامی بود در تیرماه ۱۳۶۲ با پیام امام خمینی(ره)، افتتاح شد. با رحلت امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، مجلس خبرگان رهبری، حضرت آیتاللَّه خامنهای را به رهبری نظام اسلامی برگزید و این وظیفه را به نحو احسن به انجام رساند.
۱۳۶۳ ش - تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی به فرمان حضرت امام خمینی (ره)
۱۸۹۶ - درگذشت آلفرد نوبل شیمیدان معروف سوئدی
آلفرد نوبل، شیمیدان نامی سوئدی در ۲۱ اکتبر سال ۱۸۳۳ در استکهلم سوئد متولد شد. وی تا ی تا ۱۶ سالگی نزد معلم خصوصی درس خواند و با برخورداری از هوش سرشار خود، به پیشرفتهای مهمی در علوم و فنون نائل گردید. آلفرد همچنین توانست زبانهای روسی، انگلیسی، فرانسوی و ایتالیایی را به خوبی فراگیرد و وارد عرصه تحقیقات در زمینه شیمی گردد. پشتکار مداوم آلفرد نوبل سبب شد تا در هفتم ماه مه ۱۸۷۸م، پس از سالها تحقیق و مطالعه در زمینه علم شیمی، موفق به اختراع ماده نیرومند انفجاری دینامیت گردد. اما از این ماده منفجره به جای استفاده صلحآمیز، به عنوان ابزار جنگی استفاده شد و نوبل را به فکر انداخت که دینامیت بیخطر بسازد که به راحتی منفجر نشود. آلفرد نوبل علاوه بر اختراع دینامیت، به ۳۵۰ اختراع و اکتشاف دیگر نیز دست یافت و در ۹۳ کشور، کارخانه و کارگاه تولیدی دایر نمود. نوبل که اختراع خود را در دست دولتها و نظامیان برای مقاصد ضد بشری میدید، بر آن شد تا با اختصاص ثروتش به کسانی که در زمینه پیشبرد علم و گسترش صلح فعالیت میکنند جایزهای اهدا نماید. از این رو، یک سال قبل از مرگ، در سال ۱۸۹۵م با اشتیاق فراوانی که به پیشرفت علم داشت، وصیتنامه مشهور خود را در این مورد تنظیم کرد که بر اساس آن، بنیادی تأسیس شده و به افراد برجسته در علوم فیزیک، شیمی، پزشکی و ادبیات و نیز تلاشگران عرصه صلح جوایزی اهدا کند. این بنیاد که به نام او، بنیاد نوبل خوانده میشود هم اکنون نیز به این کار ادامه میدهد. هر چند در این میان، این جوایز به ویژه جایزه صلح آن، جنبه سیاسی پیدا کرده و وسیلهای برای تبلیغ سیاستهای استکباری قدرتمندان غربی شده است. آلفرد نوبل سرانجام در دهم دسامبر ۱۸۹۶م در ۶۳ سالگی درگذشت.
۱۹۰۱ - اولین جوایز نوبل در پنجمین سالروز مرگ آلفرد نوبل اعطا شدند.
۱۹۰۹ - سلما لاگرلوف به عنوان اولین زن برنده جایزه نوبل موفق به بردن جایزه ادبیات نوبل شد.
