به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، اجلاس دو روزه سران کشورهای همسایه عراق و برخی کشورهای عربی با عنوان «کنفرانس همکاری و شراکت بغداد» و با محوریت پرداختن به امنیت منطقه برگزار شد.

«امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه، «عبدالفتاح السیسی» رئیس‌جمهور مصر، «تمیم بن حمد آل ثانی» امیر قطر، «عبدالله دوم» شاه اردن، «حسین امیر عبداللهیان» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، «صباح خالد الصباح» نخست‌وزیر کویت، «مولود چاووش اوغلو» وزیر امور خارجه ترکیه و «محمد بن راشد آل مکتوم» معاون رئیس امارات عربی متحده و «فیصل بن فرحان» وزیر خارجه سعودی از جمله شرکت کنندگان در این اجلاس بودند.

با آنکه از این اجلاس با عنوان نشست همسایگان عراق یاد می‌شد اما سوریه دعوتی از عراق برای مشارکت در این نشست دریافت نکرد. عراق علت دعوت نشدن سوریه را، اختلاف میان کشورها بر سر  این کشور توصیف کرد و در عین حال گفت که بغداد هیچ گاه روابط خود را با دمشق قطع نکرده است. سفرای کشورهای عضو دائم شورای امنیت هم در سطح سفیر در این اجلاس حضور داشتند.

اما این نشست یک حاشیه هم داشت. تصویر منتشر شده از عکس یادگاری مقامات سیاسی حاضر در نشست بغداد و جایگاه حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه کشورمان در این عکس محل بحث در فضای مجازی شده است. چه آنکه تصویر جانمایی مقامات حاضر نشان می‌دهد که جایگاه امیرعبداللهیان در ردیف دوم و پشت سر امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه و در مجاورت مقام سعودی بوده است، اما در عکس او در ردیف اول حضور دارد.

برخی دلیل این اقدام را تلاش امیرعبداللهیان برای قرار نگرفتن در کنار مقام سعودی دانستند و او را تحسین کردند. برخی به انتقاد از او پرداخته و این اقدام را خلاف آداب دیپلماتیک دانستند!

خبرگزاری  در مطلبی نوشت: «عده‌ای معتقدند که این کار سهواً و از سر عدم اطلاع از موقعیت ایستادن رخ داده است که با توجه به سابقه طولانی او در رد این موضوع نباید تردید داشت.»

در این مطلب با رد گمانه‌زنی‌ها در مورد این اقدام، آمده: «می‌توان از این رفتار وزیر خارجه کشورمان برداشت دیگری هم داشت. امیر عبداللهیان هرچند طبق قواعد دیپلماتیک به عنوان وزیر خارجه باید در پشت ردیف رؤسای جمهور و خصوصاً در پشت سر رئیس‌جمهور فرانسه قرار می‌گرفت، اما حسب نقش بزرگ و تعیین‌کننده جمهوری اسلامی ایران در عراق، هوشمندانه و مقتدرانه خود را در صف اول جای داد تا مشخص شود نه فرانسه و نه حاکمان کشور‌های کوچک حاشیه خلیج فارس در این باره صرف حضور در سطح رئیس‌جمهور یا نخست‌وزیر حق ندارند در ردیف اول و مهم ایستاده، اما ایران مؤثر به ردیف دوم رفته باشد.»

خبر گزاری می‌افزاید: «از نکات قابل توجه این اجلاس عدم دعوت از بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه به عنوان یکی از اصلی‌ترین همسایگان عراق است که ظاهراً فشار‌های فرانسه و ترکیه در این باره مؤثر بوده است. از سوی دیگر به رغم دعوت رسمی از رئیس‌جمهور ایران برای حضور در این اجلاس، وزیر خارجه ایران به عنوان نماینده جمهوری اسلامی در این اجلاس شرکت کرد که برخی کارشناسان معتقد هستند عدم حضور رئیس‌جمهور ایران به دلیل عدم دعوت از بشار اسد صورت گرفته است.»

جایگاه ایران به عنوان برادر و متحد ملت و دولت عراق در روزهای سخت، بی نظیر است. ایران و عراق در حالی پیوند برادرانه خود را باز یافتند که آمریکا و انگلیس و فرانسه، به همراه برخی رژیم های مرتجع منطقه، ضمن حمایت از صدام تلاش کرده بودند دو کشور را دشمن هم کنند.

