آریا رهنورد

دوشنبه، حالا به شهر مهمی برای فوتبال ایران تبدیل شده است. بعد از صعود آسیایی دشوار پرسپولیس در این شهر، حالا تیم ملی امید ایران یک نبرد سخت و سرنوشت‌ساز را در دوشنبه پشت سر گذاشت و در نهایت توانست با شکست دادن میزبان، صعودش را به رقابت‌های قهرمانی آسیا و دور نهایی انتخابی المپیک 2024 پاریس قطعی کند. سه برد متوالی، تیم ملی را به قدم بعدی‌اش رساند. تیمی که البته نتوانسته بود با همه ظرفیت‌های موجود و همه ستاره‌های لیگ برتری‌اش در این رقابت‌ها شرکت کند.

قبل از مسابقه حساس با تاجیکستان، ایران به دلیل تفاضل گل کم‌تر نسبت به این حریف، در رده دوم گروه قرار گرفته بود. تیم ملی امید پیش از این دیدار، دو برد متوالی داشت اما نتوانسته بود نمایش‌های فوق‌العاده‌ای را در زمین پیاده کند. این مسابقه اما درست همان چیزی شد که طرفداران امیدها انتظارش را داشتند. یک جدال سراسر هیجان‌انگیز که جذابیت‌های بسیار زیادی به همراه داشت. گل اول تیم میزبان تنها 10 دقیقه بعد از شروع مسابقه، یک اتفاق بسیار نگران‌کننده برای تیم ملی بود. چراکه حتی تساوی در این مسابقه، فرصت صدرنشینی را از تیم مهدوی‌کیا می‌گرفت. تنها سه دقیقه بعد اما یاسین سلمانی با یک ایستگاهی تماشایی و هوشمندانه، مسابقه را به تساوی کشاند تا شرایط را تغییر بدهد. بازی هنوز به دقیقه 20 نرسیده بودکه سلمانی، دومین گلش را هم به ثمر رساند و تیم ملی را پیش انداخت. با این وجود یک پنالتی، تاجیکی‌ها را به بازی برگرداند. در این نبرد اما سلمانی، تسلیم‌ناپذیر به نظر می‌رسید. بازیکنی که گل سوم را با یک ضربه سر، به ثمر رساند تا تیم ملی برای دومین بار در این مسابقه پیش بیفتد. نکته جالب در مورد اولین هت‌تریک ملی یاسین، تنوع گل‌های این بازیکن بود. او یک ایستگاهی، یک تک به تک و یک ضربه سر را برای گل‌زنی انتخاب کرد و نشان داد که در انجام دادن همه این کارها تبحر خاصی دارد. بی‌جهت نیست که یاسین به عنوان یکی از پدیده‌های فصل گذشته لیگ برتر انتخاب شده و این اواخر پای ثابت اردوهای تیم ملی هم بوده است. نیمه اول این مسابقه جذاب، پنج گل داشت اما در نیمه دوم هیچ گلی رد و بدل نشد تا امیدها صعود و صدرنشینی را با هم جشن بگیرند. اخراج آریا برزگر در ثانیه‌های پایانی، شرایط را کمی برای ایران سخت کرد اما پسران کیا، کوتاه نیامدند تا با دست پر از دوشنبه خارج شوند.

تیم ملی امید در حالی صعود را قطعی کرد که نفوذ سرماخوردگی به اردوی تیم، شرایط پسران امید را به شدت تحت تاثیر قرار داده بود. این صعود، یک اتفاق بسیار مثبت به نظر می‌رسد اما هنوز چالش‌های بزرگی پیش روی این تیم خواهد بود. باید دید که فدراسیون فوتبال، چه تدارکاتی را برای آماده‌سازی این تیم در نظر می‌گیرد. اگر آنها هم همانند تیم‌ ملی بزرگسالان دیدارهای تدارکاتی مفید و اردوهای کارسازی نداشته باشند، نمی‌شود به موفقیت‌شان امید بست. دومین چالش مهم این تیم، هماهنگ شدن با زمان برگزاری بازی‌ها از سوی ای.اف.سی است. بیشتر دیدارهای تیم ملی امید خارج از روزهای فیفا برگزار می‌شوند و این مساله، کار را برای رسیدن به یک تعامل منطقی بین تیم ملی امید و باشگاه‌ها کمی سخت می‌کند. همین حالا هم امیرحسین حسین‌زاده و چند ستاره دیگر، نتوانسته‌اند در این اردو حاضر باشند و تیم ملی امید را همراهی کنند. بدون تردید باشگاه‌های دیگری هم در ادامه فصل از فرستادن استعدادهای کلیدی‌شان به اردوی امید امتناع خواهند کرد. برنامه‌ریزی نبردهای آینده، برای امیدها به شدت دردسرساز خواهد بود. اولین تجربه سرمربیگری مهدی مهدوی‌کیا در فوتبال ایران، او را در یک مسیر بسیار سخت قرار می‌دهد. تجربه‌ای که می‌تواند این مربی را به اندازه چندین سال، در معرض تجربه‌های خاص قرار بدهد.در دو دهه گذشته، تیم ملی امید همواره قتلگاه مربیان مختلف بوده است. مربیانی که امیدوار بودند این تیم یک مسیر متفاوت در دوران کاری‌شان به وجود بیاورد اما نتوانستند به اهداف بزرگ‌شان دست پیدا کنند. بعد از قهرمانی تیم برانکو در بازی‌های آسیایی بوسان، رفتن به تیم ملی امید به تجربه‌هایی کابوس‌وار برای مربیان مختلف تبدیل شده است. محمد مایلی‌کهن در مسیر رسیدن یکی از پرستاره‌ترین نسل‌های فوتبال ایران به المپیک آتن ناکام شد. رنه سیمونز، وینگو بگوویچ و نناد نیکولیچ هم موفق نشدند این تیم را به المپیک پکن ببرند و پشت سر هم، شکست خوردند. غلامحسین پیروانی که در فجر به ثبات قابل توجهی رسیده بود، حتی نتوانست با امیدها به مدال برنز بازی‌های آسیایی برسد. هومن افاضلی در قواره‌های این تیم نبود و علیمنصور با آن فاجعه بزرگ بازی دادن به بازیکن دواخطاره روبه‌رو شد. وینگادا، خاکپور و کرانچار هم در این تیم موفق نشدند. فرهاد مجیدی امیدها را به عجیب‌ترین شکل ممکن ترک کرد و حمید استیلی هم عملا روی نیمکت امیدها به دوران مربیگری‌اش خاتمه داد. مهدی مهدوی‌کیا اما امیدوار است از این طلسم بزرگ عبور کند. فوتبال ایران بیش از چهار دهه، در مسیر رسیدن به المپیک شکست خورده است. حالا اما موشک دست به هر کاری می‌زند تا این طلسم بزرگ را از سر راه بردارد.