شناسهٔ خبر: 50914658 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه ستاره‌صبح | لینک خبر

چرا کودک کولبر دست به خودکشی زد؟

اشاره: فقر، تورم، بیکاری، از کارافتادگی و نبود حمایت‌های اجتماعی و ... بسیاری از سرپرستان خانوارها را از پای درآورده و باعث شده برخی از کودکان به جای اینکه تحصیل کنند به کار و کولبری و حضور در معابر و مترو روی آورده‌اند. متأسفانه برخی کودکان به خصوص در مناطق محروم و مرزی مجبور به کار طاقت‌فرسا هستند. مشاغلی همچون کولبری، آجر سازی و ... حتی برای شانه‌های تنومند مردان نیز سخت و دشوار است چه رسد به شانه‌های کودکان فقیر که به سختی شکم خود و خانواده‌هایشان را سیر می‌کنند. خودکشی و خودسوزی در سال جاری به دلیل مشکلات اقتصادی و محدودیت‌های کرونایی زنگ خطر افزایش آسیب‌های اجتماعی را به صدا درآورده است. در این میان متأسفانه نه‌تنها چندین ارگان و نهاد اجتماعی حمایت مناسبی از قشر آسیب‌پذیر ندارند بلکه با محدودیت‌های قانونی و افزایش فشار بر کودکان بعضا نان آنها را نیز می‌برند. فاجعه‌ای که روز 25 آبان منجر به خودکشی یک نوجوان کولبر به دلیل گرفتن قاطرهایش در مرز پاوه شد.

صاحب‌خبر -

نوجوان برای پس گرفتن قاطر باید ۱۰ تا ۱۵ میلیون جریمه می‌دادند
به گزارش انتخاب برگرفته از رکنا؛ کولبر نوجوان ۱۶ ساله بعد از توقیف قاطرهایش اقدام به خودکشی کرد. این خبری بود که دیروز در رسانه‌های شهرستان پاوه منتشر شد. پیکر این نوجوان بعد از خودکشی کولبر به خاک سپرده شد.  در جریان خودکشی کولبر یک نوجوان 16 ساله خود را حلق‌آویز کرد. بعد از خودکشی کولبر، برادر او جسد بی‌جانش را پیدا کرد. پیکر این نوجوان بعد از خودکشی کولبر به خاک سپرده شد. علت خودکشی کولبر توقیف کردن قاطرهای او بود. سروش رحمانی نام نوجوانی است که این بار نامش در میان مشکلات کولبری منجر به حادثه به چشم می‌خورد. نوجوانی 16 ساله که به درس‌خوان بودن و موجب بودن در میان اهالی شهرستان پاوه و روستای هانی گرمله شهره بود و حالا ماجرای خودکشی او، داغی است که بر دل همین اهالی مانده است. سروش رحمانی که به همراه برادرش در مرز عراق کولبری می‌کرد، بعد از توقیف قاطرهایشان توسط مأموران هنگ مرزی دست به خودکشی زد و حالا روایت زندگی او خودکشی‌اش را از زبان یکی از بستگان نزدیک او می‌شنویم.
پدر سروش رحمانی 
یک ورشکسته بود
یکی از بستگان سروش که نمی‌خواهد نام او فاش شود، در مورد علت خودکشی سروش گفت: «حدود 20 سال قبل بود که هنوز پدر سروش به نام فاروق شروع به کارکرد و در بندرعباس کاسبی می‌کرد. او از کشورهای خارجی اجناس مختلف وارد کشور می‌کرد و می‌فروخت. درواقع باعث شده بود که او به‌نوعی کارآفرین باشد اما تغییر شرایط کشور یک‌دفعه باعث ورشکستگی او شد.»
اوضاع زندگی پدر سروش به حدی بد شد که چند امور او را تعقیب می‌کردند: «در تمام این سال‌ها پدر سروش با مشکلات اقتصادی زیادی دست به گریبان بود و از بانک یک وام 50 میلیون تومانی گرفته بود که توانایی بازپرداخت آن را نداشت. درحالی‌که سند خانه آنها در رهن بانک بود و بانک می‌توانست خانه را مصادره کند اما با در نظر گرفتن شرایط مالی این خانواده به آنها مهلت داد و بدهی پدر سروش حالا به 580 میلیون تومان رسیده است که این تنها بدهی او نیست. بدهکاری او به افراد و اشخاص باعث شده بود حکم جلب سیار او را داشته باشند و از ترس همین موضوع او حتی عروسی دو دختر خود هم نیامد.»

