به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان «آلیدا چه‌گوارا» دختر «ارنستو چه‌گوارا» انقلابی و رهبر آزادی مردم کوبا در مصاحبه با شبکه المیادین در پنجاه‌وپنجمین سالگرد ترور پدرش اعلام کرد اگر پدرش زنده می‌ماند به میان مردمان مبارز می‌رفت و تسلیم نمی‌شد و تا پای کشته شدن می‌جنگید.

او در ادامه افزود: درباره فردی صحبت می‌کنم که اگر چه از لحاظ جسمی در میان ما نیست، اما نحوه رفتار او همچنان وجود دارد، اگر ما عمق احساسات او را درک می‌کردیم و اگر زنده بود می‌دیدیم که بسیاری از چیز‌ها اتفاق می‌افتادند. آنچه در بولیوی یا آرژانتین اتفاق افتاد بسیار متفاوت بود و او (پدرش) اگر زنده می‌ماند حوادث آنجا را طور دیگری رغم می‌زد یا به قدری می‎‌جنگید که بمیرد.

آلیدا به سفرش به خاورمیانه در سال‌های دور اشاره کرده و گفت: پدرم می‌دانست خاورمیانه به خاطر شرایطی که دارد و به دلیل اشغال شدن بیشتر کشورهایش از سوی بیگانگان مانند یک بمب انفجاری خواهد بود، زیرا بیشتر کشور‌ها سعی دارند ثروت آن به ویژه نفتش را غارت کنند.

او به اختلاف‌های کشور‌های جهان عرب هم اشاره کرده و گفت: اختلافات فرقه‌ای شاید یکی از سخت‌ترین اتفاقاتی باشد بین آن‌ها حادث شده و آن را هم کشور‌ها و قدرت‌های اروپایی به وجود آوردند و نزاع را میان مردم رواج دادند، امروزه مردم این منطقه از این اختلافات بسیار رنج می‌برند.

آلیدا در خصوص سفر ارنستو چه‌گوارا به غزه در سال ۱۹۵۹ نیز اضافه کرد: از یادداشت‌های شخصی که پدرم برای مادرم نوشته است می‌توانم عشق او را به فلسطین درک کنم. فلسطین نماینده یک کشور، یک قوم و یک ملت است. سازمان ملل می‌دانست که اسرائیل نه تنها بخشی از فلسطین بلکه قصد دارد کل خاورمیانه را تصرف کند.

آلیدا در پایان نیز گفت: ایران، سوریه و لبنان تنها کشور‌هایی هستند که در خصوص مسئله فلسطین موضعی صحیحی اتخاذ کردند درحالیکه باقی کشور‌ها از یک درمان تسکینی استفاده می‌کنند. حتی کوبا که با اسرائیل رابطه داشت برای همبستگی با مردم فلسطین روابط دیپلماتیک خود را قطع کرده است. من از زندانیان و قهرمانان فرار از زندان جلبوع هم حمایت و به آن‌ها افتخار می‌کنم اگر به جنوب لبنان بروید همچنان از زندان‌های صهیونیست‌ها در آنجا باقی مانده، این زندان‌ها معمولی نیستند و شرایط غیرانسانی در آن‌ها حکم فرماست.

ارنستو چه‌گوارا در ۱۴ ژوئن سال ۱۹۲۸ در روزاریو آرژانتین در خانواده‌ای اشرافی به دنیا آمد. بعد‌ها سفر به شمال آرژانتین و گشت و گذار در بین قبایل سرخپوست تحول شگرفی در طرز فکر و شخصیت وی ایجاد نمود. مشاهده فقر و تنگدستی مردم آمریکای جنوبی روحیه مبارزه طلبی را در چگوارا بیدار کرد.

او اوایل سپتامبر ۱۹۵۴ چگوارا به مکزیک رفت و با تبعیدشدگان ۲۶ جولای در گواتمالا ارتباط برقرار کرد. نیکولوپز جز این تبعیدی‌ها بود که زمینه آشنایی چگوارا را با فیدل کاسترو فراهم کرد. فیدل کاسترو رهبر جنبش ۲۶ جولای گواتمالا بود که در مکزیک فکر براندازی نظام دیکتاتوری باتیستا را در سر داشت. چگوارا نیز به حمایت از جنبش فیدل کاسترو در براندازی نظام دیکتاتوری برخاست. چگوارا پزشک و یکی از بهترین چریک‌های این جنبش بود.

سرانجام سازمان سیا در ۸ اکتبر ۱۹۶۷ چگوارا را در بولیوی دستگیر کرد و در نزدیکی دهکده‌ای به نام لاایگه به همراه چند تن از یارانش در محاصره ارتش بولیوی گرفتار شد و یک روز بعد یعنی ۹ اکتبر ۱۹۶۷ به طرز فجیعی توسط سربازی با شلیک گلوله اعدام شد. چگوارا بعد از مرگ به عنوان یک متخصص در فنون جنگی و قهرمان جنبش‌های انقلابی سوسیالیستی در کل دنیا شناخته شد.

انتهای پیام/