به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ استانی در فلات مرکزی که فرهنگ و تمدن در آن می جوشد و هر قسمتی از آن را که مشاهده می کنید، تبلور فعالیت هنرمندانه هنرمندان سده های قبل را مشاهده می کنید؛ آثاری که هر چشمی را مجذوب خود می سازد؛ در دل این استان رودخانه ای از غرب تا شرق کشیده شده است و مانند رگ حیاتی بر کالبد این استان عمل کرده و حیات و زیبایی را بر آن ارزانی داشته است.

زیبایی در کنار این رودخانه با مراتعی و درختانی که در حاشیه این رودخانه ایجاد شده است، تجسمی از بهشت زمینی است و در کنار این رودخانه بخشنده و مهربان هزاران هزاران شغل هایی ایجاد شده که مستقیم یا غیر مستقیم از آن امرار معاش می کنند که البته کشاورزی و دامداری در این فضا مشخصا برجسته تر است.

هر نقطه ای از این رودخانه زیبایی خاصی ایجاد کرده بود و در آخرین نقطه در دل تالاب گاوخونی آرام می گرفت؛ جایی که به مامن حیات وحش تبدیل شده بود و گونه های جانوری خاصی در آن زندگی می کردند و پرندگان مهاجر نیز گروه گروه در آن رخ می نمایاندند تا عیش چشم های طبیعت دوست در این استان کامل شود.

اما امروز در این استان همه آنچه گفته شد به  رویایی در نهایت تخیلی می ماند که حتی ساکنینی که در این استان ده یا 15 ساله هستند با آن غریبه هستند؛ رودخانه جاری امروز خشک تر از خشک است و لب های خاک چنان از تشنگی ترک خورده است که انگار نه انگار که روزی این رودخانه مملو از آب بوده است.

از آن همه زیبایی و چشم نوازی امروز رگه های خشک کف رودخانه مانده است که البته دیگر زیبایی برای آن معنا ندارد اما خشکی رودخانه زاینده رود و زیبایی شاید مدت زیادی است که به مقوله ای فرعی تبدیل شده که از  آن گذر شده است و هیچ مطالبه ای برای زیبایی از دست رفتن این استان نمی شود، چرا که در پی خشکی زاینده رود جان انسان های زیادی در معیشت و آلودگی هوا بخطر افتداده است.

*قصه پر غصه زاینده رود از دولت اصلاحات شروع شد

قصه پر غصه زاینده رود از دولت اصلاحات شروع شد، جای که قرار بود در ازای آبی که برای زاینده رود اورده می شود، آب برای یزد انتقال داده شود؛ در این دولت در حالی که هیچ آورده ای برای زاینده رود ایجاد نشد و همچنان نیز این کار انجام نشده است آب برای یزد منتقل شد؛ اما این تنها ظلم به زاینده رود نبود در دولت نهم و دهم نیز به گونه ای عمل شد که در برخی مناطق بالا دست کشاورزی شغل جدید الورود برای آن ها شد؛ این در حالی بود که آن ها اصلا نه کشاورز بودند و نه حق آبه ای داشتند و کشاورزی شغل مناسبی برای آن ها بود؛ با این رویکرد دامدارهای سنتی در آن منطقه همه کشاورز و باغدار شدند و برداشت ها از زاینده رود به طور قابل توجه ای افزایش یافت.

حسینعلی حاجی‌دلیگانی، عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی در اصفهان با بیان اینکه نقش دولت قبل نقش تماشاچی در بی‌آب شدن اصفهان بود و نقشی سازنده و فعال نداشت، اظهار داشت: دولت قبل در ماجرای زاینده‌رود ایستاده بر سکویی نظاره‌گر بی‌آبی در استان اصفهان بود؛ همچنین برای دیگر استان‌ها نیز که به نوعی دیگر با موضوع آب درگیر بود همین نقش را داشت و هیچ‌گاه به‌درستی مدافع حق در موضوع آب نبودند.

وی افزود: با این اقدام دولت دوازدهم، رودخانه دائم که تمدنی را زنده نگه داشته بود به‌صورت یک راهرو خشک تحویل دولت بعد داده شد.

