خبرگزاری فارس لرستان؛ بروجرد شهر ظرفیت‌ها و استعدادهاست. شهری که به رغم همه این پشتوانه هویتی، هویت آن در خطر افتاده. بهتر است بگویم هویت فرهنگی این شهر انگار دیگر هویت ساز نیست. نسل جدید با آن نامانوس است. نمی شناسدش. نه اینکه نشناسد،چیزهایی دست و پا شکسته شنیده اما برایش درونی نشده.

هویت فرهنگی بروجرد با آن همه عالم و دانشمند و شهدای شاخصش تنها تبدیل شده به یک فرم،قاب،ظاهر و کلیشه. با این هویت قیافه می گیرند. احساس با کلاسی می کنند و کیف می کنند که بگویند ما اهل پاریس کوچولوییم اما خبری از ریشه های هویتی درونی شده نیست.

از نوجوانی در محافل سیاسی شهر بودم و نقش داشتم. همیشه این شهر پر بود از دعوا،دعوای آدمهای سیاسی،بر سر چه،سر اینکه بگویند فلانی بد است و ما خوبیم. پر بود از دعوا،سر اینکه کانون قدرتی برود کانون قدرت دیگری جای آن را بگیرد.

نمی گویم دعوا همیشه سر منافع بود.نه،خیلی اوقات آدمهایی متولی امر بودند که به واسطه آنها فساد در ارکان مختلف شهر ریشه دوانده بود. اما به هر حال شهری که آن را با علم و فرهنگ می شناسند سالهاست مهمترین آدمهای تاثیر گذارش به جای اهالی علم و فرهنگ اهالی قدرت و سیاست هستند. و در چنین شرایطی این روند دائم در حال باز تولید شدن است.

ریشه مشکلات این شهر نه سیاسیت و نه اقتصادیست بلکه فرهنگیست. سیاستی که فرهنگی نیست می شود همین دعواهای روزمره.

وقتی به جای اهالی فرهنگ مهترین افراد تاثیر گذار آن اهالی سیاست باشند می شود همین اوضاعی که می بینید نخبگان و سرمایه های اجتماعی و فرهنگی فراری می شوند. بی خیال شهرشان می شوند می روند هر جایی به جز اینجا.

وقتی به جای اهالی فرهنگ مهمترین افراد تاثیر گذار آن اهالی سیاست باشند می شود همین اوضاع که می بینید.

بیشترین فرمانده شهید و شهدای شاخص را داریم. افرادی که اگر به نسل آینده شناسانده شوند روش،سبک زندگی و اهداف و آرمانهای آنها می تواند هویتی فرهنگی را ایجاد کند که به واسطه آن سیاست و اقتصاد مردم اصلاح شود. اما سی و هفت سال از جنگ‌گذشته. از شهدایمان فقط نامی از آنها مانده در حال فراموش شدن در تاریخ هستند. دریغ از یک محصول فرهنگی فاخر یک کتاب،یک اثر هنری و.... می دانید چرا چون بزرگان ما اهالی سیاست هستند نه اهالی فرهنگ چون سیل نیروهای جوان و نوجوان پر انگیزه با آن همه استعدادهایشان در این فضا خود را می شناسند . به جای نقش آفرینی در عرصه فرهنگ و هنر از همان ابتدا به واسطه بزرگانشان یاد میگیرند چگونه در دعواهای سیاسی سرشان گرم‌شود.

این است داستان ما

نگارنده؛ دکتر رضا کاوند_ استاد علوم اجتماعی دانشگاه آیت‌الله بروجردی

انتهای پیام/