به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو؛ مسجد در طول تاریخ بشریت همواره مکانی مقدس شمرده می‌شده است، به گونه‌ای که خداوند بزرگ‌ترین تحولات عالم را از قِبل این مکان‌های مقدس رقم زد؛ در بین مساجد، مسجدالحرام یا همان کعبه، پر فضیلت‌ترین مسجد شمرده می‌شود و سِبقۀ آن حداقل به دوران رسالت آدم علیه‌السلام باز می‌گردد که در هزاره‌های بعدی توسط ابراهیم نبی بازسازی شد و رفعت یافت. بیت‌المقدس، دومین مسجد مقدس عالم است که مورد توجه رسولان الهی همچون داود و سلیمان نبی بود و در دوران رسالت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به عنوان مکانی برای معراج تاریخی آن بزرگوار قرار داده شد.
خود خاتم انبیاء نیز قدم مبارک خود را در هر منطقه‌ای می‌گذاشتند، ابتدا دستور به بنای مسجد می‌دادند و بعد آن مکان را محور فعالیت‌های مردم آن منطقه معرفی می‌کردند و خود نیز اولین اقدامشان در هجرت تمدن‌سازشان از مکه به مدینه، ساخت مسجدی بود که بعد‌ها به مسجدالنبی شهرت یافت. بر اساس روایاتمان نیز ظهور امام عصر (عج) از کنار مسجد یعنی مسجدالحرام آغاز می‌شود و از آن مکان است که ۳۱۳ نفر از اصحابشان حول ایشان جمع می‌شوند.
در دوران معاصر و انقلاب اسلامی ایران، مساجد به همین شکل به عنوان پایگاههای مردمی نقش بسیار مهمی را در پیروزی سپاه حق و انقلاب اسلامی ایران ایفا کردند. امام خمینی (ره) در این باره فرمودند «این مساجد بود که این پیروزى را براى ملت ما درست کرد.» (صحیفه امام، ج۱۳، ص ۱۵) ایشان به تبعیت از سیره اجداد مطهر خود، مقدمات اولیه قیام خود را از مساجد و در قالب سخنرانیهای آتشین بر ضد رژیم کفر فراهم کردند. اهمیت این مکان مقدس تا جایی پیش رفت که مساجد فعال کشور در سال ۵۷ به محض شنیدن پیام حضرت امام (ره) مبنی بر اینکه «ملت مسلمان ایران امسال عید ندارد.» و با توجه به اینکه حضرت امام از مردم خواستند در مراکز عمومی مثل مساجد بزرگ اجتماعات عظیم برپا کنند، در مساجد جمع شدند.
سوگورانه مدتهاست که محوریت مساجد که این قدر نزد خداوند و خوبان الهی از جایگاه والایی برخوردار است، از شهر‌ها و مناطق به مراکز فرهنگی هنری کوچ کرده است و این مکان‌های مقدس به حاشیه رفته‌اند و کارکردشان صرفاً عبادی یعنی در حد نماز رسیده است. در این بین هستند گروه‌های مردمی و جهادی که با درک اهمیت نقش محوری مساجد در ارتقای سطح فرهنگی و دینی و حتی نقش آن مکان مقدس در اصلاح امور اقتصادی و معیشتی برنامه‌هایی را در سطح محلات و شهر‌ها تدارک دیدند؛ مسجد جامع پل سفید واقع در شهرستان سوادکوه از جملۀ این مساجد است.
ابوالفضل گران که متولد ۱۳۷۰ است، بانی شکل‌گیری فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی مسجد شهرستان خود شد. او متولد سال ۸۹ است و به نیت راه‌اندازی یک هیئت هفتگی ـ اجتماعی و با همکاری دوستان هم‌سال و کوچک‌تر خود قدم در مسیر فعالیت‌های فرهنگی گذاشت. حال علاوه بر کار‌های تربیتی و آموزشی، برای بهبود وضعیت این شهر کوچک ۷ هزار نفری، گروه جهادی و گروه نیکوکاری تشکیل داده است.