حاجی‌دلیگانی با اشاره به نقش دولت‌های مختلف در وضعیت فعلی زاینده‌رود توضیح داد: دولت اصلاحات بدون تأمین منابع آب، اقدام به بارگذاری‌های جدید برای انتقال آب از اصفهان کرد، در دولت نهم و دهم نیز برخی طرح‌ها بدون مطالعه انجام شد و در دولت روحانی نیز توجهی به تأمین آب برای اصفهان نشد و نقش تماشاچی داشت.

این تمام ماجرا نبود، عدم جانمایی درست برای صنایع آب بر نیز بالای جان زاینده رود شده بود و هر روز با گسترش این صنایع سهم آن ها ازمصرف زاینده رود بیشتر شد؛ رشد جمعیت و افزایش مصرف آب شرب، بالا رفتن تبخیر سطحی نیز در پی گرمی هوا همه در تغییر وضعیت زاینده رود موثر بود؛ مدیریت اشتباه و رفتارهای عجیب و غریب در این حوضه در ابتدا شاید خیلی به چشم نمی آمد چرا که رودخانه کشش این میزان برداشت را نشان می داد و همه منتظر وعده های مسئولان وقت بودند که شرایط در این حوضه نرمال شود.

*خشکسالی از مدیریت و رفتارهای غلط در زاینده رود پرده برداشت

اما رفته رفته خشکسالی از مدیریت غلط در زاینده رود پرده برداشت و مشخص کرد که تیرها و زخم ها بر پیکر این رودخانه کار خود را انجام داده است؛ در ابتدا این رودخانه به یک رودخانه فصلی تبدیل شد و گاهی آب از سد جریان پیدا می کرد و رفته رفته حتی امکان جاری ساختن فصلی رودخانه هم موثر نشد.

در این میان کشاورزان که در حاشیه این رودخانه بودند و بیش از 70 درصد حق آبه را در سندهای رسمی در اختیار داشتند شغل هایشان را از دست دادند؛ در ابتدا قول های مسئولان کشاورزان را منتظر تصمیمات نگاه می داشت اما قول ها یکی پس از دیگری پوچ در می آمد و کشاورزان بودند که روز به روز فقیر تر می شدند؛ آن ها دام های خود را می فروختند و همچنین ماشین الات کشاورزی خود را و روزها را سپری می کردند؛ این کشاورزان روزی دست بخشش داشتند و از خیران بنام استان و حتی کشور بودند اما چیزی نگذشت که آن ها به نان شب محتاج شدند.

صدها هزار نفر کشاورز در غرب و شرق استان در حالی که حق آبه دار بودند از حق خود بی بهره ماندند و از طرفی وعده های مسئولان که به جایی نرسید و در کنار آن کاردی که دیگر به استخوان های کشاورزان رسیده بود و رفتارهای عجیب دولت در قبال آن ها که خسارت کشاورزان را که درآمدهای چند صد میلیونی داشتند 200 تا 500 هزار تومان بیان می کرد همه باعث شد تا در بازه های زمانی مختلف کشاورزان تجمعاتی داشته باشند.

کشاورزان همیشه تجمعات خود را صنفی دانسته و خود را حامی نظام و انقلاب دانستند اما در برخی موارد دشمنان که منتظر هر فرصتی هستند متاسفانه از تجمعات کشاورزان سوء استفاده کرده و سعی می کنند تجمعات آن را به شکل دیگر دنبال کنند که آنچه  در بازی رسانه امروز می بینیم و آنچه متاسفانه در تجمعات کشاورزان در سال های قبل رخ داد بخشی از این سناریو دشمن است.

امروز یکباردیگر از تجمع اعتراضی کشاورزان ده روزی می گذرد که سمبل این اعتراض در چادرهایی است که در کف رودخانه و نزدیکی پل خواجو برپا شده است؛ آن ها آمدند تا بگویند حق آبه خود را می خواهند که البته مشکلات آبی استان نیز خیلی زود به دولت سیزدهم رسید و رئیسی وزیر نیرو را به اصفهان فرستاد وزیر نیرو در اصفهان از تالاب تا مسیر رودخانه را بازدید کرد و پس از آن نیز در میان کشاورزان حضور یافت.

علی اکبر محرابیان  در جمع کشاورزان شرق اصفهان اظهار کرد: من دست بوس کشاورزان هستم چراکه با دست رنج شما این کشور ارتزاق می شود و افتخار می کنم که خدمتگزار و نوکر شما باشم.

