به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، در ماه ژوئن و زمانی که اوضاع امنیتی در افغانستان رو به وخامت بود، «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی آمریکا شروع به زیر سوال بردن گام برداشتن سریع آمریکا برای خروج نظامی از افغانستان کرد.

روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» در گزارشی با اشاره به مطلب فوق، به اشتباه‌های آمریکا در خروج از افغانستان اشاره کرد.

در این گزارش آمده است: پنتاگون در اوایل ماه جولای (اواسط تیرماه) بخش عمده‌ای نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج و پایگاه هوایی بگرام را تعطیل کرد تا خطرات علیه نیروهای آمریکایی را کاهش دهد. این در حالی بود که تعداد زیادی از کارمندان سفارت آمریکا همچنان در کابل بوده و گزارش‌های جدید سازمان‌های اطلاعاتی حاکی از ضعیف شدن دولت افغانستان بود و بر اساس این موضوع،‌ سالیوان تعطیل سریع پایگاه هوایی بگرام را زیر سوال برده بود.

در حالی که روند تعطیلی پایگاه بگرام در حال نزدیک شدن به نقطه بدون بازگشت بود، ارتش آمریکا روز 18 ژوئن (28 خرداد) روند تعطیلی بگرام را متوقف کرد تا به کاخ سفید فرصت اندیشیدن مجدد درباره این تصمیم داده شود اما روز 22 ژوئن ( 1 تیرماه) «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا با تعطیلی بگرام موافقت کرد تا روز 2 جولای (11 تیر) این پایگاه بسته شود.

تعطیلی بگرام آغاز مسیر پرآشوب پایان جنگ 20 ساله در افغانستان بود

اما این تصمیم به پیشبرد مسیری که سرانجام به پایان پرآشوب جنگ 20 ساله آمریکا منجر شد، کمک کرد و یکی از میراث‌های دوران ریاست جمهوری بایدن به شمار خواهد آمد. پس از آن، طالبان به سرعت کل افغانستان را به تصرف خود در آورد و آمریکا اکثر مردم افغانستان را در خطر قرار داد و مردم سرتاسر جهان صحنه‌های هرج و مرج و آشوب در فرودگاه کابل را نظاره‌گر بودند.

پس از آن نیز، یکی از شاخه‌های داعش با بمبگذاری انتحاری، 180 نفر را در فرودگاه کابل به کام مرگ کشاند که 13 نفر از آنها نظامیان آمریکایی بودند.

پایگاه هوایی بگرام

ناهماهنگی وزارت دفاع و خارجه آمریکا در برنامه خروج از افغانستان

یکی از پیامدهای فشار دولت بایدن برای خروج سریع نظامی از افغانستان این بود که وزارت‌های دفاع و خارجه را در مسیرهای متفاوتی قرار داد.

خروج شتاب زده نظامی آمریکا از افغانستان، با ماموریت وزارت خارجه این کشور درباره باقی ماندن یک سفارت قدرتمند و حمایت دیپلماتیک تمام عیار از کابل پس از خروج نیروهای آمریکایی در تضاد بود.

این ماموریت ناشی از این فرضیه دولت آمریکا و برآوردهای اولیه اطلاعاتی بود که دولت افغانستان پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان تا دو سال میتوانند با طالبان به مقابله بپردازد.اما پس از پیشروی سریع طالبان و فروپاشی دولت و ارتش افغانستان، این استراتژی غیر قابل دفاع شد.

در حالی که عوامل زیادی در تصمیم آمریکا برای خروج از افغانستان دست داشته، در میان همه مشکلات، یکی از مشکلات این بود که دولت بایدن به سختی خود را با تغییر شرایط با پیشروی طالبان سازگار می‌کرد و مقام‌های نظامی این هشدار را داده بودند که واشنگتن برای کمک به متحدان افغان بسیار کُند عمل می‌کند.

وضعیت آشفته خروج آمریکا از افغانستان در حالی روی داد که بایدن، چند دهه تجربه در سیاست خارجی داشته و حلقه نزدیک مشاوران وی نیز از تجربه‌های گسترده‌ای برخوردار بودند. «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا که ژنرال بازنشسته ارتش بوده، بر روند خروج آمریکا از عراق نظارت داشته و در عرصه غیرنظامی نیز، «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی آمریکا و «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه نیز تجربه‌های طولانی در عرصه سیاست دارند.

«رونالد نیومن» سفیر سابق آمریکا در افغانستان که ریاست آکادمی دپیلماسی را بر عهده دارد، در این باره گفته است: «شورای امنیت ملی، و رده‌های بالای دولت نه برای انجام عملیات پیچیده آموزش دیده و نه برای آن تشکیل شده‌اند. وظیفه آنها تنظیم و نظارت بر سیاست است. در این مورد، درک اجرا برای اتخاذ تصمیمات واقع بینانه ضروری بوده اما آنها از این هدف عقب ماندند».

اما جو بایدن از نحوه مدیریت خروج از افغانستان توسط دولت خود دفاع کرد و هفته پیش در سخنانی گفت که تیم امنیت ملی وی برای هر اتفاقی برنامه ریزی داشته و پایان حضور نظامی آمریکا هر زمانی که اتفاق می‌افتاد با هرج و مرج همراه بود.

