علی باقری کنی معاون سیاسی وزارت امور خارجه ایران در گفت‌وگویی اختصاصی با شبکه «پرس تی‌وی» درباره هدف از گفت‌وگوهای وین از منظر جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد: هدف اصلی گفت‌وگوها ازنظر جمهوری اسلامی ایران، لغو تحریم‌های غیرقانونی است که توسط دولت ایالات‌متحده آمریکا به‌واسطه نقض فاحش توافق برجام و نقض قطعنامه ۲۲۳۱ علیه ملت ایران اعمال‌شده است. معاون سیاسی وزارت امور خارجه ایران در توضیح این موضوع که پیش‌تر عنوان کرده بود این مذاکرات، هسته‌ای نیست، گفت: ما مذاکرات هسته‌ای را در سال ۲۰۱۵ به اتمام رساندیم که نتیجه آن توافق برجام بود. آمریکایی‌ها با خروج از برجام، هم برجام را نقض کردند و هم قطعنامه ۲۲۳۱ را که در پی آن، هم تحریم‌های گذشته و هم تحریم‌های جدید را علیه ملت ایران اعمال کردند. هدف اصلی مذاکرات آینده، بازگشت آمریکا از این تحریم‌هاست. باقری کنی در ادامه گفت: یکی از موضوعات مهم در دستور کار گفت‌وگوها این است که ما به تضمین‌هایی دست پیدا کنیم که از تکرار مجدد نقض فاحش یک توافق بین‌المللی جلوگیری کنیم. آمریکایی‌ها با نقض برجام و نقض قطعنامه ۲۲۳۱ و تحمیل تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران، صرفاً به جمهوری اسلامی ایران خسارت وارد نکردند، بلکه به کشورهای دیگر عضو برجام نیز خسارت وارد کردند. چون این کشورها تعاملات اقتصادی و قراردادهای اقتصادی با ایران داشتند. همچنین آمریکایی‌ها به کشورهای دیگری که با ایران تعاملات اقتصادی داشتند، یا می‌خواستند این تعاملات را داشته باشند، به آن‌ها هم خسارت زدند. آمریکایی‌ها به یک توافق بین‌المللی نیز خسارت وارد کردند چون هر توافق بین‌المللی، یک هویت حقوق بین‌المللی دارد. آمریکایی‌ها با این اقدامشان به این توافق هم صدمه زدند و خسارت وارد کردند. مذاکره‌کننده ارشد پرونده هسته‌ای ایران درباره دیدار با برخی از همتایان اروپایی خود در روزهای اخیر و دیدگاه آن‌ها برای پیشبرد این گفت‌وگوها توضیح داد: من در سه روز گذشته گفت‌وگوهای خیلی خوبی را با مقام‌های سیاسی سه کشور فرانسه، آلمان و انگلیس داشتم. گفت‌وگوها درعین‌حالی که صریح و جدی بود، ولی سازنده و روبه‌جلو بود. ما نگاه خودمان را به‌طور خیلی صریح و شفاف در مورد چارچوب‌های لازم در گفت‌وگوهای پیش رو به آن‌ها گفتیم و نگاهمان را با آن‌ها به اشتراک گذاشتیم و انتظاراتمان را از گفت‌وگوهای آینده به آن‌ها اعلام کردیم. به‌هرحال، آن چیزی که مهم است، این است که کشورهای اروپایی بتوانند مسیری را طی کنند که بتوانند منافع خودشان را در دوره پیش رو تأمین کنند.