بیژن غنچه‌پور اظهار کرد: در جریان سرقت سریالی مجسمه‌های شهری به من خبر رسید که مجسمه‌ی صوفی رازی من که در پارکی در شهر ری تهران نصب شده بود آسیب دید. چون طبق گفته‌ آن‌ها سارقان در حال دزدیدن این مجسمه از پارک بودند ولی با حضور ماموران پارک موفق به قطع کامل آن نشده و آن را رها و فرار کرد‌ه‌اند درنتیجه این مجسمه فقط آسیب دید و من نیز مراجعه کرده و آن را ترمیم کردم.

او افزود: در این ماجرا فکر نمی‌کنم که همه‌ قضایا به سرقت مجسمه‌ها محدود باشد، دزدی آن مجسمه‌ها در آن شرایط یک دله دزدی کوچک نمی‌تواند باشد. فکر می‌کنم شاید این قضیه از یک تفکر متحجرانه ناشی شده باشد و یا گروه‌های مخالف مجسمه به آن‌ها آسیب زده‌اند. من فکر نمی‌کنم تخریب مجسمه‌ها به قصد فروش برنز آن‌ها به اندازه کرایه‌ جرثقیل بیارزد.

غنچه‌پور همچنین بیان کرد: البته در مواردی دیگر هم بوده که مجسمه‌های شهری من آسیب دیده‌اند. این‌ آسیب به خاطر وندالیسم یا شیطنت‌های شبیه به زدن زنگ و فرار کردن بوده‌ است. او ادامه داد: دو سال پیش در فراخوان ساختن مجسمه‌ شهری برای طرح استقبال از بهار سال 1392 شرکت کردم و طرح من در این فراخوان انتخاب شد.

این مجسمه که جنسش از فایبر گلاس بود و در چهار راه پارک‌وی نصب شده بود تعدادی کودک را نشان می‌داد که خوشحال بودند و ساز می‌زدند. این مجسمه‌ در جریان دو جشن خیابانی مردم آسیب دید. همانطور که می‌دانید جشن‌های ما فرق چندانی با آشوب ندارند ولی در کل من از این موضوع ناراحت نشدم، چون مجسمه‌هایم در روز شادی مردم آسیب دید.

اکنون نیز شهرداری تهران در حال مرمت کردن مجسمه‌هایم است. ولی به طور کلی این ماجرا متفاوت از جریان سرقت سریالی مجسمه‌ها از سطح شهر و وندالیسم است. در آن مورد مشخص که مجسمه‌های بزرگ ناگهان و به صورت هماهنگ گم شدند نمی‌تواند فقط یک دزدی ساده باشد.