وی در گفتگو با خبرنگار دانشجو می‌گوید مجموعه فرهنگی هنری مسجد جامع پل سفید از سال ۸۵ و ۸۶ یکسری فعالیت‌ها را با اعتماد هیئت امنای مسجد در دست گرفت. ابتدا روال کار بیشتر در حوزۀ کتابخانه و کانون فرهنگی مسجد بود. در این راستا یکسری فعالیت‌ها را در قالب طرح تابستانی انجام می‌دادیم. پس از حدود ۴ ـ ۵ سال فعالیتی که داشتیم، اوایل سال ۹۰ به این نتیجه رسیدیم که مردم اعتماد زیادی به فعالیت‌های ما دارند. با توجه به موقعیت جغرافیایی مناسبی که مسجد در مرکز شهر داشت، مراجعۀ مردم و گروه‌های مختلف به این مکان مقدس زیاد بود؛ لذا به این نتیجه رسیدیم فعالیت‌های خود را در طول سال تداوم دهیم؛ یعنی یکسری برنامه‌ها را در قالب هیئت، مؤسسه خیریه، کانون فرهنگی و برنامه‌های علمی و آموزشی در طول سال برای قشر کودک و نوجوان برگزار کردیم. این خدماتی که ارائه دادیم، با استقبال خانواده‌هایی که ساکن محله بودند، مواجه شد. اتفاق خوبی که همزمان رخ داد، تشکیل هیئت جوان بود.
ابوالفضل گران افزود: در حوزه فرهنگی، جمع دانش‌آموزی داشتیم. یکی از دستاورد‌های مهم این طرح این بود که توانستیم بین مسجد و مدرسه و خانواده ارتباط وثیقی برقرار کنیم. در واقع دانش‌آموز با سه گروه در ارتباط بود: مسجد، مدرسه و خانواده. از آنجایی که وقت زیادی از بچه‌ها صرف مسجد می‌شد، سعی کردیم از این فرصت نهایت استفاده را ببریم. در این باره برنامه‌های درسی و ورزشی برای آن‌ها برگزار کردیم و به این ترتیب فضای سنتی مسجد را تبدیل به فضایی فرهنگی، ورزشی و آموزشی کردیم. سیاست ما این بود که بتوانیم تمام وقت اهالی مسجد که در اصل همان کودکان و نوجوانان بودند، پر کنیم.
وی درباره اهم اهداف آن مجموعه گفت: هدف ما این بود که نیرو‌هایی تربیت شوند که به درد انقلاب اسلامی و به درد مردم و قشر مستضعف جامعه بخورد. احساسمان بر این بود که خیلی از افرادی که در ارگان‌های مختلف فعالیت دارند، دغدغۀ فرهنگی و مذهبی ندارند. به این نتیجه رسیدیم چه بهتر که از الان نیرو تربیت کنیم و به جا‌هایی بفرستیم که واقعاً به مشکلات مردم رسیدگی کنند. در خیریه توفیق داشتیم نزدیک به ۴۵۰ خانواده را خدمات دهیم. خیلی از نیاز‌های این بزرگواران از مرکز نیکوکاری مسجد تأمین می‌شود. از هزینۀ جهیزیه گرفته تا تأمین هزینۀ درمان و کمک‌هزینه تحصیلی. پس هدفمان شکل‌گیری کادری در مسجد بود تا در شرایط بحرانی دل را به خدا بسپارند و مشکلات شیعیان اهل‌بیت و مردم مؤمن ما برطرف کنند.
وی با اشاره به اینکه برنامه‌های ما در قالب محله‌محوری است، گفت: در این راستا شهرمان را به دوازده منطقه تقسیم‌بندی کردیم و در هر منطقه یکسری فعالیت‌ها انجام دادیم. عمده فعالیت ما بحث فرهنگی و خدمات اجتماعی است؛ یعنی باید پیوندی بین خدمات اجتماعی و امور فرهنگی برقرار کنیم. یکی از برنامه‌ها این است که حسینیۀ محل زیر نظر امامت جماعت آن محله فعال شود؛ چرا که شرایط شهر ما به گونه‌ای است که تنها یک مکان برای نماز است که همان مسجد جامع است، یعنی مسجد دیگری نیست و بقیه حسینیه است. پس باید در حسینیه محله خیریه برقرار شود. در همان حسینیه کانون فرهنگی شکل بگیرد و خانواده‌هایی که در آن محله هستند، با محوریت امام جماعت و حسینیه محل خیلی از مسائل‌شان رفع شود.
نظر شما