۱۸۹۸ - پایان دوران چهارصد ساله تسلط استعمار اسپانیا بر کشور کوبا
۱۹۴۸ - تصویب اعلامیه حقوق بشر در سازمان ملل متحد
در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که منشور ملل متحد در دست تدوین بود، احترام به حقوق بشر و آزادیهای سیاسی مورد توجه نمایندگان کشورهای مختلف جهان واقع شد. پس از چندی، سازمان ملل متحد تصمیم گرفت که این حقوق، همه جا و برای همه ملتها قابل اجرا باشد. در ادامه، کمیسیون حقوق بشر در ژانویه سال ۱۹۴۷م شروع به کار کرد و پس از مدتی مطالعه و بررسی در قوانین اساسی کشورها و بحث و گفتگو در کمیسیونهای مختلف، نتیجه مطالعات خود را به صورت لایحهای به مجمع عمومی تقدیم کرد. مجمع مزبور در دهم دسامبر ۱۹۴۸م (۱۹ آذر ۱۳۲۷ش) با ۴۸ رأی مثبت و ۸ رأی ممتنع، اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد و این روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری گردید. این اعلامیه، شامل یک مقدمه و سی ماده میباشد و در ماده اول آن به برابری افراد بشر و حاکمیت روح برادری در میان آنها اشاره شده است. علی رغم تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، واقعیت در عمل به گونهای دیگر شکل گرفت. نگاهی گذرا به رویدادهای سیاسی و نظامی جهان پس از پایان جنگ دوم جهانی، تصویری از وقایع اسفبار را نشان میدهد که دقیقاً بیانگر فاصله زیاد میان اهداف و عملکرد جامعه بینالمللی در دفاع از حقوق بشر است. به علاوه بر خلاف تصور اولیه، شعارِ دفاع از حقوق بشر، عملاً به ابزاری در جهت اِعمال فشارهای سیاسی و اقتصادیِ دولتهای غربی بر کشورهای مستقل جهان برای پیشبرد منافع استعماری این دولتها، مبدّل شده است. هم اکنون بسیاری از کشورهای جهان، با توجه به این واقعیت تلخ و همچنین به دلیل ناهمخوانی برخی بندهای اعلامیه حقوق بشر با اعتقادات، فرهنگ و رسوم آنان، خواستار تغییر در این بندها و جلوگیری از استفاده ابزاری از این اعلامیه هستند. به دنبال تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر ۱۹۴۸م توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد و تأیید حقوق طبیعی و اجتماعی افراد بشر توسط این سازمان بینالمللی، روز دهم دسامبر (برابر با ۱۹ آذر ۱۳۲۷ش) به عنوان روز جهانی حقوق بشر نام گذاری شده است.
مناسبت ها:
روز جهانی حقوق بشر
در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که منشور ملل متحد در دست تدوین بود، احترام به حقوق بشر و آزادی های سیاسی مورد توجه نمایندگان کشورهای مختلف جهان واقع شد. پس از چندی، سازمان مل متحد تصمیم گرفت که این حقوق، همه جا و برای همه ملت ها قابل اجرا باشد. در ادامه، کمیسیون حقوق بشر در ژانویه سال ۱۹۴۷ میلادی شروع بکار کرد و پس از مدتی مطالعه و بررسی در قوانین اساسی کشورها و بحث و گفتگو در کمیسیون های مختلف، نتیجه مطالعات خود را به صورت لایحه ای به مجمع عمومی تقدیم کرد. مجمع مزبور در دهم دسامبر ۱۹۴۸ میلادی (۱۹ آذر ۱۳۲۷ ش) با ۴۸ رأی مثبت و ۸ رأی ممتنع، اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد و این روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری گردید. این اعلامیه شامل یک مقدمه و سی ماده می باشد و در ماده اول آن به برابری افراد بشر و حاکمیت روح برادری در میان آنها اشاره شده است. علی رغم تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، واقعیت در عمل به گونه ای دیگر شکل گرفت. نگاهی گذرا به رویدادهای سیاسی و نظامی جهان پس از پایان جنگ دوم جهانی، تصویری از وقایع اسفبار را نشان می دهد که دقیقاً بیانگر فاصله زیاد میان اهداف با عملکرد جامعه بین المللی در دفاع از حقوق بشر است. به علاوه بر خلاف تصور اولیه، شعار دفاع از حقوق بشر، عملاً به ابزاری در جهت اعمال فشارهای سیاسی و اقتصادی دولت های غربی بر کشورهای مستقل جهان برای پیشبرد منافع استعماری این دولت ها، مبدل شده است. هم اکنون بسیاری از کشورهای جهان، با توجه به این واقعیت تلخ و همچنین بدلیل ناهم خوانی برخی بندهای اعلامیه حقوق بشر با اعتقادات، فرهنگ و رسوم آنان، خواستار تغییر در این بندها و جلوگیری از استفاده ابزاری از این اعلامیه هستند. بدنبال تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر ۱۹۴۸ میلادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد و تأیید حقوق طبیعی و اجتماعی افراد بشر توسط این سازمان بین المللی، روز دهم دسامبر (برابر با ۱۹ آذر ۱۳۲۷ش) به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شده است.
انتهای پیام/
نظر شما