* ارثی که به دولت سیزدهم رسیده 

محرابیان گفت: دو ماه و چند روز است که دولت کار خود را شروع کرده است و ارثی که به ما رسیده سدهای خالی و سوء مدیریت زیاد در گوشه، گوشه کشور است.

وی ادامه داد: در حوضه زاینده رود پروژه های مختلفی داشتم که اگر در زمان خود این پروژه ها انجام شده بود ما شاهد این میزان رنج نبودیم.

* فعال شدن پروژه های تعطیل، اولین قول آبی وزیر نیرو به مردم ایران

وزیر نیرو در ادامه گفت: اولین قولی که به همه ملت ایران می دهم این است که مهمترین عزم و اراده دولت این است که پروژه های آب تعطیل شده را فعال کند تا شاهد این باشیم با اجرای این پروژه ها مردم ما بتوانند از این مواهب به خوبی استفاده کنند.

علی اکبر محرابیان عنوان کرد: ما سالی را پشت سر می گذاریم که در طی ۵۲ سال گدشته بالاترین خشکسالی را ثبت کرده است؛ پیش بینی ها این بود که پاییز خشکی را داشته باشیم اما با لطف خداوند در آبان ماه متوسط کل بارش در ایران خوب بود و امروز هم پیش بینی ها از ادامه بارش های خوب است.

وی افزود: ما امروز اینطور می اندیشیم که با میزانی آبی که وجود دارد بتوانیم پروژه ها را به خوبی اجرا کرده و آن را به مزارع شما برسانیم و شما مزارع را آبیاری کنید.

* عدالت در توزیع آب باید رعایت شود

وزیر نیرو بیان کرد: پنجاه سال قبل میزان آبی که در کشور داشتیم شش هزار و ۵۰۰ متر مکعب آب به ازای هر نفر بود که متاسفانه در طول این سال‌ها سال به سال خشکسالی حاکم شد و مصرف کل کشور بالا رفته است.

علی اکبر محرابیان خاطرنشان کرد: من برای احقاق حق کشاورزان ایستاده ام و تمام تلاشم را خواهم کرد و دولت و رییس جمهور از من خواسته که این مسیر را ادامه بدهم؛ رییس جمهور خواست این سفر انجام شود و مسائل را به دقت بررسی و برای حل مشکل تصمیم بگیریم.

البته این فقط کشاورزان نیستند که از خشکی زاینده رود رنج می برند؛ خشک شدن غریبانه تالاب گاوخونی، آلودگی هوا و فرونشست زمین نیز سوغاتی تدابیر مسئولان گذشته برای اصفهان است که امروز از هر روزی عمیق تر و بحرانی تر شده است و باعث شده که مطالبه جاری شدن زاینده رود یک مطالبه صنفی نباشد و همه این مطالبه را داشته باشند

در این میان اقدامات خوبی در استان برای حل مشکلات زاینده رود انجام گرفت که یکی از آن ها کنترل مصرف صنایع از زاینده رود بود و قرار شد آن ها از پساب ها استفاده کنند که در این سال ها اقدامات خوبی نیز در این موضوع انجام شد اما حل مشکل زاینده رود را اگر بخواهیم از سوی مسئولان استانی مطالبه کنیم و آن ها بخواهند در استان راهکاری پیدا کنند مانند آبی در هاونگ کوبیدن است و نیاز است به صورت کشوری و مشکلاتی که ایجاد شده نگاه شود.

*حل بحران کمبود آب در زاینده رود بدون انتقال بین حوضه ای آب/ چگونه یک میلیارد متر مکعب آبی که از زاینده رود دریغ می وشود را به آن برگردانیم

