برخی از این آثار انقدر قدیمی هستند که نمی‌توان به خالقشان دست یافت و از او درباره رازهای تابلوی نقاشی اش پرسید، در این مواقع قدرت خیال انسان به کمک می‌آید همچنین امروزه با پیشرفت تکنولوژی نیز می‌توان برخی از این رازها را کشف کرد.

«شام آخر» ـ لئوناردو داوینچی

دیوارنگاره «شام آخر» را داوینچی، هنرمند معروف ایتالیایی در اواخر قرن ۱۵ کشیده است. در فیلم «رمز داوینچی» که بر اساس رمانی به همین نام اثر دن براون ساخته شده است، درباره این نقاشی صحبت می‌شود و این طور بیان می شود که شاگرد سمت راست عیسی مسیح (ع) در واقع همان مریم مجدلیه با لباس مبدل است. در میان تفاسیر مختلف از تابلو شام آخر داوینچی، تفسیر یک کارشناس هنری ایتالیایی قانع کننده تر است. او ادعا کرده است که داوینچی نت‌های موسیقی را در میان دستان شاگردان و نان‌ها پنهان کرده است. اگر خطوط موسیقی را در آن قسمت از اثر ترسیم کنیم از چپ به راست یک قطعه کوچک موسیقی شبیه به یک سرود تشکیل می‌شود.

تابلو «تراس کافه در شب» ـ ونسان ون‌گوگ

تابلو «تراس کافه در شب» اثر ونسان ون‌گوگ که در سال ۱۸۸۸ ترسیم شده است، در نگاه اول مانند عنوانش یک کافه زیبا و ساده به نظر می‌آید که در فضای شب ترسیم شده اما به گفته یک کارشناس هنری، این اثر نسخه ون‌گوگ از تابلوی «شام آخر» داوینچی است. در این تابلو خدمتکاری در میانه نقاشی ایستاده و ۱۲ نفر او را احاطه کرده‌اند، یک نفر نیز مانند یهودا در سایه مخفی شده است. تصویری از صلیب های کوچک نیز در گوشه های اثر وجود دارد که واضح ترینش پنجره بالای سر پیشخدمت کافه است.

تابلو «مونالیزا» - لئوناردو داوینچی

تابلو «مونالیزا»، که در قرن۱۶ توسط داوینچی ترسیم شد، یکی از مشهورترین نقاشی های جهان است و لبخند ساده‌ای که ترسیم شده رازهای زیادی را در خود پنهان کرده است. به سبب موقعیت قرار گرفتن دست ها و بازوها و نیز پوششی که مونالیزا در این تابلو بر تن دارد و گفته شده پوشش مخصوص زنان باردار در دوره رنسانس ایتالیا بوده است، گمان می رود که مونالیزا در این تصویر زنی باردار باشد. جدیدترین تحقیقات درباره مونالیزا بر اطراف چشمان او تمرکز دارد. یک محقق ایتالیایی گفته است که داوینچی در این اثر حروف و اعدادی را به شکل بسیار ریز و میکروسکپی ترسیم کرده است. مثلا حرف (L) نمادی از اسم نقاش و عدد هفت نمادی از خلقت جهان است. همچنین عدد دو در این تابلو به زن و مرد اشاره می‌کند.

تابلو «گیتارنواز پیر» - پابلو پیکاسو

تابلو «گیتارنواز پیر» اثر پابلو پیکاسو که اوایل قرن بیست ترسیم شده است، یکی از مهمترین آثار دوره آبی پیکاسو است؛ دوره ای از زندگی پیکاسو که تابلوهای خلق شده در این دوره به رنگ آبی و سبز و با محتوایی غم آلود هستند.

پیکاسو در این تابلو گیتارنوازی پیر را ترسیم کرده است. در سال ۱۹۸۸ وقتی با استفاده از اشعه مادون قرمز مشغول بررسی این اثر بودند، متوجه شدند که اثر دیگر در زیر این تابلو وجود دارد که با کمرنگ شدن رنگ نقاشی رویی ظاهر شده است. بر بالای گردن گیتارنواز تصویری محو از یک زن دیده می‌شود. پیکاسو این اثر را در اوایل زندگی هنری‌اش و قبل از اینکه به یکی از ثروتمندترین هنرمندان تاریخ هنر تبدیل شود، ترسیم کرده است.