اما کید خداوند بالا دست همه مکر ها بود. روزی که تاریخ مصرف صدام تمام شد، آمریکا و متحدانش به عراق لشکر کشی کردند و ضمن اسقاط صدام، نا امنی و جنایت و ترور و نابودی زیر ساخت ها را به ارمغان آوردند.

ایران در مقابل کوشید میان اقوام عراق نزدیکی ایجاد کند و دولت ملی در این کشور تشکیل شود. این روند تثبیت سیاسی ماهرانه و صادقانه، اشغالگران را در آفساید گذاشت. آنها زیادی بودند و باید عراق را ترک می کردند.

بنابراین در ادامه، خباثت را به جنگ نیابتی داعش و دیگر گروه های تروریستی کشاندند تا هم، بودن خود را توجیه کنند، هم متحدان سیاسی ایران در بغداد و دمشق را تضعیف نمایند و هم تهدید بزرگ امنیتی را به مرزهای ایران بکشانند.

آمریکا و انگلیس و عربستان و ...، پشت تروریست ها ایستادند؛ و ایران، پشت عراق و سوریه. پیروز این جنگ بزرگ -که کیسینجر و موشه یعلون صهیونیست، آن را "جنگ جهانی سوم" نامیدند- جبهه مقاومت بود. عراق از حلقوم تروریست ها و در واقع نقشه آمریکا بیرون کشیده شد.

آمریکا پس از آن هم با علم به این که سیاست هایش چه بلایی بر سر زیر ساخت ها و مدیریت و اقتصاد و سیاست عراق آورده، به بهانه مضیقه های اقتصادی، آشوب به راه انداخت و با کودتا علیه دولت قانونی عبدالمهدی، دولت انتقالی موقتی را روی کار آورد که بعد از دو سال همچنان بر مسند است. با این وجود، پارلمان عراق حکم به اخراج اشغالگران داده است.

این مختصر، تصویری از واقعیت عراق و جایگاه برادرانه و بی نظیر ایران است. بر اساس همین واقعیت میدانی هم هست که وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در نشست اخیر بغداد در صف اول شرکت کنندگان ایستاد.

جایگاه منحصر به فرد ایران در مبارزه با تروریسم و ثبات و امنیت عراق به قدری شناخته شده و محترم است که نه مقامات عراقی و نه فرانسه و اردن و قطر که مقامات درجه اول آنها در نسشت بغداد حضور داشتند، کمترین نقدی نسبت به حضور وزیر خارجه ایران در صف اول شرکت کنندگان نکردند و حتی آقایان امیر عبداللهیان و السیسی رئیس جمهور مصر، در حال گفت و گو و در کنار هم، برای گرفتن عکس یادگاری شرکت کنندگان آمدند.

با همه این واقعیت ها، برخی کانال های غربگرا معرکه گرفته و عزادار شده اند که چرا وزیر خارجه ایران نرفته صف دوم بایستد و در صف اول ایستاده است!

اقتدار یعنی قدرت نافذ و مشروع و محترم در نگاه دیگران. امروز به برکت خون های محترم شهیدان سلیمانی و ابومهدی مهندس و سایر شهدای منطقه، جبهه مقاومت به ویژه جمهوری اسلامی ایران، از اقتدار و احترام ویژه ای برخوردارند که ملت های منطقه را خوشحال، اما دشمنان آنها را عصبانی می کند.

بنابراین باید از کانال های اجاره ای و نشریات زنجیره ای مانند اعتماد پرسید، شما چرا مانند دشمنان ملت ایران ناراحت هستید و از اعتزاز و اقتدار پذیرفته شده ایران لب به دندان می گزید؟!

وطن فروشی بی سابقه ای است؛ اینکه شرکت کنندگان در نشست بغداد به خاطر جایگاه منحصر به فرد ایران، با حضور وزیر خارجه کشورمان در صف اول عکس یادگاری کنار بیایند، اما غربگراها شاکی شوند و به آنها گرا بدهند که چرا اعتراض نمی کنید!