خرید دو قاطر برای کولبر 
نوجوان و برادرش
این فرد در ادامه گفت: «همه اهالی روستا می‌دانستند که اوضاع مالی خانواده فاروق خیلی بد است. برای همین یکی از نیکوکاران شهر پاوه برای سروش و برادرش سهیل دو قاطر خرید و به آنها گفت اگر توانستید بعداً پول قاطر را به من برگردانید. پدر سروش بیماری سرطان روده و مغز استخوان داشت و مادرش هم به دیابت مبتلا بود. آنها با درآمد کولبری خرج درمان پدر و مادرشان را می‌دادند. کولبرها در این مناطق بنزین از مرز می‌برند و فندق و لاستیک و این‌طور اجناس را می‌آورند. مأموران هنگ مرزی هم با این کار قاچاق مقابله می‌کنند. برای همین هم وقتی یک شب برادر سروش را با قاطر در اطراف هنگ مرزی دیده بودند، قاطر او را گرفته بودند. اینجا اگر قاطر کولران توقیف شود باید بین 10 تا 15 میلیون به عنوان جریمه بپردازند تا دوباره بتوانند قاطر را پس بگیرند. اما همه می‌دانستند که سروش و خانواده‌اش چنین پولی نداشتند. برای همین شب که شد اهالی روستا و حتی اعضای شورای روستا و دهیاری به مأموران هنگ مرزی مراجعه کردند و از آنها خواستند با توجه به شرایط مالی خانواده سروش قاطرها را پس بدهند اما آنها موافقت نکردند.»

خودکشی سروش رحمانی بعد از پس ندادن قاطرها
آن شب زمانی که خبر پس ندادن قاطرها از سوی هنگ مرزی به گوش سروش رسید از روستای هانی گرمله به شهر پاوه رفت: «زادگاه پدری سروش در روستا بود و آنها یک اتاق کوچک آنجا داشتند تا بتوانند به خاطر طلبکارها از شهر دور باشند و زمانی که سروش و سهیل از مرز برمی‌گشتند هم به این اتاقک روستایی می‌آمدند. روز 26 آبان وقتی سروش از پس گرفتن قاطرها ناامید شد به خانه‌شان در شهرستان پاوه برگشته و به مادرش گفته بود به روستا برو و به بابا سر بزن. بعد درحالی‌که در خانه تنها بود به خاطر غصه از دست دادن قاطرها خودش را با پرده اتاق به میله پرده آویزان کرده بود. برادرش همسایه‌ها را خبر کرده بود و اورژانس بالای سر او آمده و گفته بودند که او دیگر علائم حیاتی ندارد.»
سروش رحمانی در مراسم تدفینی که برگزار شد، در روستای مرزی هانی گرمله به خاک سپرده شد.
2000 کودک کار در مترو
مدیرکل بهزیستی استان تهران بابیان اینکه در فصل زمستان حدود ۲۰۰۰ کودک در متروها کار می‌کنند، بیان کرد: سازمان بهزیستی پیگیر ساماندهی کودکانی که در متروها هستند، است. امین شاهرخی در گفت‌وگو با ایسنا،‌ در خصوص ساماندهی کودکان کار زیرزمینی و همچنین کودکانی که در متروها کار می‌کنند، اظهار کرد: ساماندهی کودکان کار و زباله گرد مسئله قانون‌گذار است و می‌طلبد قانون‌گذار و مجری قانون با یکدیگر به‌طور هماهنگ این مسئله را برطرف کنند، قانون‌گذار گفته است که بحث کار کودکان زیر ۱۸ سال منتفی است و شامل جرائم سنگینی است. شاهرخی با اظهار کرد: از شهرداری می‌خواهیم کودکانی که در متروها کار می‌کنند نیز در فرآیند ساماندهی "کودکان خیابانی" قرار گیرند. وی با اشاره به اینکه برآورد می‌شود در فصل زمستان حدود ۲۰۰۰ کودک در متروها کار کنند، بیان کرد: سازمان بهزیستی پیگیر ساماندهی کودکانی که در متروها هستند، است.