به گزارش ایرنا، چند روزی بود که صحبت از پانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان و پوشش خبری آن می‌شد. از آنجایی که حوزه من نبود، تصور نمی‌کردم که این کار به من واگذار شود اما همکار حوزه، به هر دلیلی از پوشش آن انصراف داد و به اختیار خود آن را قبول کردم.

قرار شد ساعت ۱۴ روز چهارشنبه پنجم آبان، خبرنگاران در محوطه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان، در سنندج جمع شوند و از آنجا عازم مریوان برای پوشش افتتاحیه جشنواره تئاتر خیابانی شویم.

با توجه به نزدیکی محل سکونت‌مان با اداره کل فرهنگ و ارشاد، ساعت ۱۳:۵۵ در محل قرار حاضر شدم، برخلاف تصورم فقط یک خبرنگار آنجا بود و متوجه شدم که امسال چندان بهایی به جشنواره داده نمی‌شود.

خانم خبرنگاری که آنجا بود گفت که قرار است با این مینی‌بوس به مریوان برویم. تعجب کردم و گفتم نه فکر نکنم، دیگر دوران این ماشین‌ها تمام شده است. داشتیم صحبت می‌کردیم که مسوول هماهنگی برنامه‌های جشنواره آمد و بعد از سلام و احوالپرسی، گفته‌های آن خانم خبزنگار را تایید کرد.

در این حین، خودرو حامل عکاسان وارد محوطه شد و بعد از جر و بحث و گپ و گفت با مسوول عکاسان خبری، به ناچار ما خبرنگاران سوار مینی بوس شدیم. هنوز ۲ نفر از خبرنگاران نیامده بودند، تماس گرفتیم که سریعتر بیایند و بالاخره بعد از حدود یک ساعت تاخیر، به سمت مریوان حرکت کردیم.

به راننده مینی‌بوس گفتم تا جایی که امکان دارد با سرعت بروید که به برنامه برسیم. نگران برنامه نبودم، دوست داشتم زودتر برسیم که سر و صدای معمول اتاقک مینی‌بوس زیاد اذیتم نکند، چون می‌دانستم بخاطر بهره‌برداری از جاده جدید سنندج - مریوان(محور تیژتیژ-گاران) و کوتاه‌تر شدن مسیر، به موقع به برنامه می‌رسیم.

راننده هم بخاطر اینکه خواست خودی نشان دهد، با سرعت می‌رفت و گاهی اوقات سبقت‌های خطرناکی هم می‌گرفت که از گفته‌ام پشیمون شدم و گفتم آقای راننده عجله‌ای نداریم، با سرعت کمتر برو.

به تونل باغان که رسیدیم، یاد مبتلا شدنم به کرونا افتادم. هشتم تیرماه امسال بود که وزیر راه و شهرسازی برای افتتاح جاده جدید سنندج - مریوان به کردستان آمد و آیین افتتاحیه هم داخل همین تونل برگزار شد. همان روز که به خانم برگشتم حالم خوب نبود و بعد از انجام تست، مشخص شد که به کرونا مبتلا شدم.

 بهرحال بعد از طی مسافتی ۱۲۰ کیلومتری و جاده‌های پرپیچ و خم و طبیعت زیبا، به مریوان رسیدیم.

وارد پارک شانو شدیم. از دور شنیده بودم که مردم مریوان طرفداران پروپاقرص تئاتر خیابانی هستند. جمعیت حاضر در پارک شانو را که دیدم متوجه شدم که به این واقعیت پی بردم.

مراسم با چند دقیقه تاخیر با قرائت قرآن، سرود جمهوری اسلامی و صحبت‌های مجری برنامه شروع شد. مجری از مردم حاضر در مراسم خواست پروتکل‌های بهداشتی و فاصله اجتماعی را رعایت کنند. 2 سه نفر از اجرا کنندگان برنامه، بین مردم ماسک توزیع می‌کردند تا هیچکس بدون ماسک نباشد.

بعد از سخنان نماینده مریوان و سروآباد در مجلس، فرماندار مریوان و مدیرکل فرهنگ و ارشاد، گروه شانو از کامیاران، به اجرای نمایش عروسکی پرداخت و اجرای نورافشانی پایان بخش برنامه افتتاحیه بود.

بعد از پایان مراسم افتتاحیه به یکی از هتل رستوران‌های مریوان برای صرف شام رفتیم.

کیفیت شام که چه عرض کنم. کسی جرات نداشت بیشتر از چند قاشق بخورد. همه تصمیم گرفتیم بیرون و با هزینه خودمان بیرون شام بخوریم. امیدوارم امشب بخاطر خوردن شام، حالم بد نشود.
اتاق هتل هم چندان تعریفی ندارد.

اولین بار است که جشنواره تئاتر خیابانی مریوان را پوشش خبری می‌ دهم. نمی‌دانم باز هم دلم می‌خواهد بیایم یا نه...

پانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان از پنج تا ۱۰ آبان ماه ۱۴۰۰ به دبیری عبید رستمی در شهرستان مریوان برگزار می‌شود.

نمایش‌های راه‌یافته به این جشنواره ۴۱ اثر بوده که ۱۶ اثر در بخش آزاد، ۶ اثر در بخش آیینی و سنتی، پنج اثر در بخش کودک و نوجوان، سه اثر در بخش دگرگونی‌های اجرایی و پنج اثر هم در بخش ویژه(ایثار و شهادت) به مرحله نهایی راه یافت. ضمن اینکه بخش برگزیده جشنواره(جشنواره جشنواره‌ها) هم برگزار خواهد شد. ۲۷ اثر خارجی هم متقاضی نمایش است که تعدادی از آنها در فضای مجازی و به صورت آنلاین پخش خواهد شد. 

شهرستان مرزی مریوان با ۱۵۳ هزار نفر جمعیت در فاصله ۱۲۰ کیلومتری از سنندج مرکز استان کردستان واقع شده است.