به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، در پی سفر وزیر امور خارجه کشور امارات به سوریه و علنی شدن حمایت این کشور از بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، بحث‌های گوناگونی در خصوص انگیزه سردمداران اماراتی شکل گرفت؛ اماراتی که در روزهای سخت جنگ داخلی در سوریه از مخالفان آن حمایت مالی می‌کرد، اکنون به صورت علنی به دنبال عادی‌سازی روابط با دولت سوریه و بازگرداندن آن به جهان عرب است. گروه بین‌الملل خبرگزاری ایسکانیوز برای بررسی این موضوع، مصاحبه‌ای با خانم «شارمین نروانی» -روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل منطقه - انجام داد. به اعتقاد این تحلیلگر شناخته شده در رسانه‌های بین‌المللی، راهبرد هوشمندانه امارت تلاش برای اجتناب از درگیری مستقیم در منازعات منطقه‌ای و انداختن بار مسئولیت بر دوش سعودی‌ها است.

بخش اول گفتگو با «شارمین نروانی» بدین شرح است:

- به نظر جنابعالی مهمترین اهداف سفر وزیر امورخارجه امارات به سوریه چه بوده است؟

به سفر وزیر امور خارجه امارات تنها نباید از منظر روابط دوجانبه بین دو کشور نگاه کرد. چند سالی است که ابوظبی سودای پوشیدن ردای رهبری جهان عرب را در سر می‌پروراند. رقابت آنها با سعودی‌ها بسیار جدی است. به نظر می‌رسد امارات متحده عربی قصد دارد همان کاری را بکند که قطر حدود 15 سال پیش انجام داد و از دیپلماسی، سرمایه‌گذاری، نفوذ نظامی، برندهای جهانی برای کمک به جذب مخاطبان بیشتر و بالا بردن وزن خود استفاده می‌کند. اماراتی‌ها به صورت کاملا هوشمندانه از درگیر شدن بیش از حد در هر منازعات منطقه‌ای اجتناب کرده‌اند. یمن مصداق خیلی دقیقی است که در آن راهبری و هزینه‌ها را به دوش سعودی‌ها انداخته‌اند و فقط با برنامه یمن خود به سمت جنوب حرکت می‌کنند؛ بدین صورت تمام شکست‌ها و انتقادات عمدتا معطوف به ریاض خواهد بود.

در مورد سوریه نیز از برخی جهات همین گونه بود؛ بدین صورت که امارات از جنگ [داخلی] سوریه حمایت مالی و با دولت بشار اسد مخالفت کرد، اما همیشه یک مسیر را با سوریه حفظ کرد و تا حدودی زیر رادار قرار نگرفت. این امر باعث شد که ابوظبی گزینه‌های زیادی را که سعودی‌ها نداشتند، حفظ کند.

اکنون کشورهای خلیج‌فارس که حامی مخالفان سوریه بوده‌اند، به این نتیجه رسیده‌اند که توسعه‌طلبی و نفوذ ترکیه تهدیدی بزرگ‌تر از سوریه یا ایران است و همچنین اسد در جنگ پیروز شده است؛ از همین رو، آنها به سمت دمشق برمی‌گردند. با بازگشت کشورهای عربی به سوریه، امارات متحده عربی تصمیم گرفت جلوه بزرگی از آن به نمایش بگذارد و علنا از بازگشت سوریه به اتحادیه عرب نیز حمایت کرده است.

سفر وزیر خارجه به سوریه نشان دهنده آینده نگری و هوشمندی دیپلماتیک ابوظبی است که بار دیگر سعودی‌ها را در باتلاق رها کرده و بار مسئولیت را به دوش آنها می‌اندازد. البته امارات جاه‌طلبی‌های دیگری در سوریه خواهد داشت که عبارتند از: مهار نفوذ ایران، میانجیگری با اسرائیل و پیشبرد جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای خود. سوری‌ها نیز متوجه این بازی شده و در آن بازی خواهند کرد: آنها انتظار دارند که بودجه‌ بازسازی و نفوذ ابوظبی راه بازگشت دمشق به میان اعراب را آسان کند؛ اما سوریه از اتحادهای خود نخواهد گذشت و جاه طلبی‌های استراتژیک امارات را محقق نخواهد کرد.

- فکر می‌کنید علت سرعت گرفتن تلاش کشورهای عربی برای برقراری مجدد روابط با سوریه چیست؟

آنها می‌دانند که در جنگ شکست خورده‌اند و مانند دهه 1980، همه با عجله باز خواهند گشت. همچنین فکر می‌کنم باید توجه داشته باشیم که سوریه همیشه نقش دیپلماتیک کلیدی در جهان عرب داشته است؛ میانجیگری بین کشورهای عربی، بین اعراب و ایران و حتی با ایالات متحده. بدون فعالیت دمشق در این حوزه، جهان عرب در دهه گذشته به ویرانی تبدیل شده است. جهان عرب در دهه گذشته بدون فعالیت دمشق در این حوزه، به ویرانه تبدیل شده است. مصر دیگر پدر منطقه نیست؛ به سختی می‌تواند از پس بحران‌های رو به رشد خود در شمال آفریقا بربیاید و وضعیت داخلی آن سال‌هاست که رو به افول بوده است.

در «عصر مذاکرات» که اکنون وارد آن می‌شویم -پس از درگیری‌های سوریه، جنگ یمن، داعش، فروپاشی برجام، قحطی، آوارگی، فرقه‌گرایی- دست محکم سوریه بیش از هر زمان دیگری مورد استقبال قرار خواهد گرفت.

انتهای پیام/