گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نوشتاری آورده است: «شهریور نام ماه ششم از گاهنامه خورشیدی است که در زبان اوستایی به‌صورت خشَثره وئیریه آمده است. بیشتر محققان جزء اول را، که در واژه «شهر» نیز دیده می‌شود، به معنای کشور، پادشاهی و فرمانروایی دانسته‌اند. جزء دوم به معنای برگزیده، دلخواه و آرمانی، صفتی است که از ریشه «وَر» به معنای انتخاب کردن گرفته شده است. بنابراین، شهریور یعنی شهریاری آرمانی که در اساطیر زرتشتی نماد شکوه و قدرت خدایی و نگاهبان فلزات است.»