به گزارش ایرنا این عزاداران با سر و صورت گِلی و پای برهنه مسیر حسینیه «حاجی غفار» تا میدان اصلی شهر را بعد از اقامه نماز صبح عاشورا طی می‌کنند و تنها کسانی می‌توانند این آیین سوگواری را مشاهده کنند که بعد از اذان صبح در مسیر آن قرار بگیرند.

پوشیدن لباس احرام از سوی عزاداران نشانه این است که آنان تجمّلات مختلفی که به واسطه آنها از یکدیگر فاصله می‌گیرند را کنار گذاشته‌اند؛ این عزاداران دو قطعه پارچه سفید بی‌رنگ و نادوخته بر خود می‌پیچند و به جای «تلبیه» که از واجبات احرام در حج و عمره است، ذکر «الله‌الله حسین وینه» یعنی «خدایا خدایا حسین کجاست» را بر زبان جاری می‌کنند.

نویسنده کتاب «عزاداری و مراغه» درباره اینکه چرا عزاداران لباس احرام بر تن می‌کنند، می‌گوید: حضرت زینب(س) طی عصر عاشورا در کربلا احرام عشق را بسته و برنامه تکاملی حج را بجای آورده بود و حسینیان مراغه نیز با حضور در این آیین عزاداری به صورت نمادین برای انجام حج تکاملی حضرت زینب آماده می‌شوند و در واقع به ایشان لبیک می‌گویند.

«مهدی پولادی» درباره نحوه عزاداری نیز توضیح می‌دهد: حسینیان بعد از صبح صادق از حسینیه «حاجی‌غفار» به صورت دسته‌جمعی خارج شده و با ذکر «الله‌الله حسین وینه» از مسیرهای مشخص حرکت می‌کنند.

به گفته وی که خودش هم از مداحان این شهرستان است، عزاداران در میدان‌ها دقایقی به سینه‌زنی مشغول می‌شوند و سپس به حرکت خود ادامه می‌دهند؛ همچنین عزاداران به دنبال پرچم خونینی که با ذکر «الله الله حسین وینه» به تحریر در آمده به میدان اصلی شهر می‌رسند و در آنجا به عزاداری و سینه‌زنی مشغول می‌شوند.

به گزارش ایرنا بعد از ذکر مصیبت در میدان اصلی شهر، مُتَولّی حسینیه حاجی‌غفار جمع حاضر را دعا می‌کند و عزاداران باز به مسیر خود به سمت مسجد جامع و امامزاده سیّدمحمد و از آنجا به سرای «خواجه مُلکُم» و بعد به طرف حسینیه حرکت می‌کنند.

آنان در حسینیه نیز به عزاداری و سینه‌زنی و ذکر مصیبت می‌پردازند و در آخر، با چشمی‌ گریان و دلی سوزان مُتَولی هیئت، عزاداران را دعا می‌کند و برای آنان زیارت حضرت را در این دنیا و شفاعتش را در آخرت از خداوند منّان خواستار می‌شود.

این شیوه عزاداری در ایران مختصّ شهر مراغه است که توسّط «حاجی غفار» مرحوم از کربلا به این شهر به یادگار آورده شد.

«الله‌الله حسین وینه» در کربلا

مولف کتاب «عزاداری و مراغه» درباره برگزاری این آیین در کربلا می‌نویسد: همه ساله در کربلای مُعَلّی بعد از مَقتَل‌خوانی علما و برگزاری نماز ظهر و عصر روز عاشورا، هئیتی بسیار باشکوه و باعظمت به نام موکب عزای «طُوَیریج» وارد کربلا می‌شود که از لحاظ کیفیت عزاداری و کثرت جمعیت و جاذبه بی‌نظیر است.

«این هیئت باعظمت موقعی که از شهر طُوَیریج در چهار فرسخی کربلا که مبدأ حرکت آنهاست حرکت می‌کند، جمعیت زیادی ندارد اما هنگامی‌که به کربلا و مسجدی که در سه کیلومتری شهر قرار دارد نزدیک می‌شود، سیل جمعیت که از هر طرف برای ملحق شدن به آن به استقبال رفته و در انتظار رسیدن آن نشسته یا ایستاده‌اند یا مرتب از کربلا می‌آیند، اضافه می‌شود و در نهایت به صورت سیلی خروشان و دریایی موّاج از جمعیت در می‌آید.

هئیت نامبرده بعد از ظهر روز عاشورا به کربلا رسیده و از قَنطَرةُ السَّلام و راه ابن حمزه و سوق(بازار) الصافیر و میدان کربلا و سوق العرب(بازار عرب) به صحن امام حسین(ع) وارد می‌گردد و همگی با سر و پای برهنه هَروَلَه‌کنان پشت سرهم حرکت می‌کنند و شعارشان «الله الله حسین وینه» است.

آنان بعد از طواف حرم امام حسین(ع) به همان حالت به طرف صحن مُطهّر حضرت ابوالفضل العباس می‌روند و بعد از خروج از حرم حضرت عباس نیمی ‌از جمعیت عزاداری را خاتمه داده و متفرّق می‌شوند و نیمی‌دیگر برای اجرای مراسم شبیه‌سازی به طرف خیمه‌گاه می‌روند».

به گزارش ایرنا آیین‌های متنوع سوگواری در مراغه از قبیل «شاه‌حسین گویان»، «علم‌بندی»، «وای عباس»، «حجله‌گردانی حضرت قاسم بن الحسن (ع)»، «شمع‌گردانی» و «الله‌الله حسین وینا»، هرساله اوج ارادت مردمان این خطه به سرور و سالار شهیدان را به تصویر می‌کشد؛ آیین‌هایی که طی سال‌های غیرکرونایی، عده بسیاری از گردشگران مذهبی را به این شهرستان سوق می‌داد.