وی در سخنرانی روز سه‌شنبه گذشته خود مدعی شد که پایان جنگ نمی‌تواند بدون پیچیدگی، چالش و تهدید همراه باشد.

وزیر دفاع آمریکا نیز هرگونه ارتکاب اشتباه توسط ارتش این کشور در عملیات خروج از افغانستان را رد کرد و گفت: «هیچ عملیاتی به صورت کامل انجام نمی‌شود. ما می‌خواهیم این اطمینان حاصل شود که تمامی درس‌هایی را که می‌توانستیم از این تجربه یاد بگیریم را بدست آورده‌ایم».

بایدن در زمان اوباما معتقد بود که افغانستان باتلاق است

بایدن در حالی در ماه ژانویه وارد کاخ سفید شد که فاصله چندانی با ضرب الاجل 1 می (11 اردیبهشت) نداشت که طی آن دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا در مذاکرات خود با طالبان تعهد داده بود که از افغانستان خارج شود. بایدن زمانی که معاون رئیس جمهور بود، به «باراک اوباما» رئیس جمهور اسبق توصیه کرده بود که ارتش آمریکا از افغانستان خارج شود و این کشور را باتلاق توصیف کرده بود.

در حالی که بایدن برخی از سیاست‌های دولت ترامپ را لغو کرد اما توافق وی با افغان‌ها را به پیش برد و تنها تاریخ خروج را چهار ماه تمدید کرد. بایدن گفته بود که تنش در روابط با طالبان تنها باعث به خطر انداختن نیروهای آمریکایی خواهد شد.

البته ارتش آمریکا خواستار باقی ماندن دست کم 2500 نیرو در افغانستان بود و پایگاه هوایی بگرام می‌توانست بخش محوری طرح‌های ارتش آمریکا باشد چون این پایگاه محیط لازم برای پهپادها، هواپیماها و نیروهای عملیات ویژه را در اختیار داشت.

در حالیکه نخست قرار بود ضرب‌الاجل خروج آمریکا از افغانستان در 11 سپتامبر، بیستمین سالگرد حمله به برج‌های تجارت جهانی در نیویورک باشد اما بایدن تصمیم گرفت که خروج را سریعتر کند و 31 آگوست را تاریخ نهایی خروج نظامی آمریکا از افغانستان اعلام کرد.

روز 14 آوریل (25 فروردین) زمانی که بایدن ظرب‌الاجل خروج از افغانستان را اعلام کرد، یک روز پس از آن، بلینکن به کابل سفر کرد و در دیدار با مقام‌های افغانستانی این تعهد را داد که واشنگتن حمایت کامل دیپلماتیک، اقتصادی و بشردوستانه را از افغانستان انجام خواهد داد.

پس از آن، حفظ امنیت سفارت آمریکا در کابل که در آن 4 هزار کارمند آمریکایی، افغانستانی و خارجی حضور داشتند به یکی از اولویت‌های اصلی تبدیل شد.

مقام‌های دفاعی و وزارت خارجه طرحی را ارائه دادند که بر اساس آن، 650 نظامی آمریکایی وظیفه حفاظت از سفارت و فرودگاه بین‌المللی کابل را برعهده داشته باشند که کاخ سفید نیز با این طرح اعلام موافقت کرد.پس از این تصمیم، سفارت به کارمندان غیرضروری دستور داد تا افغانستان را ترک کنند.

ارزیابی اطلاعاتی ماه ژوئن نشان داد که کابل تنها شش ماه می‌تواند در برابر طالبان مقاومت کند

همزمان با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، ارزیابی اطلاعات جدید نشان در اواسط ماه ژوئن نشان داد که کابل تنها شش ماه پش از خروج نظامی آمریکا سقوط خواهد کرد. پس از آن بود که سالیوان تعطیل کردن پایگاه بگرام را زیر سوال برد.

اما در حالی که طالبان به سرعت در افغانستان پیشروی می‌کرد، پنتاگون مجور شد برای تخلیه سفارت و متحدان افغان، به اعزام نیروی نظامی بپردازد و بر اساس گزارش‌ها، 5 هزار نظامی آمریکایی به کابل بازگشتند که دو برابر تعدادی بود که تا پیش از آن در افغانستان حضور داشتند.

در دوحه قطر نیز،‌ «زلمی خلیل‌زاد» که وظیفه مذاکره با طالبان از سوی آمریکا را بر عهده داشت از طالبان خواست تا دست کم برای دو هفته در خارج کابل باقی بمانند تا آمریکا خروج نظامی خود از کابل را تکمیل کند. در این دوره قرار بود که نمایندگانی از دولت افغانستان به قطر سفر کرده تا درباره تحویل قدرت به یک دولت موقت مذاکره کنند.

اما این موضوع هرگز اتفاق نیفتاد و «اشرف غنی» رئیس جمهوری که مورد حمایت آمریکا بود،‌ روز 15 آگوست (24 مرداد)از کابل فرار کرد و طالبان نیز در همان روز وارد کابل شد. طالبان دلیل خود برای ورود به پایتخت را جلوگیری از بروز هرج و مرج اعلام کرد.

پس از آن بود که نیروهای آمریکایی به تامین امنیت خارج فرودگاه توسط طالبان تکیه کردند تا بتوانند شهروندان آمریکایی و همکاران افغانستانی را از کابل خارج کنند.

انتهای پیام/.