یکی از پروژه هایی که برداشت آب از زاینده رود دارد انتقال آب به یزد است که با حذف حذف پروژه انتقال آب به یزد و تامین آب انتقالی به یزد از خلیج فارس یا خراسان می توان اولین قدم را در این زمینه برداشت؛ حجم اسمی این پروژه ۹۸ و حجم واقعی ۶۰ میلیون متر مکعب است؛ همچنین باید لغو کلیه مجوزهای پمپاژ و برداشت آب از زاینده رود و سرشاخه های آن در استان چهارمحال و بختیاری به هر اسم و عنوان و باز گرداندن مراتع تبدیل شده به اراضی کشاورزی و باغ به وضعیت سال ۱۳۶۱ اقدام کرد که میزان اثر بخشی آن تخصیص های شناسنامه دار: ۲۳۷ میلیون متر مکعب و با احتساب سایر برداشت های بدون شناسنامه جمعا ۳۰۰ میلیون متر مکعب است.
جلوگیری از توسعه کشت های داده شده در سرشاخه پلاسجان در استان اصفهان در چهار دهه گذشته که میزان اثر بخشی آن به صورت تخمینی 300 میلیون متر مکعب است و همچنین  جلوگیری از مصرف پساب در اراضی کشاورزی بدون سابقه کشت در سال ۱۳۶۱ و تخصیص پساب برای تامین آب صنایع که  میزان اثربخشی ان به صورت تخمینی 50 میلیون متر مکعب است.

جلوگیری از تله اندازی و مصرف آب تحت عنوان آبخیزداری در سرشاخه های زاینده رود در استان چهارمحال و بختیاری و لغو کلیه مجوز های تامین و انتقال آب شرب و صنعت در دست اجرا و یا در دست برنامه از زاینده رود مازاد بر منابع در اختیار دولت. (منع بارگذاری جدید از جمله پروژه بن- بروجن)، جلوگیری از برداشت و مصرف آب زاینده رود در اراضی کشاورزی توسعه یافته در استان اصفهان با پمپاژ از چاه از دهه شصت به اینسو و فقط اجازه کشاورزی در اراضی حقابه دار و سهمابه دار در مقطع تصویب قانون توزیع عادلانه آب؛ از آنجا که برداشت از منابع آب زیرزمینی موجب تشدید بحران کمبود آب شده است و می شود، لازم است کلیه چاه های غیر مجاز و چاه هایی که در اجرای قانون تعیین تکلیف چاه های فاقد پروانه مصوب ۱۳۸۹ دارای مجوز شده اند نیز مسدود شوند که میزان اثر بخشی آن نیز به صورت تخمینی 300 میلیون متر مکعب است

اقدامات ذکر شده در بالا جمعا یک میلیارد متر مکعب آبی که از زاینده رود دریغ شده است را به رودخانه بر می گرداند. از این حجم آب ۱۷۶ میلیون متر مکعب حقابه زیست محیطی تالاب گاوخونی، ۷۳۰ میلیون متر مکعب حقابه داران و سهمابه بران در مقطع تصویب قانون توزیع عادلانه آب (سال۱۳۶۱)، ۷۰ میلیون متر مکعب حقابه شهر اصفهان، حدود ۳۰ میلیون متر مکعب تبخیر در مسیر رودخانه است و می توان با استفاده از مکانیسم اقتصادی نرخ گذاری برق مصرفی پمپاژ ها از رودخانه و چاه ها به قیمت تمام شده بجای برق یارانه ای و تقریبا مجانی کنونی عملا پمپاژها را غیر اقتصادی می کند و موجب حذف آنها می شود، اجرایی شود.

*ارزیابی برنامه پنجساله ششم توسعه در سال پایانی برنامه

البته مشکلات به همینجا خلاصه نمی شود و مصداق ریشه ای تر و عمیق تر نیز دارد در سال پایانی برنامه پنج ساله ششم توسعه، شرایط کشور در عرصه های آب، کشاورزی و محیط زیست نسبت به سال آغاز برنامه بحرانی تر شده است. در سال های آغازین برنامه پنجساله ششم توسعه، متن برنامه و سند تفصیلی برنامه در زمینه آب، کشاورزی و محیط زیست مورد نقد و بررسی قرار گرفت و نسبت به وخیم تر شدن وضعیت کشور در عرصه های آب و محیط زیست در اثر اجرای برنامه ششم توسعه، هشدار داده شد. در نقد سند تفصیلی برنامه ششم نشان داده شد برنامه پنجساله ششم نه تنها برای برون رفت از شرایط بحرانی آب و محیط زیست کشور راهکاری ندارد بلکه خود موجب تداوم و تشدید شرایط بحرانی کشور در عرصه آب و محیط زیست است.

