به گزارش مفدا بهشتی - سید اسدالله مدنی در سال ۱۲۹۲خ.، در آذرشهر از توابع تبریز به دنیا آمد. در چهار سالگی مادر و در ۱۶ سالگی پدر را که آقا میرعلی نام داشت از دست داد.

مدنی در حوزه‌ی علمیه قم، سپس حوزه‌ی علمیه‌ی نجف در کنار تحصیل تدریس می‌کرد. به گفته‌ی حسین راستی کاشانی، شاگردان بسیاری در درس آیت‌الله مدنی حاضر می‌شدند. خود می‌گوید: «وقتی در نجف بودم عده‌ای از من خواستند رساله‌ی (توضیح المسایل) بنویسم که مخالفت کردم. برای این‌که مراجعی چون حضرت امام خمینی (ره) وجود داشت که باید همه از ایشان تقلید می‌کردیم.»

سال ۱۳۴۹ به ایران بازگشت و به سبب مخالفت با حکومت پهلوی دوم به کنگان تبعید شد. در تبعید بود که به بیماری سل مبتلا گردید. با بررسی پرونده‌ی پزشکی آیت الله مدنی و قوت گرفتن احتمال درگذشت وی، ساواک سال ۱۳۵۱ مدنی را به دره‌ی مرادبیک در حوالی همدان تبعید کرد.

پس از پیروزی انقلاب با تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی مردم همدان وی را به‌ نمایندگی‌ خود در این‌ مجلس‌ انتخاب‌ کردند و به‌ دستور امام‌ با اختیارات‌ کامل‌ به‌ امامت‌ جمعه‌ی این‌ شهر منصوب شد.

پس‌ از شهادت‌ سید محمدعلی قاضی طباطبایی، نخستین شهید مهراب و امام جمعه و نماینده‌ امام‌ در تبریز، در دهم‌ آبان‌ ۱۳۵۸، امام‌ جمعه‌ی تبریز شد.

پس از آغاز جنگ، مدنی در تقویت روحیه‌ی رزمندگان اسلام تلاش می‌کرد وی با پوشیدن لباس رزم و شرکت در جبهه‌های نبرد، حضور در کنار نیروهای ایرانی و شرکت در مجالس دعا و نیایش آنان، مشوق رزمندگان بود.

مدنی سرانجام در 20 شهریورماه ۱۳۶۰ در حال اقامه‌ی نماز جمعه ترور شد. مسؤولیت ترور او را سازمان مجاهدین خلق ایران بر عهده گرفت. اسدالله مدنی دومین شهید محراب انقلاب اسلامی لقب گرفته‌است.

مدفن او در قم و در جوار حرم حضرت معصومه (س) است.

انتهای یادداشت

کد خبرنگار: 11-217