گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فروغ زال؛ سریال «زندگی زیباست» پس از دو سال توقیف، تیر ماه ۱۴۰۰ بی خبر و ناگهانی روی آنتن شبکه دو رفت تا با حاشیه‌هایی پررنگ‌تر از متن به نمایش گذاشته شود. حاشیه‌هایی که از اعتراضات کارگردان و بازیگران به توقیف ۲ ساله و سپس سانسور ۱۰ قسمتی سریال و انتقادات فنی و محتوایی کارشناسان می‌گویند.
«زندگی زیباست» که قرار بود ابتدا با نام «عشق» به آنتن برسد (و بعد حتی نامش هم دچار سانسور و تغییر شد)، روایتی است از چالش‌های ازدواج و زندگی چند زوج جوان که هر کدام داستان‌های خود را دارند. داستان‌ها و مشکلاتی که ممکن است پیش پای هر جوانی اتفاق بیفتد. از مشکلات خانوادگی و اقتصادی و اخلاق‌های خاص شخصی گرفته تا سرطان و بیماری و افراد مداخله‌گر و مانع.
تلاشی که در سریال صورت گرفته تا امید را در هر شرایطی یادآور شود و حتی تراژدی‌هایش را هم با چاشنی طنز و بیانی لطیف به مخاطب نشان دهد از نقاط قابل تحسین آن است چرا که سیاهی و تلخی انگار که مد شده باشد، سریال‌های سال‌های اخیر تلویزیون را تسخیر کرده است. البته پرداختن به امید هم ظرافت‌های خود را در انتقال پیام به مخاطب دارد و در این سریال گاهی به جای امیدواری، احساساتی به دور از منطق و واقعیت به مخاطب منتقل می‌شد. پرداختن به موضوعی متناسب با دغدغه و مسئله جوانان که مشترک بین اغلب کار‌های قاسم جعفری است که علاوه بر «زندگی زیباست» سریال‌هایی، چون «خط قرمز» و «مسافری از هند» را هم در کارنامه خود دارد نیز قابل تقدیر است.
کارگردانی که اخیرا با نامه نگاری‌های اعتراضی‌اش به سانسور و توقیف دو ساله زندگی زیباست، بیشتر از خود سریال خبرساز شد. اعتراضی که ابتدا از زبان بازیگران جوان سریال به رئیس رسانه ملی و بعد در نامه و مصاحبه‌های کارگردان و نویسنده سریال آورده شد. توقیف دوساله با وجود تایید فیلم نامه توسط سازمان صدا و سیما و حضور ناظر و بعد از آن سانسور ده قسمت با حذف اپیزود‌ها و حتی یک قسمت کامل، از جمله اعتراضات و مطالبات عوامل زندگی زیباست. اعتراضی که البته تهیه کننده این سریال آن را وارد ندانست و در مصاحبه‌ای اظهار کرد که ما فقط تعهد به ساخت ۴۰ قسمت داشتیم و ۱۰ قسمت اضافی را باید حذف می‌کردیم!
علاوه بر حواشی اعتراض آمیز عوامل سریال زندگی زیباست، نقد‌های فنی و محتوایی هم سر جای خودش باقیست. نقد‌هایی که عبور بعضی دیالوگ‌ها از خط قرم‌ها و پرداخت سطحی سریال به موضوعی عمیق را هشدار می‌دادند.
نگاه مخاطبان اما «زندگی زیباست» را پیش از هرچیز با ضعف بازیگردانی‌ها و کلیشه‌های داستان پردازی می‌بیند که البته ورود ناگهانی سریال قبل از پرداختن به شخصیت‌ها به دلیل سانسور کامل قسمت‌های ابتدایی هم در این گیجی و ارتباط نگرفتن مخاطب با داستان سریال بی دلیل نبود. میدان دادن به بازیگران جوانی که سال‌ها خاک تئاتر را خورده‌اند و فرصت دادن به آن‌ها به حضور در آنتن تلویزیون در کنار بازیگرانی کهنه کار و نام آور از بهترین انتخاب‌های تصمیم گیران سریال بود و کاش این فرصت با دقت و وسواسی بیشتر در کارگردانی و بازیگردانی به رزومه قوی تری برای آن‌ها تبدیل می‌شد.
زندگی زیباست را می‌توان دغدغه‌ای به جا، ولی با اجرایی نا به جا توصیف کرد. اجرایی که علاوه بر ضعف‌های فنی، سانسور و حواشی بعدی هم دامن گیرش شد. سانسور و توقیفی که نه فقط عوامل سریال بلکه مدیران و ناظران مرتبط در سازمان صدا و سیما را نیز زیر سوال می‌برد چرا که این سانسور نشانه دقت نظر بر محتوای ارائه شده به مخاطب نیست. مسئولان تصمیم‌گیر زمانی می‌توانستند این ادعا را داشته باشند که پیش از تولید فیلم نظارت لازم و دقیقشان را اعمال می‌کردند و اکنون سانسور چندین قسمتی سریال پیامی جز اسراف و سهل انگاری ندارد.
نظر شما