به گزارش خبرنگار ورزشی پانا؛ شاید باورش برای دو آتشه های طرفدار ژنرال که برای بازگشتش به استقلال گاو قربانی کردند سخت باشد که او با تمام ادعاهایی که با خود از بابت قهرمانی ها حمل می کرد اینگونه تحقیر شود.

امیر قلعه نویی در فوتبال استقلال اولین فردی بود که به سبب قهرمانی و رکورد در دربی تهران نامی برای خود دست و پا کرد و هوادارانی یافت که سینه چاک به تمام معنای او بودند. ظهور قلعه نویی و انتخاب عنوان ژنرال برایش مصادف شد با آخرین دوران علی پروین؛ سلطان سرخ ها در نیمکت پرطرفدارترین تیم آسیا. در روزهایی که علی پروین بار خداحافظی با نیمکت پرسپولیس را با شکست 4 بر یک در تهران مقابل فجر سپاسی بست امیر قلعه نویی در حال بال و پر گشودن بود و روزهای خوبش آغاز شده بود.

او هر جا که رفت با موفقیت تیم را ترک کرد و نتیجه ای گرفت که همه راضی شدند؛ اصفهان و تبریز شهرهایی بودند که نام او را همیشه به یاد خواهند داشت. اما تهران و در کل هواداران استقلال این روزها حال و هوایی دیگر دارند. قلعه نویی این روزها در جایگاهی قرار گرفته که 9 سال و 9 ماه پیش علی پروین قرار گرفته بود. حالا هوادران استقلال برای رفتنش روزشماری می کنند و سکوهایی که روزی او را ژنرال صدا می کردند دیگر برایشان نایی نمانده که پرچم حمایت از بچه نازی آباد را بلند کنند.

هوادراهای آبی یادشان نرفته که در نیم فصل اول ژنرال شان قاطعانه می گفت این تیم در این فصل قهرمان می شود؛ یادشان نخواهد رفت که عملکرد فاجعه بار استقلال در روزهای پایانی نیم فصل به نام ملی پوشان استقلال سند زده شد. بهانه ای که باعث شد در دو سال گذشته دو ستون میانه زمین استقلال از جمع آنها جدا شدند، نکونام راهی کویت و سپس اسپانیا شد؛ رحمتی به پیکان پیوست؛ و آندرانیک تیموریان هم به تبریز رفت تا بهانه کم کاری ملی پوش های طراز اول از ژنرال گرفته شود.

ستون های استقلال رفتند اما اوضاع از آنچه که بود بدتر هم شد تا مشخص شود ملی پوش ها بهانه ای برای سرپوش گذاشتن روی ضعف تاکتیکی بود. سلطان و ژنرال هر دو به یک سرنوشت دچار شدند تا ثابت شود که فوتبال با علم پیش خواهد رفت نه با تاکتیک های علی اصغری و منسوخ شده ای که دیگر تمام مربی های جوان راهکارهای مبارزه با آنها را حفظ شده اند.

 سکانس ما قبل پایانی ژنرال با تحقیر 4 گله تمام شد و حالا سکانس آخر او در دربی مانده است. سوت پایان دربی برای امیر قلعه نویی اگر با دوبله شدندش مقابل پرسولیس و یا حتی تساوی همراه شود تراژدی خواهد بود؛ اما برد در این مسابقه هر چند لبخند را روی سکوهای آبی خواهد آورد اما در پس آن درامی عجیب نهفته است.

به هر ترتیب به نظر می رسد ژنرال باید برود؛ دربی هشتادم آخرین حضور او روی نیمکت آبی ها خواهد بود و فصل آینده فرد دیگری سکان هدایت استقلال را بر عهده خواهد گرفت. شاید بعد از دربی و از یکشنبه با شروع هفته کاری جدید قلعه نویی باید تصمیمی جدید برای زندگی فوتبالی اش بگیرد. برگ برنده ای که او در مقابل پروین دارد سن کمترش نسبت به سلطان در روزی است که نسخه پایانی اش در مستطیل سبز پیچیده شد؛ امیر اردشیر از علی پروین آن روزها 6 سال جوان تر است. هر چند 52 سالگی شاید سن مناسبی برای آموختن نباشد اما به هر ترتیب به نظر می رسد اگر امیر قصد دارد با ره آورد جدیدی به فوتبال برگردد باید قید یک فصل حضور در باشگاه ها را بزند و راهی کلاس های مربیگری معتبر شود تا علم روز دنیا با یاد بگیرد.

فرهاد فخرآبادی