انتقادهای وارده به برنامه ششم توسعه در همان سال های آغازین اجرای برنامه، از طریق نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی به مجلس و مرکز پژوهش های مجلس، از طریق اتاق فکر اصفهان به مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری و از طریق اتاق بازرگانی اصفهان و اتاق ایران به وزارت کشاورزی ارائه گردید و هشدار داده شد پیامد اجرای برنامه پنجساله ششم توسعه، تشدید بحران آب و محیط زیست در کشور خواهد بود. متاسفانه علیرغم پیگیریها، نقطه نظرات ارائه شده با بی اعتنایی نادیده گرفته شد. اکنون که در سال پایانی برنامه ششم توسعه، کشور در بحران فراگیر آب و محیط زیست فرو رفته است، ضرورت ارزیابی برنامه پنجساله ششم توسعه بیش از هر زمان دیگر احساس می شود. با این هدف که نقد و ارزیابی برنامه پنجساله ششم توسعه چراغ راهی برای تدوین برنامه پنجساله بعدی شود.

مهمترین ایرادات برنامه ششم توسعه:
۱- در شرایطی که آبخوان ها در کشور با اضافه برداشت روبرو هستند، هدفگذاری افزایش تولیدات کشاورزی و رسیدن به موازنه مثبت تجاری در صادرات تولیدات کشاورزی به منزله تداوم و تشدید بحران آب و محیط زیست در کشور و افزایش خروج بیشتر آب از کشور در قالب آب مجازی است.
۲- هدفگذاری صرفه جویی ۱۱ میلیارد متر مکعب آب در بخش کشاورزی با بهبود راندمان آبیاری از طریق توسعه روش های نوین آبیاری، نادرست است. در آن زمان که هنوز گزارش FAO مبنی بر اینکه توسعه روش های نوین آبیاری منجر به صرفه جویی در مصرف آب نخواهد شد منتشر نشده بود، در نقد برنامه ششم توسعه با استناد به تجربیات جهانی و کشوری نشان داده شد ۱۱ میلیارد مترمکعب صرفه جویی در مصرف آب آبیاری که در برنامه هدفگذاری شده است نه تنها تحقق نخواهد یافت بلکه بر خلاف اهداف برنامه، رویکرد برنامه در توسعه روش های نوین آبیاری خود باعث افزایش مصرف آب در بخش کشاورزی خواهد شد. به این دلیل آشکار که در ایران قانون، اجازه کاهش حقابه کشاورز را نمی دهد در نتیجه آب صرفه جویی شده در مزرعه که در روش غرقابی به آب زیرزمینی می پیوست، پس از اجرای روش های نوین آبیاری، توسط کشاورز صرف توسعه کشت (حذف آیش)، روی آوردن به کشت های ارزشمندتر و با مصرف بیشتر آب و افزایش تراکم کشت (دو یا چند کشت در سال) خواهد شد.
۳- سیاست کلان پرداخت یارانه به حامل های انرژی برای پمپاژ آب در بخش کشاورزی که به منزله بکارگیری مکانیسم اقتصادی برای تشویق کشاورزان به پمپاژ و مصرف هرچه بیشتر آب است، موجب وخیم تر شدن بحران آب و محیط زیست در کشور خواهد شد. برنامه پنجساله ششم باید به این سیاست ویرانگر پایان دهد و سیاست های حمایتی از بخش کشاورزی را معطوف به پرداخت یارانه به تولیدات کشاورزی کند.
۴- با توجه به گسترش کانون های فرسایش بادی در کشور و روند پرشتاب خشک شدن تالاب ها و تبدیل شدن آن ها به کانون های تولید ریزگرد، و اینکه تنها در استان اصفهان یک میلیون و دویست هزار هکتار عرصه فعال فرسایش بادی هست، هدفگذاری مقابله با کانون های فرسایش بادی در وسعت ۲۲۸ هزار هکتار در برنامه، ناکافی است و پاسخگوی نیاز کشور نیست.

