محمدرضا رضوانی

سالهای گذشته جدای از دستاوردهای ناقصی که در ایجاد رفاه در زندگی مردم داشت یک دستاورد بزرگ و امیدبخش برای مردم افغانستان داشت و آن هم تغییرات در حوزه آموزش بود.

دولت که به ناتوانی خود در ایجاد تغییر مثبت باورمند بود با تصویب تاسیس مکاتب خصوصی زمینه اشتراک توان مادی و معنوی افراد توانمند در عرصه تعلیم و تربیه را در این حوزه ایجاد نمود و خوشبختانه دستاورد و نتایج خوبی هم در این عرصه حاصل شد.

اما چند سالی هست که با گسترش دوباره ناامنی ها در نقاط مختلف کشور، این دستاورد بزرگ و ملی در خطر از بین رفتن قرار گرفته است و چند سالی است که آموزش در این شرایط، سرعت پیشرفت را از دست داده و از مسیر عادی خارج شده است.

پس از انفجارها در مراکز آموزشی، مکاتب و دانشگاه ها، امروزه شاگردان با ترس در مکاتب  و مراکز آموزشی حاضر می شوند و بسیاری از والدین تا برگشتن شاگرد به منزل، با نگرانی و اضطراب، تنها انتظار می کشند.

امروزه مکاتب علاوه بر رسالت آموزشی خود، مجبور هست در حد ممکن در ایجاد امنیت برای شاگردان کوشش نماید که قطعا کاری سخت و در بسیاری موارد خارج از توان اداره مکتب است. در چنین شرایطی، هم تلاش متولیان تعلیم و تربیه، آن هست که بتوانند در هر حدی، آموزش را ارائه نمایند.

به خصوص که این روزها علاوه بر ناامنی، موضوع کرونا هم بخش های زیادی از آموزش در دنیا را متاثر ساخته است.

در چنین شرایطی هم مکاتب تلاش دارند که خدمات آموزشی خود را بهتر از گذشته داشته باشند.

لیسه دین و دانش، با تجربه همه سختی ها و شرایط حادی که در بالا ذکر شده است تلاش دارد که بتواند کماکان پروسه آموزش را به صورت اصولی پیش ببرد.

در ذیل نمونه ای از برنامه های لیسه در سال 1400 که هم بحران کرونا به اوج خود رسیده و هم نا امنی بی داد می کند و هم مکاتب در خطر انتحار و انفجار قراردارند ذکر می گردد.

1-با توجه به تجربیات سال قبل (آموزش در شرایط کرونا) و ایجاد بستر مناسب برای استفاده از روش های جدید آموزشی و منابع متنوع آموزشی، از ابتدای سال جاری در چند صنف، آموزش معکوس تطبیق گردید.

2- با استفاده از تجربیات سال قبل، امسال و در حدود یک ماه گذشته، در شرایطی که باور به آموزش غیرحضوری در سطح برنامه ریزان وزارت معارف به عنوان متولیان امر وجود ندارد  و در پایین دست هم بین والدین و حتی مکتبدارها هم آنرا کاری عبث و بیهوده می دانند، این لیسه با رفع نواقص فعالیت های سال گذشته و با توجه به کندی مفرط اینترنت و گرانی آن، سیستم غیرحضوری نیمه آفلاین نیمه آنلاین را به عنوان یکی از موفق ترین بسترهای آموزشی درافغانستان ارائه نموده است.

3- برای رفع مشکلات ناشی از زندگی های شهری و دیجیتالی، هفته ای دو ساعت، مضمون دوستانه ارائه می شود که در این ساعت، والدین به مکتب فراخوانده می شوند و تلاش می شود در فضای دوستانه، با اطفال خود به بازی (البته بازی های تعریف شده از قبل) بپردازند تا قدم هایی در راستای صمیمیت بیشتر بین والدین و اطفال برداشته شود.

4- تلاش جمعی مکتب، با توجه به شرایط ذکر شده، ایجاد فضایی مفرح و شاد و جذاب برای شاگردان است تا اطفالی که از هر  طرف زخمی بر چهره دارند ( در بین آنها کسانی هستند که مادرشان را در انتحاری از دست داده یا پدرشان گرفتار ترورهای هدفمند شده اند) ساعاتی از زندگی را با خوشی بگذرانند و در کنار همه اینها بتوانند از تحصیل با کیفیت نیز بهره مند شوند.

5- رویکرد اصلی دین و دانش در سال جاری، مثل سالهای قبل، بازی، شادی و تفریح در مکتب است و با تجربیات سالهای مختلف تلاش دارد که درس (اگر خودش به شکلی جذاب ارایه نمی شود با توجه به ظرفیت های موجود که در آن قسمت هم تلاش های جدی در جریان هست) حداقل در محیطی جذاب ارائه گردد لذا بر عکس سایر مکاتب یکی از اولویت های مکتب ورزش است به شکلی که ساعات ورزش مکتب بیش از نصاب واحد معارف می باشد. در کل باور ما در لیسه "کم خواندن و زیاد نتیجه گرفتن" است.

انتهای پیام /