خبرگزاری آریا- سرمربی کروات تیم ملی ایران با شروع درخشانش، نام خود را در رکوردهای فوتبال ایران به ثبت رساند.
به گزارش آریا، شاید آن روز که دراگان اسکوچیچ به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد، کمتر کسی فکرش را می کرد او در هفت بازی اول رکورد صددرصد پیروزی را به ثبت برساند، اما مرد کروات امروز به این رکورد تاریخی رسید. اسکوچیچ تا به امروز در هفت بازی دوستانه و رسمی روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته است. ایران در این هفت بازی مقابل ازبکستان، بوسنی، سوریه، هنگ کنگ، بحرین، کامبوج و عراق پیروز شد. برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران، یک مربی در هفت بازی نخست خود رکورد 100% پیروزی را ثبت می کند.
در اوضاع یکی دو سال اخیر فوتبال ایران و آن اتفاقاتی که با ویلموتس تجربه اش کردیم، شاید کمتر کسی انتظار چنین نتایجی از دراگان اسکوچیچ داشت. حتی زمانی که تیم ملی برای انجام چهار بازی باقیمانده از مرحله دوم مقدماتی جام جهانی آماده می شد، نام هایی به عنوان گزینه حضور روی نیمکت تیم ملی ایران مطرح شد اما اسکوچیچ با عملکرد خوبش امروز یک پیام فرستاد. بعد از پایان بازی ایران و عراق، دراگان اسکوچیچ به سمت جایگاه ویژه ورزشگاه برگشت و عدد 7 را نشان داد. در جایگاه ویژه، شهاب الدین عزیزی خادم نشسته بود و احتمالا سرمربی تیم ملی این پیام را برای ماندن و ادامه همکاری به رییس فدراسیون فوتبال ایران فرستاده است.
تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی برای برگزاری بازی های دور برگشت مقدماتی جام جهانی 2022 راهی منامه شد که با 6 امتیاز در مکان سوم جدول رده بندی قرار داشت. این تیم با هدایت مارک ویلموتس، در دور رفت نتایج دور از انتظاری کسب کرد؛ متحمل شدن دو شکست مقابل بحرین و عراق، کار صعود ملی پوشان به مرحله نهایی مقدماتی را به شدت سخت کرده بود. انتخاب بحرین به عنوان میزبان بازی های برگشت و سلب میزبانی از ایرانی که بر اساس برنامه ریزی قبلی بایستی میزبان 3 دیدار از 4 دیدار برگشت می بود، کار را سخت تر کرده بود و خردادی سرشار از استرس برای فوتبال ایران به دنبال داشت.
از ماه ها قبل تر، همه نگاه ها به خرداد 1400 معطوف شده بود، جایی که ایران باید برای صعود هر 4 دیدار خود را با پیروزی پشت سر می گذاشت چرا که عراق (11 امتیاز) و بحرین (9 امتیاز) را بالاتر از خود می دید و هر نتیجه ای به غیر از پیروزی در 4 دیدار دور برگشت می توانست با پایان زودهنگام، تلخ و غیر قابل تصور رویای جام جهانی برای فوتبال ایران همراه شود. شاگردان اسکوچیچ اما با قدرت هر چه تمام تر هر 4 دیدار یاد شده را با پیروزی پشت سر گذاشته و در حالی به عنوان تیم اول به مرحله بعد صعود کردند که با رتبه سوم دور رفت را به پایان رسانده بودند.
دور رفت کابوس وار جایش را با یک دور برگشت خاطره‌انگیز عوض کرد و تیم ملی با 4 برد پیاپی آن‌هم در شهر منامه بالاتر از عراق و بحرین، دو تیم بدقلقی که همواره بازی در مقابل آن‌ها چالش‌های خودش را داشت، به دور نهایی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی صعود کرد. بدون هیچ تردیدی باید این موفقیت را بیش از هر چیزی مدیون کادر فنی تیم ملی و در رأس آن دراگان اسکوچیچ بدانیم چراکه ما با همین نسل و همین تعداد بازیکنان و در فضایی به مراتب بهتر از این، دوشکست بسیار تلخ را در منامه و بغداد تجربه کرده بودیم و این مسئله بیش‌ازپیش ارزش کار این سرمربی را نشان می‌دهد.
اسکوچیچ علی‌رغم شناخت بسیار خوبش از فوتبال ایران به‌واسطه حضورش در لیگ یک و لیگ برتر به همین مقدار شناخت کفایت نکرد و سعی کرد از زمانی که بابت کرونا نصیبش شده است، بهترین بهره را ببرد و با حضورش در ورزشگاه‌های مختلف در جای‌جای ایران، بهترین تیم ممکن را ببندد که الحق چنین هم کرد.
حالا که فرزندان برومند ایران در همین لحظه در حال گرفتن جشن صعود به دور نهایی هستند، باید این را بگوییم اسکوچیچ در این برهه از زمان، درخصوص انتخابش در رسانه‌ها و بعضا فضای مجازی شنید، هیچ واکنشی را نشان نداد و تمام نیرو و تمرکزش را معطوف به موفقیت تیم ملی کرد تا مبادا هیچ حاشیه‌ای فضای تیم ملی را در بر بگیرد و به‌نوعی خودش را در نظر نگرفت.
این در حالی است که فراموش نکنیم او در حالی وظیفه هدایت تیم ملی را پذیرفت، که قرار بود سه بازی خانگی همراه با حمایت هواداران خونگرم تیم ملی را همراه خود داشته باشد، ولیکن تمام اتفاقات به نحوی رخ داد که تیم ملی مجبور شد در بدترین فصل سال در شهر طلسم شده منامه، بدون حمایت هرگونه تماشاگری به مصاف رقبایش برود و این موضوع شاید بهترین بهانه ممکن برای اسکوچیچ بود که بخواهد مقدمات عدم موفقیت احتمالی خود را زمین سازی کند.
او در حالی توانست مأموریت خودش را به بهترین نحو ممکن انجام دهد که فرصت حتی کوچک‌ترین اشتباهی نداشت و می‌دانست عدم تمرکز ممکن است چه تبعات سنگینی را برای فوتبال ایران رقم بزند. جای تعجب و درعین‌حال تأسف است که هنوز یک ساعت از این پیروزی تاریخی نمی‌گذرد که عده‌ای با پافشاری بر نظرات گذشته خودشان، نسخه تیم ملی را با اعتمادبه‌نفس کامل می‌پیچند، بدون اینکه لااقل اجازه دهند، پرواز کاروان تیم ملی به فرودگاه امام خمینی بنشیند. این عده در شرایطی برد مقابل بحرین و عراق را کوچک و ساده جلوه می دهند که گویا ما در تمام این سال ها همواره با چند گل این تیم ها را با شکست بدرقه می کردیم و این اظهارات تنها کمتر از یک ساعت تا حدی عجیب به نظر می رسد.