*جزئیات تصمیمات جدید برای کشاورزان اصفهان/ اختصاص هزار و 500 میلیارد برای حقابه‌داران

 

حال کشاورزان منتظر تصمیمات هستند که بتوانند کشت پاییزه و بهاره داشته باشند که البته این انتظار در کف رودخانه خشک انجام می شود که می طلبد کشاورزان هوشیار تر از همیشه تجمع صنفی خود را مدیریت کنندکه به میدان تاخت و تاز افراد فرصت طلب و ضد انقلاب نشود؛ البته کنار کشاورزان بادی گفت خشمی تالاب گاوخونی و فرونشست زمین همه استان را در کنار کشاورزان قرار داده است که مطالبه احیای رودخانه زاینده رود دارد

سیدرضا مرتضوی استاندار اصفهان در گفت‌و‌گویی در خصوص نتایج سفر وزیر نیرو به اصفهان و تصمیمات اتخاذ شده برای کشاورزان اظهار کرد: هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان از طریق صنایع تامین خواهد شد و در اختیار جهاد کشاورزی قرار بگیرد تا به نسبت حقابه کشاورزان بین آن‌ها تقسیم کند.

وی افزود: قرار شد برای تکمیل سامانه دوم تامین آب شرب اصفهان تامین اعتبار به میزان حدود هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان انجام شود، همچنین برای اینکه بتوانیم از خروجی تصفیه‌خانه‌های شمال و جنوب برای کشاورزی استفاده کنیم مقرر شد طرح‌های تکمیلی که منجر به استفاده بهتر خواهد شد اجرا شود که قرار شد برای هر یک ۴۰۰ میلیارد تامین اعتبار شود.

مرتضوی گفت: مقرر شد با محوریت وزیر نیرو، کارگروه احیای زاینده‌رود برنامه‌ریزی را شروع کند و جلسات مستمری را داشته باشیم.

استاندار اصفهان با بیان اینکه دغدغه اولیه ما رفع مشکلات حوضه آبریز زاینده‌رود و مساله آب اصفهان است، خاطرنشان کرد: ۲ دهه مشکلات انباشته‌ای در حوضه زاینده‌رود وجود دارد که تلاش می‌کنیم با تشکیل کمیته‌های تخصصی در این خصوص تدبیری داشته باشیم.

وی افزود: تلاش ما این است برای مطالبات امروز کشاورزان به نحوی که راضی باشند فکر کنیم اما خط قرمز ما آب شرب است و بالاخره با حجم اندک آب پشت سد نمی‌توانیم تصمیمات انتحاری بگیریم.

*احتمالا آب برای کشاورزان در آذر جاری می شود

رضا جعفری  با اشاره به برگزاری جلسات کمیته متشکل از نمایندگان استانداری، شرکت آب منطقه‌ای، صنف کشاورزان و جهاد کشاورزی استان برای تصمیم‌گیری درباره توزیع آب کشت پائیزه، اظهار داشت: کمیته در این هفته تشکیل شده و درخواست ما در جلسات آن ۱۲۰ میلیون مترمکعب آب در مدت ۲۵ روز در آذرماه بوده است اما با توجه به شرایط کنونی سد زاینده‌رود گفتند میزان ۱۲۰ میلیون مترمکعب را نمی توانند تامین کنند و با کمتر از این مقدار آب موافقت کردند.

وی با بیان اینکه میزان توزیع آب به بارندگی ۱۰- ۱۵ روز آینده بستگی دارد، خاطرنشان کرد: توزیع آب برای کشت پاییزه کشاورزان اصفهان در آذر ماه خواهد بود اما هنوز روز آن به طور دقیق مشخص نیست و امروز تعیین تکلیف می‌شود.

این عضو هیئت مدیره صنف کشاورزان اصفهان که در جلسات تصمیم‌گیری برای توزیع آب کشت پائیزه حضور دارد، اضافه کرد: کشت گندم باید در برج ۹ تمام شده باشد و پس از آن در اصطلاح کشاورزی دوره پرهیز است که در ماه دی به دلیل سرما و یخبندان نمی‌توان کشت کرد و بذر از بین می‌رود. از رو بنا به درخواست کشاورزان آذرماه آب توزیع می‌شود تا بارندگی‌های پیش رو نیز بر اراضی کشاورزی کشت شده ببارد.

به نظر می رسد اصفهان امروز بیش از هر روزی نیاز دارد زاینده رود در دلش جاری باشد و از هزار و یک آسیبی که از خشکی این رودخانه به این استان تحمیل شده خارج شود؛ این اتفاق نخواهد افتاد مگر اینکه مسئولان کشور در این حوضه اقدامات عملی، علمی و درست را اناجم دهند.

انتهای پیام/